Επενδυτής είχε χαρακτηριστεί στο ξεκίνημα της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ και ο Γιώργος Μπατατούδης. Σε μικρότερη κλίμακα, το ίδιο είχε συμβεί και με τον Γιάννη Γούμενο, άσχετα αν στην πορεία οι προβλέψεις απέτυχαν παταγωδώς. Και οι δύο είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό.

Παρασύρονταν σε απίστευτο βαθμό από τις "κραυγές" του κόσμου, από την εφήμερη αποτυχία ή επιτυχία και έψαχναν σχεδόν πάντα (ο Μπατατούδης... έφερε, με την κακοδιοίκησή του έστω, δυο Κύπελλα) κινήσεις εντυπωσιασμού, ασχέτως αν η καμπούρα του ΠΑΟΚ τις άντεχε ή όχι.

Η κατάληξη γνωστή. Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ ξεκάθαρη γίνεται η προσφορά τους (καλή, κακή ή ακόμη και καταστροφική) στο σύλλογο.

Ο Ιβάν Σαββίδης, όμως,, δεν φαίνεται να είναι αυτής της πάστας επενδυτής. Όχι σε επίπεδο οικονομικής δύναμης που απέχει παρασάγγας από αυτή των προκατόχων του, αλλά στην αντίληψη του τι εστί επένδυση και πώς ακριβώς ασκείται η διοίκηση σε ένα μεγάλο σύλλογο όπως ο ΠΑΟΚ.

Ο Πόντιος στην καταγωγή, αλλά Ρώσος στην λογική, είναι μεθοδικός, με κρύο μυαλό και κυρίως ανεπηρέαστος από τις όποιες "φωνές" τον συμβουλεύουν να κάνει το ένα ή το άλλο στο όνομα του καλού του ΠΑΟΚ.

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τον σύλλογο έχει ξεκάθαρο πλάνο για το τι θέλει να κάνει και πώς θα το πετύχει. Αρχικά θέλησε να βάλει μία τάξη στα οικονομικά και γενικότερα στην εταιρία και έστειλε στην Τούμπα την Γκοντσάρεβα με συγκεκριμένες εντολές.

Λίγες εβδομάδες μετά, έβαλε σε καίριο πόστο, επιφορτισμένο κυρίως με τον αγωνιστικό σχεδιασμό, τον Γκέρμαν Τσιστιακόφ. Παράλληλα, προχώρησε με το δικό του τρόπο και πλάνο τις επαφές για τη ρύθμιση των χρεών.

Σ' όλο αυτό το διάστημα, οι διάφορες τάσεις μέσα στον σύλλογο τον προτρέπουν να κάνει το ένα ή το άλλο, να διαλέξει τον τάδε ή τον δείνα γιατί είναι ο πιο μεγάλος ΠΑΟΚτσής από τους υπόλοιπους.

Ο 53χρονος επιχειρηματίας όλους τους ακούει, αλλά χατήρι δεν κάνει σε κανένα. Παίρνει την απόφασή του μετά από ώριμη σκέψη και με βάση το τι πιστεύει ότι είναι σωστό.

Βάζει, αλλά δεν σκορπά 15 εκ. ευρώ

Ο Σαββίδης κρίνει, λοιπόν, ότι τώρα ήρθε η ώρα να βάλει άλλα 15 εκ. ευρώ στον ΠΑΟΚ, υλοποιώντας την υπόσχεση που είχε δώσει από το περασμένο καλοκαίρι. Αποδεικνύεται συνεπής στις δεσμεύσεις του και αυτό είναι το πολυτιμότερο στοιχείο στη σχέση εμπιστοσύνης που θέλει να χτίσει με τον κόσμο του ΠΑΟΚ.

Προφανώς, έχει πληροφόρηση εκ των έσω ότι σύντομα θα ψηφιστεί ο πολυαναμενόμενος νόμος για τα χρέη ανωνύμων εταιριών που θα δώσει τη δυνατότητα στον ΠΑΟΚ με ένα ποσό 11,5 εκ. ευρώ σε μετρητά να κλείσει τις οφειλές του προς το Δημόσιο.

Αν το καλοσκεφτείτε, ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ θα μπορούσε να φέρει και τον Βιείρίνια και τον Λούκας και τον Λάζοβιτς με αυτά τα χρήματα, ίσως και με λιγότερα. Προτιμά, όμως, μία ενδεχομένως λιγότερο ηχηρή, αλλά κατά πολύ πιο σημαντική μεταγραφή:

Την απαλλαγή του ΠΑΟΚ από το βραχνά των χρεών. Αυτή θα είναι και η βάση για να κάνει στη συνέχεια ο ΠΑΟΚ την αντεπίθεσή του προς την κορυφή και να διεκδικήσει τα σκήπτρα από τον Ολυμπιακό.

Ο ΠΑΟΚ προχωρά, λοιπόν, στο δρόμο που χαράσσει ο Σαββίδης και το καλό είναι ότι κανείς (από τη στιγμή που ο ομογενής επιχειρηματίας έχει πλέον περίπου το 80% των μετοχών και όχι το 90% όπως γράφτηκε από κεκτημένη ταχύτητα στο ρεπορτάζ) δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στο διάβα του.

Και οι ιδέες του Σαββίδη αποδεικνύονται πολύ πιο πρωτοποριακές και διορατικές από αυτές των παραδοσιακών παραγόντων, αν σκεφτεί κανείς, για παράδειγμα, πώς ο χώρος που ψάχνει στην Ανατολική Θεσσαλονίκη δεν προορίζεται μόνο για προπονητικές εγκαταστάσεις του ΠΑΟΚ, αλλά για τη δημιουργία ενός υπερσύγχρονου αθλητικού κέντρου, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να φιλοξενεί ομάδες από την Ανατολική, κυρίως Ευρώπη, στη χειμερινή προετοιμασία τους και έτσι ο σύλλογος θα έχει ένα ακόμη σοβαρό έσοδο.

Υπήρχε περίπτωση να το σκεφτεί κανείς μέσα από την οικογένεια του ΠΑΟΚ; Μάλλον, όχι. Ο Σαββίδης, όμως, έχει και τη σκέψη και τα χρήματα για να δημιουργήσει το κέντρο και, κυρίως, τις διασυνδέσεις για να το λειτουργήσει όπως αυτός οραματίζεται.

Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά που κάνει τον κόσμο του ΠΑΟΚ να πιστεύει πώς, επιτέλους, βρέθηκε ο άνθρωπος που θα δώσει στον ιστορικό σύλλογο, όλα όσα δικαιούται εδώ και χρόνια βάσει της δυναμικής του.