Τελικά ο ΠΑΟΚ και ένα σημαντικό κομμάτι όσων ασχολούνται με αυτόν δεν μπορούν να ξεφύγουν από την υπερβολή που συνοδεύει σχεδόν κάθε αγωνιστική παρουσία του. Η νοοτροπία του "κρίνω τα πάντα με υπέρμετρο συναισθηματισμό" είναι βαθιά ποτισμένη στο οργανισμό του και χρειάζεται πολύς χρόνος και προσπάθεια για να αποβληθεί.

Αυτή η νοοτροπία είναι η βασική αιτία που μέσα σε λίγες μέρες ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζεται με κριτήρια Ξάνθης ( "βγάζω ταλέντα χωρίς να έχω πρωταγωνιστικές βλέψεις"-φυσικά δεν έχω διάθεση να μειώσω την αξία και την ιστορία της συμπαθούς ακριτικής ομάδας) μέχρι και Ρεάλ Μαδρίτης ( "με δύο καλές εμφανίσεις πάω να τα σαρώσω όλα").

Υπάρχει εξήγηση γιατί συμβαίνει όλο αυτό. Έχει να κάνει με την αντίθεση που δημιουργεί το μέγεθος του συλλόγου (και ο αριθμός των οπαδών που τον ακολουθούν), όταν μπαίνει δίπλα στην πολύ μικρή συγκομιδή τίτλων που έχει να επιδείξει στην σχεδόν 90χρονη ιστορία του και ειδικά στην ανομβρία των τελευταίων τριών δεκαετιών (δύο Κύπελλα Ελλάδας δεν μπορούν να καλύψουν την απίστευτη δίψα που υπάρχει για διακρίσεις). Θα αναρωτηθείτε, προς τι ο πρόλογος.

Την αφορμή μου δίνει η πρώτη, πραγματικά, κακή εμφάνιση του Δημήτρη Πέλκα από τη μέρα που επέστρεψε, άνδρας, πλέον από τη Σετούμπαλ. Ακούω και διαβάζω διάφορα για τον 22χρονο μέσο. Πως "ψηλώθηκε" από τα όσα ακούγονται για εκείνον, πως έχασε τα μυαλά του από τα πολύ καλά λόγια που βγήκαν για το ταλέντο του από το στόμα του Μπερμπάτοφ, πως νιώθει ότι είναι πλέον αναντικατάστατος στο ρόλο του στον ΠΑΟΚ και αυτό τον οδηγεί σε λάθος τρόπο παιχνιδιού.

Η υπερβολή που λέγαμε.Το "φούσκωμα" της κριτικής για μία κακή εμφανιση προδίδει την άγνοια που υπάρχει στον ΠΑΟΚ στη διαχείριση παικτών με ξεχωριστό ταλέντο.Θυμηθείτε ότι ο Αθανασιάδης είχε σταλεί από τον κορυφαίο, χωρίς αμφισβήτηση, προπονητή του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια, Φερνάντο Σάντος στον Πανσερραϊκό για να δουλευτεί καλύτερα (!) και να εξελιχθεί και σώθηκε στο παρά πέντε με γκολ στο AEL FC Arena και από την επιμονή του Χάβου από τον αφανισμό.

Σκεφτείτε τι έχει γίνει με τον Κίτσιου και τον Κωνσταντινίδη μέχρι να νιώσουν βασικοί και με πρωταγωνιστικό ρόλο στο αγωνιστικό πλάνο του ΠΑΟΚ.Και φυσικά, κάντε ένα rewind στο τι συνέβη στην περίπτωση του Πέλκα με την πρόωρη κίνηση του Δώνη να του δώσει τη φανέλα με το νούμερο "10" και τον δανεισμό στη Σετούμπαλ (ελέω της επιμονής του ατζέντης του, Πολ Κουτσολιάκου) που ήταν η κίνηση που άλλαξε το ρου της καριέρας του.

Το πρόβλημα στην περίπτωση του Πέλκα, βέβαια, δεν είναι τόσο η κίνηση που έκανε ο Δώνης να του φορτώσει τη φανέλα που φόρεσε ο μέγιστος των ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ, Γιώργος Κούδας. Είναι αυτό που υπάρχει σχεδόν για όλα τα νεαρά παιδιά που βγαίνουν από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ: Πίστη στις δυνατότητές τους που εξανεμίζεται με μία-δύο κακές εμφανίσεις.

Ο ΠΑΟΚ θέλει να βγάλει νέους παίκτες, αλλά οι άνθρωποί του δεν δίνουν την απαραίτητη στήριξη, ίσως γιατί αυτό συνδυάζεται με μεγάλη ευθύνη και άρα φθορά μέχρι να αποδείξει ένα ταλέντο ότι μπορεί να σταθεί στην πρώτη ομάδα.Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι όσοι παίκτες ξεπετάχτηκαν τα τελευταία χρόνια το έκαναν κυρίως με επιμονή ξένων τεχνικών.

Ο Λάζλο Μπόλονι διέκρινε κάτι ξεχωριστό στον Κώστα Σταφυλίδη, τον προώθησε στην πρώτη ομάδα, του έκανε καψώνια (θυμηθείτε την αλλαγή στο 30' στο ματς με την Ουντινέζε και το γεγονός ότι τον έβαλε να προπονείται μόνος επί δύο εβδομάδες μετά από εκείνο το ματς για να πάρει το μήνυμα) και τελικά ο ΠΑΟΚ καρπώθηκε περίπου 1,5 εκ. ευρώ από την πώλησή του στη Λεβερκούζεν (που θα μπορούσε να είναι και παραπάνω αν δεν καιγόταν να βάλει χρήματα στο ταμείο του λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε).

Κάπως, έτσι ο Στέφενς έβαλε και τον Κίτσιου και ο 19χρονος τότε μπακ "πέταγε' στο γήπεδο. Πέρυσι ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και φέτος, με Τούντορ στον πάγκο, έφθασε μέχρι την Εθνική. Το ίδιο έκανε και με τον Κουλούρη (θυμηθείτε με τι φόρα μπήκε στα πρώτα παιχνίδια του στον ΠΑΟΚ) και φυσικά είναι καλό που ο νεαρός φορ πήγε στην Ανόρθωση για να μην κάθεται στον πάγκο και την εξέδρα της Τούμπας.

Πιο ψύχραιμος απ' όλους ο ίδιος ο παίκτης

Ευτυχώς, για τον ΠΑΟΚ και τον ίδιο τον 22χρονο μέσο, ο Πέλκας δεν μπορεί πλέον να χαθεί από έλλειψη πίστης του ΠΑΟΚ . Το δείγμα γραφής στην Πορτογαλία και τους πρώτους μήνες της φετινής σεζόν είναι πολύ "δυνατό" για να επιτρέψει κακοδιαχείρισή του. "Ασπίδα" του και η παρουσία των Άρνεσεν-Τούντορ που κουβαλούν μία άλλη αντίληψη που πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι που ασχολούμαστε κάθε μέρα επί χρόνια με τον ΠΑΟΚ δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε πλήρως.

Το κυριότερο "όπλο" του, όμως, είναι το ίδιο το μυαλό του. Η ψυχραιμία με την οποία αντιμετώπισε την κακή εμφάνιση στο Αζερμπαϊτζάν. Ούτε βαθιά θλίψη, ούτε δάκρυα και οδυρμός. Απλά περισυλλογή, από τη λήξη του αγώνα με την Γκαμπάλα κιόλας. Το έδειξε και με τις δηλώσεις του. "Ναι ο αγωνιστικός χώρος ήταν κακός, αλλά και εγώ δεν έχω συνηθίσει να παίζω Πέμπτη-Κυριακή".

"Ψάχτηκε" να βρει τι έφταιξε. Και όσο το κάνει αυτό μόνο καλύτερος θα γίνεται. Φυσικά, είναι περιττό να πούμε πώς ο Πέλκας πρέπει να αντιμετωπίζεται ως το βασικό δεκάρι του ΠΑΟΚ. Ως παίκτης που οφείλει να παίρνει μεγάλη ευθύνη για την οργάνωση παιχνιδιού της ομάδας. Να νιώθει την πίεση για να μάθει να την διαχειρίζεται κιόλας.

Έτσι θα μπορέσει να κάνει μεγάλη καριέρα όπως προέβλεψε ο Μπερμπάτοφ.Κι αν θέλετε να το γνωρίζετε, αυτό που ενοχλεί περισσότερο απ' όλα τους νεαρούς του ΠΑΟΚ που έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν ταλέντο για τα ψηλά είναι να αντιμετωπίζονται ως παιδάκια και όχι ως πρωταγωνιστές...