Είναι πραγματικά μοναδική η ικανότητα που διαθέτει ένα μεγάλο κομμάτι αυτού που ονομάζουμε "περιβάλλον του ΠΑΟΚ" να ερμηνεύει κάθε τι γύρω απόν την ομάδα με τρόπο αρνητικό. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του απογευματινού αγώνα του Δικεφάλου στη Μυτιλήνη. Πριν καλά-καλά σφυρίξει ο διαιτητής Δελφάκης για τελευταία φορά και κοπάσουν οι πανηγυρισμοί στον πάγκο της ομάδας, το συμπέρασμα που άρχισε να διαρρέει σαν δηλητήριο μέσω διαδικτύου ήταν το εξής: "Ο Μπερμπάτοφ έφταιγε για όλα τα δεινά. Έφυγε ο Βούλγαρος από τη… μέση και η ομάδα άρχιζε να κερδίζει και ο Κλάους πήρε τα πάνω του".

Ξεπερνώ, βέβαια, τη σκέψη για το τι θα γινόταν αν ο ΠΑΟΚ έμενε στο 1-1 με την Καλλονή ή ακόμη χειρότερα έχανε από τους νησιώτες. Τότε, οι ίδιοι άνθρωποι θα έλεγαν τα ακριβώς αντίθετα «έλα μωρέ, που να πάνε αυτά τα… γατάκια, εδώ μέχρι και τον Μπερμπάτοφ έβγαλαν άχρηστο» και μένω στο γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα.

Γιατί ο ΠΑΟΚ πρέπει να είναι αναγκασμένος να ζει μονίμως γύρω από μία ίντριγκα, να υπάρχει πάντα παρασκήνιο όταν συμβαίνει το καλό σενάριο που οδηγεί στο «να εμείς τα λέγαμε» όταν τα αποτελέσματα είναι αρνητικά.

Σαφώς και παίζει ρόλο γι αυτό η απουσία του ΠΑΟΚ εδώ και 12 χρόνια από την κατάκτηση οποιουδήποτε τίτλου. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πιο ήρεμα αν είχε καταφέρει να κερδίσει το Κύπελλο το Μάιο του 2014 στον τελικό του ΟΑΚΑ. Όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ο ΠΑΟΚ βράζει στο ζουμί του. Τα έχει όλα πλέον (χρήμα, ισχυρό ιδιοκτήτη, λυμένα τα προβλήματα) κι όμως επί της ουσίας δεν καταφέρνει τίποτα. Και προσέξτε: Μιλάμε για μία ομάδα που από το 1972 μέχρι το 1985 είχε πάρει τέσσερις τίτλους (δύο Πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα και είχε σχεδόν μόνιμη θέση στον τελικό) και από το 1986 μέχρι και σήμερα, κατέκτησε μόλις δύο Κύπελλα. Είναι πολλά τα χρόνια, λοιπόν, για να μην υπάρχει συσσωρευμένη αρνητική ενέργεια που απλά κατά περιόδους (όπως ήταν αυτή του Ζαγοράκη) μένει στην άκρη λόγω μεγάλων ευρωπαϊκών βραδιών.

Αυτά, όμως, είναι υποκατάστατα μπροστά σε αυτό που ψάχνει ο ΠΑΟΚ. Στη δημιουργία μίας ομάδας που θα βρίσκεται σταθερά στην κορυφή και θα λογίζεται κάθε χρόνο διεκδικητής του τίτλου, χωρίς να φοβάται αυτό να καταλήγει σε ανέκδοτο κατά τον Γενάρη.

Όλα αρχίζουν από τον τρόπο διοίκησης

Τι φταίει, λοιπόν, και ο ΠΑΟΚ δεν τα καταφέρνει; Η απάντηση εξηγεί και γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει με την παραφιλολογία γύρω από τον Μπερμπάτοφ. Ο ΠΑΟΚ έχει έλλειψη από ανθρώπους που θα κουμαντάρουν πραγματικά αυτό το πολύ δύσκολο καράβι Από στελέχη που θα γνωρίζουν όλες τις ιδιαιτερότητές του και θα μπορούν να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις χωρίς να λυγίζουν μπροστά στην, δικαιολογημένη ή μη μεγάλη κουβέντα, πίεση του κόσμου.

Το παράδειγμα του Ζαγοράκη των δύο πρώτων χρόνων είναι χαρακτηριστικό. Μόνο που από τότε έχει αλλάξει γενικώς η νοοτροπία και η φιλοσοφία διοίκησης στον ΠΑΟΚ. Ο Σαββίδης , όσο κι αν έχει δείξει διάθεση, να βελτιώσει πράγματα και να αλλάξει και ο ίδιος συμπεριφορές, παραμένει πιστός στο δόγμα του Σοβιέτ. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από την κορυφή της πυραμίδας και πάνω από αυτόν και τη Μαρία Γκοντσάρεβα δεν υπάρχει κανένας. Δεν είναι παράλογο να λειτουργεί έτσι. Μόνο που δεν είναι λειτουργικό. Για να παρθεί μία απόφαση, για να λυθεί ένα πρόβλημα, χρειάζεται να πάνε και να έρθουν οι πληροφορίες μέσωskypeαρκετές φορές ή να περιμένει όλο το σύστημα τον μεγαλομέτοχο να πει στο ιδιωτικό του αεροπλάνο για να έρθει στην Ελλάδα.

Μόνο που έτσι δεν διοικείται η ομάδα. Μιλάμε για έναν ζωντανό οργανισμό που κάθε μέρα γεννά διάφορα θέματα που απαιτούν άμεση ενασχόληση από ανθρώπους επιφορτισμένους από το βάρος να παίρνουν αποφάσεις. Κι όχι σαν τον Αγγελίδη, να μεταφέρουν απλά τα δεδομένα στον ιδιοκτήτη.

Αυτό ακριβώς πληρώνει ο ΠΑΟΚ και στην υπόθεση Μπερμπάτοφ. Την έλλειψη ενός παράγοντα που θα βάζει τα πράγματα στη θέση τους (αν χρειαστεί και τον ίδιο τον Βούλγαρο). Που θα πάρει άμεσα απόφαση για το ποια στάση θα κρατήσει η ΠΑΕ στην αποχώρησή του από την Τούμπα στο ματς με τη Γκαμπάλα και όχι αρχικά, να δίνεται η εκδοχή του τραυματισμού και την επόμενη μέρα να ομολογείται ο εκνευρισμός του "Μίτκο".

Που θα εξηγήσει τι συμβαίνει με το συμβόλαιό του, αν υπάρχει όρος που του επιτρέπει να φύγει τον Γεναρη με ένα συγκεκριμένο ποσό, που θα ξεκαθαρίσει όλο το πλάνο αξιοποίησής του Βούλγαρου στη χρονιά των ενενηκοστών γενεθλίων της ομάδας, καθώς όπως και ο Σαββίδης και ο Μπερμπάτοφ έχουν δηλώσει, αυτός είναι ένας κύριος λόγος που ήρθε. Και το να φύγει ο Μπερμπάτοφ πριν καλά-καλά μπει το 2016 δεν ακούγεται και πολύ σώφρον.

Συνοψίζοντας, ο εκτελεστής Κλάους που απέδειξε πόσο πολύ πίστευε ότι με την φωτογραφία του με τις μπαλαρίνες αποφόρτισε το κλίμα στην ομάδα, σημειώνοντας δύο τέρματα, δίνει τον χρόνο στον οργανισμό που λέγεται ΠΑΟΚ να συμμαζέψει γενικώς την ομάδα του και να αρχίσει ένα νικηφόρο σερί που τόσο πολύ έχει ανάγκη. Σ’ αυτό το διάστημα, ο στόχος θα πρέπει να είναι να ενταχθεί με το σωστό τρόπο στην ομάδα ο Μπερμπάτοφ. Και εδώ είναι που χρειάζεται να βρεθούν τα κατάλληλα στελέχη να το κάνουν.