Οι εμμονές πληρώνονται πάντα ακριβά

Ένα από τα θέματα που αναλύσαμε στοpregameτου αγώνα του ντέρμπι της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ ήταν η αχίλλειος πτέρνα των δύο ομάδων. Κάθισα και είδα ξανά όλα τα γκολ που έφαγε ο ΠΑΟΚ από την αρχή του φετινού Πρωταθλήματος για να επιβεβαιώσω την απάντηση που είχα στο μυαλό μου: Στημένα και αεράμυνα. Δεν θέλω να κάνω τον προφήτη και τον ειδικό (μακριά από μένα), αλλά δεν γίνεται να μην το θίξει κανείς πάλι έχοντας στο μυαλό του τη φάση του γκολ με το οποίο κρίθηκε το ντέρμπι. Ένα γκολ που έμοιαζε πολύ με αυτό που έβαλε η ΑΕΚ στην Τούμπα.

Ο ΠΑΟΚ έχει ΔΕΔΟΜΕΝΟ πρόβλημα στα στημένα και την αεράμυνα. Ο Τούντορ είπε για πρώτη φορά φέτος «είμαστε μία ομάδα που δεν έχει πολλούς ψηλούς παίκτες» και μάλλον δεν κατάλαβε ότι έδωσε ένα ακόμη επιχείρημα σε εκείνους που τον «πολεμούν» γιατί δεν βάζει Μπερπάτοφ (1.89μ.) και Μαλεζά (1.92μ. ) πιο συχνά στην ενδεκάδα.

Το χειρότερο, όμως, σ’ αυτό το πρόβλημα είναι ότι ο Κροάτης από το καλοκαίρι ακόμη επιμένει να λέει ότι η ομάδα του δεν χρειάζεται κεντρικό αμυντικό. Μία γνώμη που έχει καταντήσει εμμονή, από τη στιγμή που δεν την αλλάζει όταν το κακό επαναλαμβάνεται.

Εμμονή είναι και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται ορισμένους παίκτες του. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα η περίπτωση του Όλσεν και συνολικά των τερματοφυλάκων. Ο Τούντορ-που έκανε το μάλλον παγκόσμια πρωτότυπο, για δεύτερο σερί ματς τονMVPτου προηγούμενου αγώνα (Μπερμπάτοφ με Βέροια, Όλσεν με Ξάνθη και μάλιστα ψηφισμένοι και από τον κόσμο με ποσοστό πάνω από 50%) να μην τον έχει βασικό στο επόμενο ματς-επιμένει να ακυρώνει τον ανταγωνισμό.

Στη συνέντευξη Τύπου είπε για να εξηγήσει την επιλογή του Βελλίδη αντί του Όλσεν: «Πήραμε τον Βελλίδη για να είναι ο νούμερο «1». Ο Όλσεν έκανε ένα καλό παιχνίδι, αλλά μέχρι εκεί». Με απλά λόγια: «Όλσεν δεν σε βλέπω ξανά για ενδεκάδα». Όπως δεν «έβλεπε» τον Γλύκο, όταν είχε μάτια μόνο για τον Όλσεν το καλοκαίρι και αργότερα τον Σουηδό όταν άλλαξε το τροπάριο με τον Σκοπελίτη γκολκίπερ. Σκέφτηκε άραγε ότι μπάλα είναι και μπορεί να χρειαστεί και πάλι τον Όλσεν; Ο Γλύκος αργεί να επιστρέψει…

Ας πιάσουμε και την περίπτωση του Μπερμπάτοφ, στον οποίο συμπεριφέρεται σαν να είναι παίκτης της σειράς. Συγκρίνετε την περίπτωσή του με το πώς διαχειρίζεται ο Στραματσόνι και ο Παναθηναϊκός συνολικά την περίπτωση του Εσιέν. Ο Μπερμπάτοφ έκανε το δεκάρι με τη Βέροια που οι γραμμές ήταν ψηλά, είναι δυνατό να του ζητά να το κάνει και στο ΟΑΚΑ που χρειάζεται να διανύσει δεκάδες μέτρα για να πάρει τα μπάλα από τα χαφ και νατην πάει μέχρι την αντίπαλη περιοχή; Ο Μπερμπάτοφ ήταν πιο απαραίτητος από τον Κλάους στην κορυφή της επίθεσης σε ένα στυλ παιχνιδιού με το οποίο θα μπορούσε να υποδεχθεί και να «σπάσει» τη μπάλα καλύτερα.

Λογικό και δικαιολογημένο ο Μπερμπάτοφ να βράζει και να είναι εκνευρισμένος, αλλά εντελώς αδικαιολόγητο να βγάλει τα νεύρα του πάνω στον Σιμόες και ας ήταν ο Πορτογάλος εριστικός σε κάποια μαρκαρίσματά του.

Αυτά για τις εμμονές

Υπάρχει όμως και κάτι για την συνολική εκτίμηση του ντέρμπι από πλευράς του προπονητή του ΠΑΟΚ. Τρία αμυντικά χαφ δεν χρησιμοποίησε, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις φέτος. Και για μία ομάδα που είναι μακράν κορυφαία σεpassinggameείναι πραγματικά αυτογκόλ να μην επιδιώκει να παράξει παιχνίδι κόντρα σε έναν αντίπαλο που είναι αξιόλογος, αλλά σε μονάδες λιγότερο ποιοτικός από εκείνη.

Και ο Πέλκας είχε θέση στον χθεσινό ΠΑΟΚ και ο Μυστακίδης. Δύο παίκτες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα στηρίγματα του Ροντρίγκες που πατούσε το γκάζι και ο Γκάλο έβλεπε μόνο την πλάτη του. Φαινόταν από τα πρώτα λεπτά ότι ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να κάνει υπεροχή με τον άσο από το Πράσινο Ακρωτήρι, αλλά ο προπονητής του δεν μπόρεσε να τον εκμεταλλευτεί.

Κάπως έτσι ο ΠΑΟΚ έφυγε για μία ακόμη φορά με την αίσθηση ότι έκανε πολύ λιγότερα από αυτά που μπορούσε. Και ο προπονητής του, έχοντας δημιουργήσει την πεποίθηση ότι όσα λέει περί σταθερού σχήματος τις τελευταίες εβδομάδες, είναι απλά λόγια του αέρα, αφού στην πράξη πειραματίζεται ασύστολα.