Σαφώς και δεν είναι σύνηθες να διαβάζει κανείς σκληρή κριτική μετά από εξαγγελίες ενός νέου αθλητικού διευθυντή και ενός νέου προπονητή σε οποιαδήποτε ομάδα. Το φρέσκο και άφθαρτο αντιμετωπίζεται-σχεδόν-πάντα με θετική προδιάθεση, αφού ούτε μέτρο σύγκρισης υπάρχει, ούτε κάποιος λόγος να υποδυθεί κανείς τον κακό και γκρινιάρη με κίνδυνο να παρεξηγηθεί από τον ενθουσιώδη Έλληνα οπαδό.

Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι η χθεσινή συνέντευξη Τύπου των Μίχελ-Ίβιτς δεν μπαίνει σ΄ αυτή την κατηγορία. Και υπάρχουν πολύ συγκεκριμένοι λόγοι που το υποστηρίζω:

-Καταρχήν, αμφότεροι έδωσαν ήδη δείγματα της δουλειάς τους. Ο μεν Ίβιτς μεταμορφώνοντας τον ΠΑΟΚ που είχε χάσει το μπούσουλά του από το καταστροφικό, όπως εξελισσόταν, πέρασμα του εγωιστή και αγύριστου κεφαλιού Ίγκορ Τούντορ (ούτε στις πρόσφατες συνεντεύξεις του έδειξε να μετανιώνει για κάποιο από τα πολλά λάθη που έκανε) και ο δε Λούμπος Μίχελ έχοντας ήδη φροντίσει να κλείσει τρεις παίκτες (Μάτος, Σάχοφ και Τζάμαλ Κάμπος) πριν βγει να τοποθετηθεί δημόσια.

-Επιπλέον, από τα λεγόμενα του Σλοβάκου προέδρου της “ασπρόμαυρης” ΠΑΕ, πιστοποιήθηκε ότι υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι. “Τα αποδυτήρια ανήκουν στον προπονητή” και "οι μεταγραφές είναι συνολική δουλειά, αλλά τον τελικό λόγο έχει ο προπονητής”. Άρα γνωρίζουμε, εκ των προτέρων, ότι ο Ίβιτς δεν έχει το δικαίωμα να πει “δεν μου πήραν δεκάρι" όπως έλεγε από τον περασμένο Νοέμβριο και έπειτα ο προκάτοχός του.

-Προσθέστε και την συνολική αίσθηση που άφησαν οι δύο άνδρες ότι έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα η λογική με την οποία χτίζεται ο ΠΑΟΚ. Υπάρχει συμφωνία μεταξύ τους (και προφανώς και το “πράσινο φως” του Σαββίδη) στα εξής:

Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μία ομάδα που θα παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο και θα είναι ανταγωνιστική σε κάθε διοργάνωση που θα συμμετέχει.

Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από μεταγραφές (αυτές τις 6-7 στις θέσεις που ανέλυσαν) που θα χτυπήσουν κατευθείαν την πόρτα της ενδεκάδας και θα δώσουν στον Ίβιτς την πεποίθηση ότι έχει 20 παίκτες πρώτης γραμμής στο έμψυχο δυναμικό για να μπορέσει να κάνει πράξη αυτό που πιστεύει ότι λείπει από τον ΠΑΟΚ, να διεκδικεί σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και όχι να μπαίνει φουριόζος και μετά να ξεφουσκώνει.

Μπορεί ο Ίβιτς να γίνει Λουτσέσκου;

Η αλήθεια είναι ότι με τον τρόπο που μίλησε ο Λούμπος Μίχελ ανέβασε πολύ τον πήχη των απαιτήσεων για τον 39χρονο προπονητή του ΠΑΟΚ. Χρησιμοποίησε το παράδειγμα της Σαχτάρ, που είχε προπονητή τον πολύπειρο Λουτσέσκου επί 12 χρόνια. Μπορεί ο Ίβιτς να γίνει-κατ' αναλογία-ένας νέος Λουτσέσκου; Και μόνο που το σκέφτεται κανείς αντιλαμβάνεται τη δυσκολία του πράγματος. Ωστόσο, ο Ίβιτς κέρδισε με το σπαθί του το δικαίωμα στην ευκαιρία. Στο πρόσωπό του μπορεί κανείς να διακρίνει και τη φλόγα για διάκριση και την πίστη στις ικανότητές του.

Όπως επίσης και το ότι είναι οργανωτικός. Είναι πολύ ελπιδοφόρο ως δείγμα το γεγονός ότι χθες εμφανίστηκε με συγκεκριμένο πλάνο για το πώς η ομάδα του θα αντιμετωπίσει τη μάστιγα των θλάσεων. Προετοιμασία 5 εβδομάδων, με τις 3 πρώτες να είναι οι πλέον κομβικές, προσθήκη νέων στελεχών ειδικών σε θέματα αποθεραπείας στο τιμ και βελτίωση των εγκαταστάσεων της Νέας Μεσημβρίας έτσι ώστε και επιπλέον μηχανήματα για ποιοτική δουλειά να προστεθούν και καλύτερες συνθήκες διαμονής των παικτών για περισσότερες ώρες κάθε μέρα να δημιουργηθούν.

Ο Ίβιτς μπαίνει με το δεξί, μετά τα πλέι οφ, και στη νέα σεζόν και είναι στο χέρι του να το εκμεταλλευτεί, προς όφελος της ομάδας του και δικό του.

Κι όμως ο Μπερμπάτοφ πρόσφερε

Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα άκουγα από το στόμα παράγοντα του ΠΑΟΚ ότι “απόφαση της διοίκησης είναι να μην ανανεωθεί η συνεργασία με τον Μπερμπάτοφ”. Όχι γιατί δεν είναι λογική απόφαση, αλλά επειδή δεν είχαν επίσης σκεφτεί ότι θα μπορούσε να έρθει ο Μπερμπάτοφ στον ΠΑΟΚ. Ήρθε, αλλά δεν “ακούμπησε” θα ισχυριστεί κανείς και φυσικά δεν υπάρχουν επιχειρήματα αγωνιστικού χαρακτήρα για να αντικρούσεις μία τέτοια άποψη. Ο Μπερμπάτοφ εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου πρόσφερε ελάχιστα. Σ' αυτό φέρουν ευθύνη και οι Τούντορ-Άρνεσεν που από τη στιγμή που δέχθηκαν την απόκτησή του από τον Σαββίδη δεν έσπασαν το κεφάλι τους για να βρούνε το σωστό πλάνο αξιοποίησής του. Έξω από αυτές, όμως, το ότι φόρεσε την φανέλα του ΠΑΟΚ είχε τεράστια σημασία. Επηρέασε τη σκέψη των συμπαικτών του στα αποδυτήρια - η ανάρτηση του Μυστακίδη είναι μία απόδειξη- ανέβασε το πρεστίζ του συλλόγου (η λέξη ΠΑΟΚ γράφτηκε σε-βουλγαρικά και αγγλικά κυρίως-μέσα ενημέρωσης περισσότερο από άλλες άλλες χρονιές και αποτέλεσε την επίδειξη δύναμης από πλευράς Σαββίδη. Πλέον όλοι πείστηκαν ότι έχει τη δύναμη να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τον υπολογίζουν και τον σέβονται πολύ περισσότερο.