Είναι αλήθεια πώς με τον ΠΑΟΚ δεν πλήττεις. Πάντα κάτι συμβαίνει για να έχεις να ασχολείσαι, να διαφωνείς και να κάνεις ατέρμονες συζητήσεις με την παρέα σου

Είναι η φτιαξιά της ομάδας τέτοια που δεν της επιτρέπει να περνά απαρατήρητη. Είναι η ψυχοσύνθεση των οπαδών της που τους κάνει να βιώνουν τα πάντα πολύ έντονα. Και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα.

Ζουν μέσα στην υπερβολή που τους κάνει μία να τα βλέπουν όλα υπέροχα και την άλλη να φέρνουν την καταστροφή.Και διαχρονικά ο αγώνας της ομάδας για διακρίσεις και τίτλους ισοδυναμεί με ένα στοίχημα να μεταφέρει όλη αυτή την ενέργεια που υπάρχει γύρω της, την τρέλα, στο σωστό κανάλι.

Επειδή, στο παρελθόν, ο ΠΑΟΚ και ο κόσμος του έχουν βιώσει πάρα πολλές δύσκολες καταστάσεις, απόρροια της υπερβολής στην τρέλα και το πάθος, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία πιο ώριμη στάση που ακόμη, όμως, δεν έχει καταφέρει να εκλείψει όσο χρειάζεται την υπερβολή.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ας πάμε στο παράδειγμα του χθεσινού ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. Ο ΠΑΟΚ έχασε δίκαια και χωρίς να αξίζει κάτι παραπάνω και το τι έχει ακουστεί δε λέγεται.

Άλλοι ζητούν την κεφαλή του Δώνη επί πίνακι, άλλοι κατηγορούν τον Σαλπιγγίδη γιατί δεν πήρε μόνο του το ντέρμπι και μάλιστα χαιρέτησε στο τέλος του παίκτες του Παναθηναϊκού, άλλοι τον Κλάους γιατί δεν έκανε χατ-τρικ και άλλοι τον Ιβάν Σαββίδη γιατί πήρε την ομάδα και δεν έχει ακόμη δείξει διάθεση να φέρει παικταράδες.

Άλλοι προβλέπουν ήττα με κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό και άλλοι μία από τα ίδια στο τέλος της σεζόν με τον ΠΑΟΚ απλά να βγαίνει στην Ευρώπη. Τόσο πολλά συμπεράσματα από μία μόνο ήττα...

Ελάχιστοι είναι αυτοί που διαθέτουν την ψυχραιμία να δουν ότι ο ΠΑΟΚ παραμένει δεύτερος στο βαθμολογικό πίνακα, ότι χθες έφθασε στο σημείο να αγωνίζεται για ένα ημίχρονο με δεξί μπακ τον 18χρονο Κωνσταντινίδη, ότι η ανανέωση της ομάδας προχωρά με σταθερά βήματα.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι ο ΠΑΟΚ με ικανοποίησε με την εμφάνισή του χθες στο ΟΑΚΑ. Περίμενα πολλά παραπάνω και προσπαθώ και εγώ να βρω τι έφταιξε και η εικόνα του ΠΑΟΚ δεν ήταν η αναμενόμενη.

Καταλήγω σε πράγματα που έχουμε αναλύσει ουκ ολίγες φορές τη φετινή περίοδο. Ο ΠΑΟΚ διαθέτει ένα καλό σύνολο, όμως του λείπουν βασικά εργαλεία για να γίνει μία πραγματικά μεγάλη-αγωνιστικά εννοώ-ομάδα. Του λείπει ένας παίκτης ηγέτης στην άμυνα, του λείπει ο υγιής και με δυνάμεις Γκαρσία (τον πιστεύω όταν λέει ότι θα ξεπεράσει την περιπέτειά του) ή ένας ακόμη μέσος πάνω από το μέσο όρο των παικτών που διαθέτει στο ρόστερ του .

Κυρίως αυτοί οι δύο και μετά μεσοεπιθετικός, γιατί έχω την αίσθηση ότι ακόμη και με τη χθεσινή εμφάνιση του Κλάους και του αρκετά δραστήριου Σαλπιγγίδη, αν τροφοδοτούνταν σωστά, τουλάχιστον ένα γκολ μπορούσε να έρθει. Από την άλλη διαθέτει τον Λάζαρ που είναι παίκτης-ορισμός της αστάθειας.

Με άριστα το δέκα, τη μία του εννιά και την άλλη του τρία. έχει τον Έτο που μοιάζει να ασχολείται με όλα (άμυνα-επίθεση) σαν θεατής. Απλά παρακολουθεί τις φάσεις. Έχει το Λϊνο που αν και μπήκε αλλαγή-και με δεδομένη την ποιότητα που διαθέτει με τη μπάλα στα πόδια-δεν είχε δυνάμεις να ντριμπλάρει τον Σεϊταρίδη.

Αλλά όταν το καλοκαίρι ο Βρύζας και οι συν αυτώ ξεκινούσαν να χτίσουν τη φετινή ομάδα, κάθε οπαδός του ΠΑΟΚ γνώριζε ποια ήταν τα δεδομένα. Γιατί το μπάτζετ μειώθηκε δραστικά, γιατί πουλήθηκε ο Μαλεζάς, γιατί αποφασίστηκε να γίνει μαζικά η προώθηση νεαρών παικτών.

Ίσως το λάθος να ήταν επικοινωνιακό. Ότι ο Ιβάν Σαββίδης έβαλε πολύ νωρίς, πολύ ψηλά τον πήχη. Από την άλλη, όμως , είχε ομολογήσει δημόσια ότι ο Δώνης δουλεύει με ένα υλικό που δεν είναι πολύ πλούσιο και, μετά από μία πρώτη, με μέτρο, ενίσχυση το Γενάρη, το ουσιαστικό χτίσιμο του ΠΑΟΚ θα γίνει από το καλοκαίρι.

Ας μη βιαζόμαστε, λοιπόν, να κάνουμε υπερβολικές κρίσεις και ας προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα με μία συνέχεια.

Όσο για το ξέσπασμα του Χακόμπο (που μέχρι το σημείο της αποβολής του ήταν ο κορυφαίος του ΠΑΟΚ) πιστεύω πώς ήταν απόδειξη όσων είχα γράψει μετά την αποβολή του Λάζαρ στη Νέα Σμύρνη .