Είναι πολύ σημαντικό για έναν προπονητή να χειρίζεται την ομάδα την οποία αναλαμβάνει με βάση το πραγματικό μέγεθός της και να εκμεταλλεύεται όλες τις δυνατότητες που του παρέχει το υλικό της. Να επιδεικνύει σεβασμό στην ιστορία της, αλλά και τους ανθρώπους της. Δυστυχώς, ο Ίγκορ Τούντορ δεν το έκανε αυτό. Πορεύτηκε από την αρχή της περιόδου με τον εγωισμό του «ποδοσφαιριστή της Γιουβέντους», χωρίς να κάνει τον διαχωρισμό "ως προπονητής αρχίζω και πάλι από την αρχή".

Η αφ’ υψηλού αντιμετώπιση όλων των καταστάσεων που έβρισκε μπροστά του, τον οδήγησαν σε επαναλαμβανόμενα λάθη και σε αδυναμία να δώσει λύσεις, ακυρώνοντας με αυτό τον τρόπο και ορισμένα αποδεδειγμένα θετικά στοιχεία που έβαλε στον ΠΑΟΚ (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το passing game).

Κάπως έτσι κατέληξε στην έξοδο, με μοναδικό επιχείρημα ότι "αυτοί οι παίκτες δεν μπορούν να κάνουν πρωταθλητισμό" και "τους ζήτησα δεκάρι κι αυτοί μου πήραν στόπερ". Φυσικά, είχε και τα δίκια του, ειδικά αυτά που αφορούν «τους δύο προέδρους και δύο τεχνικού διευθυντές» με τους οποίους πορεύτηκε για κάποιο διάστημα φέτος.

Όλα, όμως, κατέληγαν σε μία μόνιμη γκρίνια και αποφυγή της όποιας δικής του ευθύνης. Και το τι, πραγματικά, έκανε λάθος ο Τούντορ, φαίνεται τώρα που ανέλαβε ο Ίβιτς. Ο οποίος, αντιμετωπίζοντας τον ΠΑΟΚ στο πραγματικό μέγεθός του ως ομάδα, προσπάθησε να βρει λύσεις μέσα από το υλικό που έχει στα χέρια του.

Μέσα σε δύο μόλις ματς είδαμε κάποιες απλές κινήσεις που έχουν βελτιώσει άρδην την εικόνα της ομάδας:

-Αλλαγή διάταξης και σχήμα με τέσσερις στην άμυνα που επανέφερε την ισορροπία στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Ο Δικέφαλος επιτίθεται χωρίς να δημιουργεί κενά πίσω. Κάπως έτσι ήρθε το 6-0 στη συγκομιδή των γκολ.

-Αξιοποίηση του πιο δεινού εκτελεστή των τελευταίων χρόνων, του Αθανασιάδη. Από την αρχή της σεζόν ο Κλάους κουβαλούσε ένα στατιστικό που "φώναζε": "παίξτε με τον Αθανασιάδη στην επίθεση". Ήταν από τους πιο εύστοχους παίκτες του πρωταθλήματος, αφού κατάφερνε με δύο ή και τρεις προσπάθειες να πετύχει ένα γκολ. Κανένα σύστημα του Τούντορ, όμως, δεν ήταν προσαρμοσμένο στην ικανότητά του να εκτελεί με τη μία. Και ήρθε η φάση με τον Λέοβατς χθες (όπως και τα δύο γκολ στο Αγρίνιο) να μας θυμίσει πόσο ικανός είναι να στέλνει τη μπάλα στο πλεχτό αν την παίρνει στο σωστό σημείο, το σωστό χρόνο.

Η συνεργασία του Κλάους με τον Κροάτη μπακ, είναι μία φάση από τις καλές εποχές του με Λίνο (κυρίως) και Ρατς. Και ο Ίβιτς, που έζησε την πρώτη περίοδο, δεν είναι χαζός να μην θέλει να χτίσει πάνω σ’ αυτή τη λογική.

Η αλήθεια και για την Μεσημβρία

Φυσικά και δεν είναι μάγος, ούτε μέσα σε δύο εβδομάδες μετέτρεψε τον ΠΑΟΚ σε Μπαρτσελόνα ο 39χρονος Σέρβος τεχνικός. Απλά τον επανέφερε στον δρόμο της (ποδοσφαιρικής) λογικής, η οποία πηγάζει και από την σωστή εκτίμηση των δυνατοτήτων του ΠΑΟΚ.

Ακόμη κι αυτό που ο Ίβιτς είπε για το προπονητικό κέντρο-ότι δηλαδή δεν φταίει για τους τραυματισμούς, αφού τα γήπεδα είναι εφάμιλλα της Τούμπας-εντάσσεται μέσα σ αυτό το πλαίσιο λογικής. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται συζήτηση για την ποιότητα των εγκαταστάσεων στη Μεσημβρία, για τις οποίες ο ΠΑΟΚ έχει δώσει σχεδόν 2 εκ. ευρώ (ένα εκ. ευρώ επί Ζαγοράκη και άλλα τόσα επί Σαββίδη) από την μέρα που μίσθωσε την έκταση από τον δήμο της περιοχής. Τα δύο γήπεδα στα οποία γυμνάζεται η ομάδα έχουν υποδομή (υπόστρωμα) αξίας άνω των 300.000 ευρώ το καθένα, κόστισαν δηλαδή περισσότερο από τον ίδιο τον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας.

Δεν είναι δυνατόν η Μεσημβρία σήμερα να αντιμετωπίζεται με τους ίδιους όρους που υπήρχαν πέντε χρόνια πριν όταν η ομάδα εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά εκεί. Κι αν θέλει κάποιος να φέρει τη συζήτηση στα σωστά μέτρα, τότε το θέμα θα πρέπει να είναι τα αντιανεμικά έργα και ένα κλειστό γήπεδο την περίοδο που έχει πάρα πολύ κρύο (φέτος δεν ήταν πάνω από μήνας).

Κλείνοντας την παρένθεση για τη Μεσημβρία, μένουμε λίγο ακόμα στα νέα στοιχεία που έφερε στον ΠΑΟΚ ο Ίβιτς. Σ’ αυτά συγκαταλέγεται και η ηρεμία με την οποία κοουτσάρει από τον πάγκο. Η σύγκριση με τον Τούντορ που έστελνε τον Μυστακίδη στα αποδυτήρια μετά από χαμένη ευκαιρία σε φιλικό στη Βέροια, έσπρωχνε τον Κίτσιου για να παίξει γρήγορα στο ματς με τον Πανθρακικό και μάλωνε με τους διαιτητές, τα ρούχα του και τους αντίπαλους προπονητές σχεδόν κάθε Κυριακή είναι απόλυτα ενδεικτική της αλλαγής. Και ηρεμία στον πάγκο σημαίνει ηρεμία μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Μη χαθεί το μέτρο και "καεί" και ο Ίβιτς

Σ’ αυτό το σημείο, όμως, οφείλουμε να κάνουμε μία σημαντική παρατήρηση, για να προλάβουμε την υπερβολή που στο φινάλε μπορεί να «κάψει» και τον Ίβιτς. Ορισμένοι ήδη άρχισαν να λένε ότι θα πρέπει να του δοθούν από τώρα τα κλειδιά για τον ΠΑΟΚ της επόμενης σεζόν. Βιαστική κρίση που δεν λαμβάνει υπόψη της κάποιες παραμέτρους: Η πρώτη και σημαντικότερη είναι ότι αυτή την περίοδο, ο Ίβιτς δεν έχει ευθύνη στις πλάτες του. Η ομάδα που κουμαντάρει δεν είναι δική του, οπότε αν δεν πάει καλά αυτοί που θα κατηγορηθούν είναι οι παίκτες.

Το καλοκαίρι όμως αν κληθεί να χτίσει τον ΠΑΟΚ από την αρχή (ή να συνεχίσει πάνω στον φετινό), τότε η ευθύνη μεταφέρεται πάνω του. Και επειδή οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και το ειδικό βάρος του άπειρου Σέρβου-όσο συμπαθής κι αν είναι, που είναι, στον κόσμο-μικρό ακόμη, αφού δεν έχει δοκιμαστεί πουθενά αλλού, το πράγμα θα δυσκολέψει πολύ. Και όπως απέδειξε και φέτος ο ΠΑΟΚ, υπομονή για χτίσιμο τριετίας ή τετραετίας δεν υπάρχει. Με Σαββίδη μεγαλομέτοχο και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θέλουν κάτι μεγάλο άμεσα.

Για να μην "καεί" ο φέρελπις, από όλες τις απόψεις, Βλάνταν Ίβιτς, ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να προσέξει πολύ καλά πώς θα διαχειριστεί την περίπτωσή του. Το ιδανικό θα ήταν να άρχιζε την καριέρα του ως βοηθός δίπλα σε έναν προπονητή επιπέδου Σάντος ή κάνοντας το αγροτικό του σε κάποια ομάδα πρώτης κατηγορίας. Αλλά αυτή είναι μία κουβέντα από τα προσεχώς. Το σίγουρο είναι ότι το δείγμα γραφής του 39χρονου Σέρβου είναι πραγματικά πολύ καλό.

Photo Credits: Action Images