Να 'τανε μία-δύο φορές φορές θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Και οι καλύτερες ομάδες του κόσμου έχουν την κακή μέρα τους και τα στραβοπατήματά τους, γιατί αυτό να μην συμβαίνει και με τον ΠΑΟΚ; Έλα, όμως, που στο "Δικέφαλο" έχει γίνει συνήθεια, δεύτερη φύση της ομάδας.

Ουτε λίγο, ούτε πολύ ο ΠΑΟΚ "πέταξε" 23, θεωρητικά, δικούς του βαθμούς στα σκουπίδια. Βαθμούς που αν τους είχε θα μπορούσε να διεκδικεί ακόμη και το πρωτάθλημα ή τουλάχιστον να μπει από θέση ισχύος στα πλέι οφ.

Η ομάδα του Μπόλονι, όμως, κατάφερε το ακριβώς αντίθετο. Να βγάλει τα μάτια της μόνη της και να πάει στα πλέι οφ με διαφορά τεσσάρων βαθμών από τον Παναθηναϊκό. Το ερώτημα που καίει τον κόσμο του ΠΑΟΚ είναι τι φταίει και η ομάδα του τον υποβάλλει σε ένα συνεχές "ζέστη-κρύο";

Πώς ο ΠΑΟΚ που πέρασε με άνεση δύο φορές μέσα από το ΟΑΚΑ χάνει στην Τούμπα από τον Αστέρα Τρίπολης και τον ΠΑΣ Γιάννινα, και στη Λιβαδειά από τον αδιάφορο (εκτός κι αν υπάρχει... ομαδικό πρόβλημα με τις αδειοδοτήσεις των μεγάλων ομάδων και βρεθεί από το πουθενά στην Ευρώπη) Λεβαδειακό, σε ένα ματς που στο 83΄ κρατούσε τη νίκη στα χέρια του;

Εσείς διαβάστε τον ΠΑΟΚ της αυτοκαταστροφής και το ενδιαφέρον για Κλέιτον

Η ευθύνη, λοιπόν, βαραίνει τους πάντες. Από τη διοίκηση μέχρι τον ποδοσφαιριστή με το λιγότερο χρόνο συμμετοχής. Αλλον περισσότερο και άλλον λιγότερο, διότι δεν είναι δυνατό παίκτες του ΠΑΟΚ με τόσα ευρωπαϊκά παιχνίδια στα πόδια τους να μην μπορούν να διαχειριστούν ματς όπως το χθεσινό. Παίκτες με τρομερές παραστάσεις στο ποδόσφαιρο να μην γνωρίζουν πώς πρέπει να συμπεριφερθούν για να κρατήσουν ένα υπέρ τους σκορ.
Έχω την αίσθηση, όμως, ότι πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω στον προπονητή, τη δουλειά του οποίου έχουμε εξάρει ουκ ολίγες φορές μέχρι σήμερα.
Ναι, ο Μπόλονι έχει παρουσιάζει έναν ΠΑΟΚ πιο επιθετικό και διεκδικητικό στα ντέρμπι σε σχέση με το παρελθόν. Ναι, έχει κάνει δουλειά στην προώθηση νέων ποδοσφαιριστών που κανείς στο πρόσφατο, τουλάχιστον, παρελθόν δεν έκανε στον ΠΑΟΚ. Ναι, έχει παρουσιάσει ένα σύνολο πολύ πιο ελκυστικό σε σχέση μ' αυτό που είχαμε συνηθίσει.

Όμως, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε αρνητικά την υπεροψία με την οποία αντιμετωπίζει ορισμένα παιχνίδια. Επειδή ασχολούμαι καθημερινά με το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ μπορώ να βεβαιώσω σημαντική διαφορά στην προετοιμασία από αγώνα σε αγώνα. Θυμάμαι πρόσφατα, πριν από τα παιχνίδια με την Κέρκυρα εκτός έδρας και την Δόξα στην Τούμπα, είχε δουλέψει τρεις, τέσσερις συνεχόμενες μέρες πάνω στο σχήμα που θα παρέτασσε, είχε δείξει και ξαναδείξει σε βίντεο πράγματα που έπρεπε να κάνει ή να αποφύγει η ομάδα του, μίλησε στα αποδυτήρια τουλάχιστον δύο φορές για την κρισιμότητα του αγώνα.

Ακόμη και κόντρα στον Ατρόμητο που ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός επιθετικά, είχε επιμείνει πολύ σε ένα στοιχείο το οποίο τελικά αποδείχθηκε καθοριστικό στο να μη χάσει ο ΠΑΟΚ. "Κλείστε τον Μήτρογλου" είχε ζητήσει και ο Έλληνας φορ είχε περάσει απαρατήρητος το απόγευμα του αγώνα.

Αντίθετα, στην προετοιμασία για τον αγώνα με τον Λεβαδειακό τίποτα από αυτά δεν έγινε. Στην πρώτη ομιλία του μετά τον αγώνα με την Δόξα, ο Ρουμάνος τεχνικός αφού είπε δύο λόγια στους παίκτες του για τη νίκη επί των "Μαυραετών", έστρεψε το ενδιαφέρον τους στα πλέι οφ,λες και είχε τελειώσει η κανονική περίοδος. Κι αυτό συνέβη και στην πράξη, αφού μόνο στην τελευταία προπόνηση ασχολήθηκε με το σχήμα που θα κατέβαζε στο χθεσινό παιχνίδι.

Ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε τον αγώνα χαλαρά και το πλήρωσε. Και η έλλειψη σωστής προετοιμασίας φάνηκε ακόμη και στις κάρτες που πήραν οι παίκτες του. Και οι τρεις που "κιτρινίστηκαν" είναι πλέον στο όριο.

Το βασικό επιθετικό όπλο της ομάδας ο Αθανασιάδης (που πάντως ήταν από τους λίγους που αντιλήφθηκαν την σημασία του αγώνα με την ομάδα της Βοιωτίας) έφθασε τις έξι και με μία ακόμη χάνει δύο ματς στα πλέι οφ, ενώ Τσιρίλο και Νιμανί έχουν από τρεις. Κι όλα αυτά, ενώ τις προηγούμενες εβδομάδες είχε γίνει ολόκληρο σχέδιο πάνω στο πώς θα "καθαρίσουν" από κάρτες ο Σαλπιγγίδης, ο Έτο και ο Στφυλίδης.

Κάπου εδώ μπαίνει και η ευθύνη της διοίκησης που έπρεπε να τραβήξει μόνη της τα λουριά κάθε φορά που διαπίστωνε πώς υπάρχει χαλαρότητα πριν από ένα παιχνίδι. Κι αν ορισμένοι αναρωτιέστε: "Καλά, χρειάζεται τόσο μεγάλη σπουδή στην προετοιμασία ενός αγώνα με την Κέρκυρα ή τον Λεβαδειακό για να κερδίσει ο ΠΑΟΚ;" θα πω ότι όσοι γνωρίζουν καλά το ποδόσφαιρο, ξέρουν πώς οι ποδοσφαιριστές, σε όποια ηλικία κι αν είναι, παραμένουν πάντα παιδιά. Και τα παιδιά δεν θέλουν νουθεσίες όταν παίζουν με την Τότεναμ. Στα θεωρητικά εύκολα ματς έχουν το πρόβλημα και τις χρειάζονται.

Τουλάχιστον με τους επενδυτές έμαθε

Το άλλο μεγάλο θέμα στην επικαιρότητα του ΠΑΟΚ είναι οι συζητήσεις του Βρύζα με επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται να στηρίξουν οικονομικά και διοικητικά τον ΠΑΟΚ. Είχαμε γράψει σχετικά τις παραμονές του Πάσχα τονίζοντας ότι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι και ήταν αναμενόμενο ότι κάποιες από αυτές τις επαφές θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας (π.χ. περίπτωση Καμπάνη που πάντα επιδιώκει την προβολή του ακόμη κι όταν δεν είχε επαφές με την οικογένεια του ΠΑΟΚ).

Το θετικό είναι ότι ο Ζήσης Βρύζας αντέδρασε σωστά και με μία γραπτή δήλωσή του έβαλε κανόνες στο επενδυτικό παιχνίδι. "Εγγυητική τραπέζης ύψους τουλάχιστον 5 εκ. ευρώ και έγραφη εκδήλωση ενδιαφέροντος" ζητά από κάθε υποψήφιο επενδυτή ο πρόεδρος της ΠΑΕ, κάτι που αν είχε γίνει ευθύς εξαρχής και στην περίπτωση Φλωρίδη, ο ΠΑΟΚ θα απέφυγε ένα πολύ ζημιογόνο, όπως αποδείχθηκε, σίριαλ το περασμένο καλοκαίρι. Θυμίζω ότι στην περίπτωση του Κωνσταντινουπολίτη με το... καπέλο Παναμά, η απαίτηση για εγγυητική από πλευράς της οικογένειας του ΠΑΟΚ ήρθε στα μέσα της διαπραγμάτευσης κι αφού πρώτα είχε αρχίσει να διαφαίνεται... φούσκα στον ορίζοντα.