Δεν έβγαζαν μόνο ενόχληση από την πλευρά του Γιώργου Δώνη τα λόγια του για τις επαναλαμβανόμενες ύβρεις μερίδας οπαδών στη μητέρα του.

“Η συνήθεια που έγινε λατρεία” όπως την χαρακτήρισε κρύβει και ένα παράπονο του Έλληνα τεχνικού για τη στάση της διοίκησης το οποίο ο ίδιος δεν θέλει να εκφράσει δημοσίως

Η ωμή αλήθεια λέει πώς η διοίκηση του ΠΑΟΚ δεν στάθηκε όσο θα έπρεπε στο πλευρό του Έλληνα τεχνικού κι αν κανείς έχει αντίρρηση σ' αυτό ας σκαλίσει τη μνήμη του και ας θυμηθεί πώς ο Ζαγοράκης άπλωνε ασπίδα προστασίας στον Φερνάντο Σάντος στα τέλη της σεζόν 2007-2008 όταν στην Τούμπα ακουγόταν το σύνθημα “Είμαι ΠΑΟΚ δεν πάει άλλο, διώξε πια τον Πορτογάλο”.

Ο νυν σύμβουλος του Σαββίδη προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τραβήξει πάνω από το Σάντος την ευθύνη για την κάκιστη εικόνα της ομάδας και να τη χρεωθεί ακόμη και ο ίδιος. “Είμαι πρόεδρος του χειρότερου ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών” είχε δηλώσει, ενώ σχεδόν σε κάθε εντός έδρας ματς στο τέλος εκείνης της σεζόν έβγαινε να μιλήσει με τον κόσμο, απορροφώντας σαν αλεξικέραυνο τα παράπονά του.

Ο... τελικός και η στήριξη σε Δώνη

Στην περίπτωση του Δώνη κανείς δεν λειτούργησε έτσι. Ακόμη και όταν η διοίκηση αποφάσισε να εκδώσει ανακοίνωση (στα γεγονότα στην άφιξη του πούλμαν της αποστολής στην Τούμπα μετά το εκτός έδρας ντέρμπι με τον Άρη) ήταν γραμμένη χωρίς καν αναφορά στο όνομα του προπονητή, ενώ ήταν αυτός που δέχθηκε τις άγριες αποδοκιμασίες των οπαδών. Ο Έλληνας τεχνικός έφθασε ακόμη και στο σημείο να αποχωρήσει από το προπονητικό κέντρο της ομάδας, με αυτοκίνητο άνδρα της ασφάλειας της ομάδας, για να μην αντιμετωπίσει τη μήνη των οπαδών. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν υπήρχε άνθρωπος της διοίκησης να βάλει τα στήθια του μπροστά για τον 43χρονο τεχνικό, που για μέρες κυκλοφορούσε στην πόλη με συνοδεία σεκιούριτι.

Αντίθετα, μάλιστα, ήταν εκείνος που σχεδόν αποκλειστικά “χρεώθηκε” την αποχώρηση του Γκαρσία από την ομάδα-αλήθεια αν η διοίκηση πίστευε ότι μπορούσε να διατηρήσει ρόλο ηγέτη μέσα στα αποδυτήρια γιατί δεν παρενέβη για να τον κρατήσει;) Το κυριότερο είναι ότι ενώ ο Δώνης από την αρχή σχεδόν της περιόδου βιώνει μία διαρκή ψυχολογική πίεση του τύπου “σήμερα φεύγει, αύριο φεύγει...” κανείς δεν βγήκε να πει ευθαρσώς ότι κόβεται κάθε συζήτηση για απομάκρυνση του προπονητή, τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι.

ΠΑΟΚ - ΠΑΣ Γιάννινα 2-0

Το αποτέλεσμα είναι ο προπονητής του ΠΑΟΚ να βρίσκεται μονίμως εκτεθειμένος στην σκληρή, ως χυδαία (πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τις ύβρεις στη μητέρα ενός ανθρώπου;) κριτική μερίδας του κόσμου και όλοι να έχουν την απαίτηση να διαθέτει το καθαρό μυαλό να προετοιμάσει και να κοουτσάρει σωστά την ομάδα.

Ενδεχομένως κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι σχεδόν σε κάθε μεγάλη ομάδα αποτελεί ηλεκτρική καρέκλα η θέση του προπονητή. Συμφωνώ, αλλά όλα έχουν και τα όρια τους. Και δεν τιμά την ιστορία και το πρεστίζ του ΠΑΟΚ που θέλει να σκαρφαλώσει στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης, μία τέτοιου είδους συμπεριφορά απέναντι σε οποιονδήποτε προπονητή της.

Πώς μπορεί να κυλήσει ο τελευταίος ενάμισης μήνας της φετινής περιόδου στη σχέση ΠΑΟΚ-Δώνη; Ο μόνος που μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο είναι ο ίδιος ο Σαββίδης. Μία δική του δήλωση στήριξης τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι, ονομαστικά για τον Δώνη, θα κατεύναζε σίγουρα τα πνεύματα. Παράλληλα, θα έδινε την μικρή έστω άνεση στον Έλληνα τεχνικό να αφοσιωθεί πλήρως στους στόχος της κατάκτησης του Κυπέλλου και της πρωτιάς στα πλέι οφ, για τους οποίους πριμοδοτείται αδρά από τον μεγαλομέτοχο.

Μήπως, όμως, και ο ίδιος ο Σαββίδης δεν είναι σίγουρος αν θα κρατήσει τον Έλληνα προπονητή μέχρι το καλοκαίρι; Αν ισχύει η δεύτερη σκέψη τότε ο Γιώργος Δώνης θα πρέπει να προετοιμάσει την ομάδα και τον εαυτό του για ένα αγώνα χωρίς αύριο για τον ίδιο στην Τρίπολη. Το αν αντέχει ο ΠΑΟΚ να πάει με αυτό το κλίμα στη ρεβάνς με τους Αρκάδες θα φανεί το Σάββατο...