Μετά από τέσσερα σερί αρνητικά αποτελέσματα και με φόρα από τη νίκη επί των Σάμροκ Ρόβερς στο Europa League, θα περίμενε κανείς ότι ο ΠΑΟΚ θα παρουσιαζόταν με ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης.

Ότι με το πρώτο σφύριγμα του Αρετόπουλου, το γήπεδο θα έγερνε προς την εστία του Χακόμπο. Αντί αυτού είδαμε τους γηπεδούχους να έχουν, πέρα από το πάθος-που είναι αναμενόμενο σε μία ομάδα όταν υπάρχει νέος προπονητής, έστω και υπηρεσιακός-την κατοχή μπάλας και να βγαίνουν με αξιώσεις απέναντι στην εστία του Χαλκιά.

Πολύ μεγάλες φάσεις δεν έκανε ο Αστέρας, αλλά ήταν φανερό πως όσο περνούσε η ώρα οι παίκτες του ανέβαιναν ψυχολογικά.

Τελικά το γκολ ήρθε στο 44΄, σε μία φάση που θα προστεθεί στην μακρά φετινή λίστα στιγμών που η άμυνα του ΠΑΟΚ... κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Το σκηνικό παρέμεινε το ίδιο μέχρι την είσοδο του Σπαντάσιο στο 70΄ και αφού ο Αστέρας είχε οπισθοχωρήσει για να κρατήσει το αποτέλεσμα.

Ο ΠΑΟΚ έβγαλε... νεύρο από εκείνο το σημείο και μέχρι το τέλος, αλλά άφησε τους πάντες με το ερώτημα γιατί δεν το έκανε νωρίτερα.

Και δεν είναι η πρώτη φορά. Αυτό το σκοτσέζικο ντους, όταν υπάρχουν "κολλητά" παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη, έχει γίνει αγαπημένη συνήθειά του φέτος. Προσωπικά δεν έχω καταλήξει στα αίτια αυτού του... φαινομένου.

Αν είναι η κούραση που κάνει τον Μπόλονι να "φωνάζει" συνέχεια δημοσίως γιατί δεν ορίζονται παιχνίδια Δευτέρα, για ποιο λόγο ο ίδιος δεν φρόντισε να πάρει τα μέτρα του;

Γιατί ο Λίνο, χωρίς να είναι έτοιμος, αγωνίστηκε σε όλο το 90λεπτο κόντρα στους Σάμροκ με αποτέλεσμα να πάθει υποτροπή, ενώ θα μπορούσε να είχε αντικατασταθεί τουλάχιστον για ένα εικοσάλεπτο;

Παρόμοιο παράδειγμα μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς και την αλλαγή του Σαλπιγγίδη στο ματς του Δουβλίνου στις καθυστερήσεις, όμως ο διεθνής φορ δεν έδειξε σημάδια κόπωσης και είναι απορίας άξιο γιατί αντικαταστάθηκε στο ματς με τον Αστέρα, αφού το πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν ότι πολύ σπάνια έφθανε η μπάλα στα πόδια του.

Γενικώς, χωρίς διάθεση να το παίξω προπονητής, η διαχείριση από πλευράς Μπόλονι όταν ένα ματς... στραβώνει εγείρει πολλά ερωτηματικά. Και στο ματς της Τρίπολης, αυτό φάνηκε την ώρα που πέρασε στο παιχνίδι τον Σπαντάσιο.

Ο Βραζιλιάνος πηγαίνοντας μέχρι την άμυνα για να πάρει πρώτος τη μπάλα και να οργανώσει παιχνίδι, βοήθησε τον ΠΑΟΚ να εγκατασταθεί στα καρέ του αντιπάλου και να απειλήσει.

Αυτό, δηλαδή, που δεν έκανε ο Αρίας που απορώ γιατί έμεινε μέχρι το τέλος στον αγώνα από τη στιγμή που δεν μπορούσε να βοηθήσει στον οργανωτικό τομέα που πονούσε ο ΠΑΟΚ.

Επιτέλους... εγωισμός

Όλα αυτά, όμως, είναι δευτερεύοντα μπροστά στο ψυχολογικό πρόβλημα της ομάδας. Ναι, αυτός ο ΠΑΟΚ έχει ψυχολογικό πρόβλημα. Δεν έχει βρει τον τρόπο να.... φτιάχνεται πριν από όλα τα παιχνίδια.

Το καταφέρνει στα ευρωπαϊκά που δεν απαιτείται και ιδιαίτερη προετοιμασία. Κόντρα στους Σάμροκ οι παίκτες του ήξεραν ότι για να μείνουν ζωντανοί στο κυνήγι της πρόκρισης στη φάση των "32" του Europa League, έπρεπε να κερδίσουν πάση θυσία.

Και μπήκαν στον αγωιστικό χώρο του "Τάλατ" αποφασισμένοι να... καταθέσουν ψυχή και σώμα. Στην Τρίπολη, αλήθεια, τι είχαν στο μυαλό τους; Μήπως το "ό,τι κι αν γίνει έχουμε μπροστά μας δρόμο μέχρι τα πλέι οφ";

Και αν είναι έτσι, ο Μπόλονι τι έκανε για να τους επαναφέρει στο σωστό δρόμο; Είναι προφανές ότι ο Ρουμάνος τεχνικός έχει διαμορφωμένες δικές του απόψεις για το ποδόσφαιρο και δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στο τι συμβαίνει γύρω του.

Το περιβάλλον του ΠΑΟΚ, όμως, που είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, μπορεί να δημιουργήσει αφόρητη πίεση σε μία ομάδα που δεν έχει γευτεί τη χαρά της νίκης για πέντε σερί παιχνίδια.

Ας ρωτήσει και τον Φερνάντο Σάντος που γνώρισε τον κόσμο του "Δικεφάλου" και από την καλή και από την ανάποδη, γι' αυτό και έδινε ιδιαίτερη σημασία στο αποτέλεσμα.

Σίγουρα το στυλ ποδοσφαίρου που θέλει να εφαρμόσει στον ΠΑΟΚ ο Μπόλονι είναι πιο ελκυστικό και αυτό που θέλει και ο κόσμος, δεν πρέπει, όμως, να αποτελεί τη μοναδική προτεραιότητα.

Ομάδα του επιπέδου του ΠΑΟΚ έχει ανάγκη και από νίκες. Γι' αυτό και ο εγωισμός, που μεταφράζεται σε νεύρο και τσαγανό μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πρέπει να αποτελεί το κύριο στοιχείο για κάθε παίκτη του "Δικεφάλου".

Να... ξεθολώσει το μυαλό

Μπροστά υπάρχουν δύο εβδομάδες χωρίς παιχνίδια και η ανάγκη για ανασύνταξη είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.

Ο Λάσλο Μπόλονι οφείλει να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με Βρύζα-Κωνσταντινίδη και γιατί όχι και τον Ζαγοράκη, από κοινού να αναλύσουν τα πορίσματα που προκύπτουν από τη μέχρι τώρα παρουσία της ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη και να χαράξουν ένα ξεκάθαρο πλάνο για το υπόλοιπο της περιόδου.

Υ.Γ. Ο Μπόλονι μέχρι σήμερα αντιμετώπισε με υπομονή το ντεφορμάρισμα του Βιεϊρίνια. Μήπως, όμως, δεν είναι τόσο απαιτητικός, όσο πρέπει για ένα παίκτη του επιπέδου του;