ΠΑΟΚ που βραχυκυκλώνει
Ο Κώστας Πετρωτός αναλύει το δίδαγμα του αγώνα στην Γκαμπάλα και εξηγεί γιατί στον ΠΑΟΚ των έντεκα μεταγραφών υπάρχουν ακόμη αναντικατάστατοι, πριν ο Μπερμπάτοφ προλάβει να μπει σαν αυτή την κατηγορία.
Τελικά ο ΠΑΟΚ ακολούθησε το παράδειγμα του Παναθηναϊκού, όσο κι αν παραμονές του αγώνα όλοι μέσα στην ομάδα έδειχναν να έχουν πάρει το μήνυμα που είχε στείλει η Γκαμπάλα μέσα από τα δύο παιχνίδια με τους «πράσινους».
Έμεινε στην ισοπαλία με τους Αζέρους, έχοντας απλά την ικανοποίηση ότι, έστω και σε μέτρια μέρα, βρήκε τον τρόπο να δημιουργήσει τρεις «κραυγαλέες» ευκαιρίες για γκολ (δύο με τον Μακ και μία με τον Πέλκα).
Βέβαια, αν δεν είχε τον Όλσεν θα μπορούσε να είχε χάσει κιόλας. Οπότε ας μην συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση. Δίκαιη η ισοπαλία και πάμε να δούμε το βασικό ζήτημα που προέκυψε από την αναμέτρηση:
Γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν μέτριος σε ένα παιχνίδι που βάσει του προγραμματισμού τοyγια τη φάση των ομίλων τουEuropaLeague έπρεπε να το κερδίσει;
Κατευθείαν στο ζουμί: Έλειπε ο Κάτσε. Ο Τούντορ επέλεξε τον Σάμπο. Δύο βαριά κορμιά (το άλλο ο Τζιόλης) έπαιξαν σε κοντινή απόσταση και η μεσαία γραμμή του ΠΑΟΚ δεν ήταν αποτελεσματική. Μονομαχίες χάνονταν, δεν υπήρχε παίκτης να ντουμπλάρει στα μαρκαρίσματα, και η ισορροπία πήγε περίπατο.
Σε πρόβλημα τελικά εξελίχθηκε και η απουσία του Λέοβατς. Ο Τούντορ δεν πήγε στη δοκιμασμένη λύση «Κωνσταντινίδης δεξιά, Κίτσιου αριστερά» και επέλεξε τον Ροντρίγκες. Κατά δήλωσή του προπονητή του, ο άσος από το Πράσινο Ακρωτήρι τα πήγε καλά. Και επιθετικά με τις κούρσες του και ανασταλτικά. Κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος, η εμφάνισή του ήταν, τουλάχιστον, χωρίς ουσία, χωρίς αυτό να ακυρώνει το φιλότιμο και την τακτική συνέπεια στο ρόλο του. Μάλιστα, ήταν και μεγάλο ρίσκο ο ΠΑΟΚ να παίξει για ένα γεμάτο ημίχρονο με «κιτρινσμένη» την αριστερή πλευρά του (Τζαβέλλας, Ροντρίγκες πήραν κάρτα προς τα τελειώματα του πρώτου μέρους). Ο Κροάτης, βέβαια, είναι αυτός που αποφασίζει και ενδεχομένως είχε και άλλα πράγματα στο μυαλό του, όπως η ταχύτερη ενσωμάτωση του 25χρονου μεσοεπιθετικού στην ομάδα. Με απλά λόγια, να τον βοηθήσει να είναι έτοιμος για τα επόμενα παιχνίδια.
Στην κακή του μέρα έδειξε ότι είναι πολύτιμος
Οι παραπάνω επιλογές έφεραν δυσλειτουργία στον χθεσινό ΠΑΟΚ. Και αυτή μεγεθύνθηκε από την αρνητική εμφάνιση του Πέλκα. Δεν θύμιζε σε τίποτα τον παίκτη των προηγούμενων αγώνων ο νεαρός. Πολλά λάθη με τη μπάλα στα πόδια, ημιτελείς προσπάθειες, κακές τελικές πάσες και σουτ που δεν έβρισκαν στόχο. Η δικαιολογία του κακού αγωνιστικού χώρου δεν στέκει γιατί και στη Βέροια το γήπεδο δεν ήταν χαλί και όμως ο22χρονος μέσος έκανε πράματα και θάματα. Αυτή που στέκει και την βρίσκω πολύ σοβαρή είναι το «δεν έχω συνηθίσει να παίζω Πέμπτη-Κυριακή» που ανέφερε στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα. Το γεγονός ότι μπήκε στη διαδικασία να αναλύσει τι έφταιξε πριν καλά-καλά τελειώσει το ματς στο Μπακού είναι πολύ θετικό σημάδι ενόψει συνέχειας.
Κοντολογίς, στην παρούσα φάση οι αναντικατάστατοι του ΠΑΟΚ είναι ο Κάτσε και ο Πέλκας και όχι ακόμα ο Μπερμπάτοφ που βρίσκεται στη διαδικασία « τους μαθαίνω και με μαθαίνουν» με τους συμπαίκτες του και μία από τις πρώτες υποχρεώσεις του Τούντορ από δω και πέρα είναι να βρει εναλλακτικό πλάνο.
Στην περίπτωση του Κάτσε, αυτή λογικά θα στηρίζεται στον Χαρίση. Ο νεαρός θέλει χρόνο συμμετοχής για να πάρει και πάλι μπρος, αλλά έχει όλο το πακέτο για να παίζει όχι μόνο ως αντικαταστάτης του Αλβανού, αλλά και να αγωνίζονται μαζί στην ενδεκάδα.
Στην περίπτωση του Πέλκα, το πράγμα είναι λίγο πιο σύνθετο. Δύσκολα μπορεί να βρεθεί ένας παίκτης να κάνει τη δουλειά του νεαρού. Παρενθετικά σημειώνω ότι πραγματικά είναι μεγάλη απορία πώς ο Γκολάσα από «κομμένος» βρέθηκε μέσα σε δύο-τρεις εβδομάδες να παίρνει χρόνο συμμετοχής ως αλλαγή του Πέλκα, αφήνοντας μάλιστα εκτός δεκαοκτάδας τον Μυστακίδη.
Όταν, λοιπόν, δεν θα αγωνίζεται ή είναι στην κακή του μέρα ο Πέλκας, ίσως η τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ πρέπει να υιοθετήσει έναν άλλο τρόπο παιχνιδιού.
Ο γεμάτος πάγκος δημιουργεί απαιτήσεις στη διαχείριση
Κι αυτό είναι μία σκέψη που οδηγεί-αν την προχωρήσουμε λίγο πιο πέρα-στο μεγάλο συμπέρασμα του χθεσινού αγώνα: Σε κάθε παιχνίδι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα, αν ο ΠΑΟΚ δεν κερδίζει, θα είναι η διαχείριση του ρόστερ και το κοουτσάρισμα στην διάρκεια της εξέλιξης του ματς. Ποιος παίκτης θα μπαίνει, ποιος θα μένει στον πάγκο ή εκτός αποστολής. Στο επίκεντρο θα είναι ο Τούντορ κι αυτό είναι κάτι που ο ίδιος το γνωρίζει καλά.
Το πολύ θετικό είναι ότι ο 37χρονος τεχνικός δεν κρύβεται και αναλαμβάνει την ευθύνη σε κάθε τι που κάνει. Έχει τα πιστεύω του και τα υπηρετεί κόντρα στην περιρρέουσα, κάθε περίοδο, ατμόσφαιρα. Φυσικά, όπως σε κάθε προπονητή (το παράδειγμα του Μουρίνιο είναι το κορυφαίο), υπάρχει το λεπτό σημείο η επιμονή στα πιστεύω να εξελιχθεί σε εμμονή και μη παραδοχή λαθών.
Προφανώς, στην περίπτωση του Τούντορ δεν είμαστε σε τέτοιο σημείο, καθώς ο Κροάτης έχει δείξει διάθεση να δώσει ευκαιρίες σε όλους όσους θεωρεί ότι μπορούν να τον βοηθήσουν. Επιπλέον, έχει προσφέρει έργο, καθώς παρουσιάζει μία ομάδα με καθαρή αγωνιστική ταυτότητα.
Υ.Γ. Έχοντας αφιερώσει ένα ολόκληρο άρθρο πριν λίγες μέρες για υπερτονίσω την εκτελεστική δεινότητα του Αθανασιάδη κυρίως το « μία φάση, ένα γκολ», για να είμαι συνεπής σε όσα υποστηρίζω, οφείλω να σημειώσω το εξής: Η αντικατάστασή του είχε λογική, όταν, όμως ψάχνεις γκολ σε ένα σφιχτό ματς που πάει να κριθεί στη μία ευκαιρία, τότε το λογικότερο θα ήταν να παίξει μαζί με τον Μπερμπάτοφ στο τελευταίο διάστημα του αγώνα. Δεν αργεί η ώρα που ο Τούντορ θα το δοκιμάσει κι αυτό, αφού πρώτα πρέπει να δει τους δύο επιθετικούς 100% έτοιμους από πλευράς αγωνιστικού ρυθμού.