Πειράζει ο τρόπος που έφυγε ο Βιτόλο

Δεν ήταν οικονομικοί, αλλά προσωπικοί οι λόγοι που με ώθησαν εκτός ΠΑΟΚ" τονίζει ο Βίκτορ Βιτόλο στην γραπτή δήλωση που εξέδωσε το απόγευμα της Τετάρτης (13/7) θέλοντας να εξηγήσει το διαζύγιο του με τον "Δικέφαλο".

Δεν έχω φυσικά καμία διάθεση να κάνω τον ντετέκτιβ και να εμπλακώ στα προσωπικά του Ισπανού μέσου, σημειώνω μόνο κάτι που έχει σημειολογική αξία:

Πρώτα φρόντισε να τελειώσει την συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό και στη συνέχεια να απευθυνθεί στον κόσμο του ΠΑΟΚ. Πείτε το αν θέλετε και ζήτημα προτεραιοτήτων... Πάντως για μένα δεν έχει ιδιαίτερη αξία να αναλύσουμε το γιατί ο Βιτόλο ήθελε να φύγει.Μου αρκεί και μόνο το γεγονός πώς δεν ήθελε άλλο να αγωνιστεί στο "Δικέφαλο".

Κι αυτό γιατί έχω μεγαλώσει με τη νοοτροπία του "αν κάποιος δεν θέλει μία φορά να συνεργαστεί μαζί μου, εγώ δεν θέλω δέκα". Για να το πω κάπως διαφορετικά... γάμος με το ζόρι δεν γίνεται, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το διαζύγιο πρέπει να έρχεται έτσι απλά.Στην περίπτωση του Βιτόλο και του ΠΑΟΚ μιλάμε για μία επαγγελματική σχέση η οποία, βάσει συμβολαίου, έπρεπε να διαρκέσει μέχρι το 2013 και αν μία από τις δύο πλευρές ήθελε να την τερματίσει όφειλε να πληρώσει το ανάλογο τίμημα.

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, βάσει των όσων ισχύουν στο ποδόσφαιρο στις μέρες μας, το πάνω χέρι έπρεπε να το έχει ο ΠΑΟΚ, γι' αυτό, άλλωστε, στο συμβόλαιο υπήρχε μία ρήτρα 5 εκ. ευρώ την οποία θα έπρεπε να καλύψει ο Βιτόλο (ή κάποια ομάδα για λογαριασμό του) αν ήθελε να αποκτήσει την ελευθερία του. Το μόνο που είχε υποχρέωση να κάνει η "ασπρόμαυρη" ΠΑΕ ήταν να καλύπτει τις δόσεις του συμβολαίου του, έτσι ώστε να τον έχει "δεμένο".

Αυτό που κάνει, δηλαδή, με τον Βιείρίνια και τον Κρέσιτς που θεωρούνται, τη δεδομένη περίοδο, τα πιο σημαντικά περιουσιακά στοιχεία της ομάδας. Ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί ο Βιτόλο δεν συμπεριλήφθηκε στην ίδια κατηγορία, με δεδομένο ότι μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή 28 χρονών.Πόσω μάλλον όταν από τον Απρίλιο, όπως αναφέρει στη δήλωσή του, είχε ανακοινώσει στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ την αποχώρησή του από την ομάδα.

Γιατί ο επίσημος ΠΑΟΚ αφήσε το χρόνο να κυλήσει χωρίς να κάνει κάποια ουσιαστική κίνηση που δεν θα έφερνε την ομάδα προς αδιεξόδου όπως συνέβη τώρα; Ας δεχθούμε ότι πλέον δεν μπορούσε να καλύψει το υπερογκο ποσό που άγγιζε το 1 εκ. ευρώ το χρόνο (μαζί με την εφορία) για να καλύψει τις απολαβές του Ισπανού. Γιατί έπρεπε απαραίτητα να τον αποδεσμεύσει χωρίς να πάρει ούτε ευρώ και να ανοίξει έτσι ο δρόμος για να πάει σε ανταγωνίστρια ομάδα;Γιατί πρέπει τώρα ο ΠΑΟΚ να φαίνεται ο αδύναμος της όλης ιστορίας;

Ξεκάθαρα υπάρχει λάθος χειρισμός που πρέπει να αποτελέσει σοβαρό (αντι)-παράδειγμα για το μέλλον. Λάθος που έγινε πριν μήνες και γι΄αυτό ο Ισπανός... κατηύθυνε εκεί που ήθελε τον ΠΑΟΚ.

Μέτρο στο συναίσθημα

Υπάρχει, όμως και ένα άλλο δίδαγμα απ΄την υπόθεση Βιτόλο. Όσο δεμένος και να νιώθει ένας παίκτης με τη φανέλα και τον κόσμο της ομάδας, δεν παύει να είναι επαγγελματίας. Κι αυτό το κριτήριο είναι που στο τέλος καθορίζει τις αποφάσεις για την καριέρα του, ειδικά όταν πρόκειται για ξένο στην εθνικότητα ποδοσφαιριστή.

Γι΄αυτό ο κόσμος του ΠΑΟΚ θα πρέπει να βάζει... μέτρο στο συναίσθημα κάθε φορά που ένας παίκτης χτυπά με το χέρι ή φιλά τον "Δικέφαλο" στο στήθος. Εξαιρέσεις σαφώς και υπάρχουν στον κανόνα, αυτές όμως ξεχωρίζουν για τις πράξεις τους και όχι τις δηλώσεις τους.

Υ.Γ. Θα αναρωτιέστε γιατί δεν έκανα καμία αναφορά στο αγωνιστικό κενό που δημιουργεί η αποχώρηση του Βιτόλο. Ο Ισπανός είναι ένας εξαιρετικός κόφτης, που στον οργανισμό του ΠΑΟΚ ισοδυναμούσε με τα πνευμόνια της ομάδας. Τα τρεξίματά του ήταν υπερπολύτιμα και αυτά θα πρέπει να καλύψει ο διάδοχός του. Αν, μάλιστα, διαθέτει οργανωτικές και εκτελεστικές ικανότητες, τότε θα προσδώσει στοιχεία που δεν είχε στο παιχνίδι του ο Ισπανός.