Μέχρι και διαφήμιση έχει γίνει ο Έλληνας οπαδός που τη μία στιγμή... τα χώνει σε παίκτη της ομάδας του και την επόμενη τον αποθεώνει γιατί βάζει γκολ. Έλληνας οπαδός είναι και ο ΠΑΟΚτσής (δεν μιλάω για όλους φυσικά, αλλά για μία μεγάλη μερίδα) και δεν θα μπορούσε να μη μπαίνει σ' αυτή τη λογική, απόρροια της νοοτροπίας με την οποία μεγαλώνουμε γενικά ως πολίτες; και όχι απλά ως οπαδοί.

Θα μπορούσα να την περιγράψω ως τη νοοτροπία του "μετά Χριστόν προφήτη", όπου τα πάντα κρίνονται εφήμερα και εκ του αποτελέσματος. Ειδικά φέτος στο “Δικέφαλο”, αυτή η συνήθεια έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Τρανή απόδειξη το χθεσινό ματς στη Ριζούπολη, Πριν τη διεξαγωγή του κανείς δεν είχε αντίρρηση για την “υποβάθμισή” του από τον Γιώργο Γεωργιάδη (άφησε εκτός για να εκτίσουν ποινή, τον μόνιμο σκόρερ Αθανασιάδη και τον Τζαβέλλα, όπως επίσης και τον Βούκιτς και αποφάσισε να προστατεύσει το Λϊνο και τον Κατσουράνη, παρότι δεν είχε τον Βίτορ διαθέσιμο λόγω αποβολής στο ματς με τα Γιαννινα.

“Καλά κάνει και τους ξεκουράζει για να είναι φρέσκια η ομάδα στον πρώτο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό” συμφωνούσαν οι περισσότεροι και το ματς με τον Απόλλωνα Σμύρνης ερχόταν δεύτερο στη σκέψη τους. Είναι χαρακτηριστικό πώς στο σχεδιασμό του αγώνα της Ριζούπολης ο Γ.Χ. έφθασε στο σημείο να βγάλει από τη ναφθαλίνη Κατσικά και Σπυρόπουλο και να τους βάλει στην ενδεκάδα, παρουσιάζοντας μία άμυνα εντελώς ασύνδετη.

Ο ΠΑΟΚ κατάφερε τελικά να μην κερδίσει με τον τρόπο που όλοι γνωρίζουμε και όλα όσα λέγονταν πριν το χθεσινό ματς πήγαν... περίπατο. Ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν ότι “ο ΠΑΟΚ τέτοια ματς πρέπει να τα καθαρίζει”, “μία μεγάλη ομάδα δεν γίνεται να προηγείται 3-0 και να έρχεται ισόπαλη”, ενώ η κριτική που ασκείται σε παίκτες και τεχνική ηγεσία για τις αδυναμίες που εμφάνισε ο “Δικέφαλος” είναι σκληρή.

Δεν παύει να είναι, όμως, και υποκριτική ως ένα σημείο, αφού είναι γνωστό πώς ο υπηρεσιακός τεχνικός της ομάδας, υιοθετώντας τον τρόπο σκέψης που υπάρχει μέσα και γύρω από το σύλλογο τα τελευταία εικοσιτετράωρα, σχεδιάζει τα πάντα με βάση τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου την ερχόμενη τετάρτη.

Ο Γιώργος Γεωργιάδης, συνειδητά, τόσο με τον Απόλλωνα, όσο και με την Καλλονή έχει θέσει ως πρώτο μέλημά του να δώσει ανάσες σε παίκτες, να “σβήσει” ποινές από κάρτες και να κάνει και κάποιες χρήσιμες δοκιμές (όπως η χρησιμοποίηση του Νάτχο σε ρόλο χαφ, μπροστά από τους στόπερ, που του δίνει τη δυνατότητα να φτιάχνει παιχνίδια από πίσω) για να έχει τις καλύτερες δυνατές επιλογές εν όψει Καραϊσκάκη. Μήπως αυτό δεν ζητά και ο Ιβάν Σαββίδης εδώ και καιρό;

Υπάρχει κανείς που πιστεύει πώς αν την Τετάρτη ο ΠΑΟΚ φέρει ισοπαλία ή κερδίσει εκτός έδρας τον Ολυμπιακό θα υπάρχουν πολλοί που δεν θα έχουν ξεχάσει το 3-3 της Ριζούπολης;

Ας παίξει και ο Χακόμπο

Δεν έχω καμία διάθεση να δικαιολογήσω τα παιδικά λάθη στην άμυνα του ΠΑΟΚ χθες το απόγευμα. Το γεγονός ότι κάθε φορά που η μπάλα έφθανε από αέρος στην περιοχή του Γλύκου επικρατούσε πανικός στην άμυνα και τόσο οι παίκτες, όσο και ο προπονητής δεν έκαναν τίποτα για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση πανικού είναι δεδομένο και δεν κρύβεται. Με ενοχλεί, όμως, να συζητάμε για τον αγώνα με στερεότυπες φράσεις όπως αυτές που ανέφερα πιο πάνω.

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε μία διαρκή πειραματική περίοδο από την αρχή του καλοκαιριού, έχει αλλάξει τρεις φορές προγραμματισμό (το καλοκαίρι τον έκαναν σπασμωδικά Τσιστιακόφ και Βρύζας και απλά ήρθε και κόλλησε ο Στέφενς, μετά προς το χειμώνα ανέλαβε για μερικές εβδομάδες ο Ολλανδός και τώρα που έφυγε οι σκέψεις και η φιλοσοφία διαφοροποιήθηκαν και πάλι) και οι παίκτες βιώνουν μία κατάσταση κρύο-ζέστη συνέχεια.

Για παράδειγμα, ο Σπυρόπουλος μπορεί να θεωρείται ξένο σώμα τον Σεπτέμβριο, να επανενεργοποιείται το χειμώνα γιατί ο Στέφενς ήθελε τον Τζαβέλλα στόπερ και όταν εκείνος έγινε και πάλι μπακ να μπαίνει στο περιθώριο και να εμφανίζεται στο προσκήνιο ξαφνικά στη Ριζούπολη. Και περιμένουμε από το συγκεκριμένο παίκτη να έχει και συγκέντρωση και καθαρό μυαλό (το πέναλτι που έκανε, βέβαια, δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση).

Γι' αυτό το λόγο η δική μου θεώρηση είναι πώς είναι πραγματικά και άκαιρο και ανώφελο να κάνουμε σοβαρή κριτική πάνω στο χθεσινό αγώνα και σε όσα τέτοια παιχνίδια ακολουθήσουν. Θεωρώ πιο χρήσιμο για τον ΠΑΟΚ να εστιάσω στο τι μπορεί να κρατήσει από αυτή την αναμέτρηση ενόψει Ολυμπιακού και τι μπορεί να διορθώσει. Επισημαίνω, λοιπόν:

-Η θέση του Νάτχο είναι μπροστά από τους δύο στόπερ, όπως αποδείχθηκε και χθες. Ο Ισραηλινός δεν είναι δεκάρι, ούτε κρυφός επιθετικός, αφού δεν έχει επαφή με τα δίχτυα. Όμως, διαθέτει καταπληκτικές μεταβιβάσεις, “βλέπει” γήπεδο και είναι ο βασικός λόγος που ο ΠΑΟΚ έκανε τόσες πολλές ευκαιρίες χθες. Σε ένα "σφιχτό" αγωνιστικό πλάνο που, λογικά, θα ακολουθήσει ο “Δικέφαλος” κόντρα στον Ολυμπιακό, μπορεί να εξελιχθεί στον πιο κομβικό παίκτη.

-Η σταθερά στην επίθεση είναι ο Στέφανος Αθανασιάδης και είναι προτιμότερο για τον Γεωργιάδη αν θέλει, κάποια στιγμή, να φρεσκάρει την επίθεσή του στα ματς με τον Ολυμπιακό να χρησιμοποιεί τον Σαλπιγγίδη και όχι τον Χούσεν. Ο “Σάλπι”, αν και δεν είναι στην καλύτερη φόρμα του, έχει την προσωπικότητα και την εμπειρία μεγάλων αγώνων και μπορεί να δώσει στον ΠΑΟΚ τις μία δύο φάσεις που μπορεί να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ του.

Όσο για τον Χούσεν είναι ταλαντούχος μεν, αλλά πραγματικά απορώ γιατί ο ΠΑΟΚ πρέπει να δίνει χρόνο συμμετοχής σε ένα παίκτη που δεν του προσφέρει άμεσα αυτά που θέλει και είναι απίθανο να δώσει 2 εκ. ευρώ για να τον πάρει από τον Άγιαξ, ενώ σε ματς όπως αυτά με τον Απόλλωνα, μπορεί κάλλιστα να “ψήσει” τον βεβαιωμένα ικανό σκόρερ, “δικό του”, Ευθύμη Κουλούρη.

-Στην άμυνα οι επιλογές πάνω στις οποίες μπορεί να στηριχθεί ο ΠΑΟΚ είναι συγκεκριμένες και τις επόμενες μέρες πρέπει να βελτιώσει όσο μπορεί τις επιδόσεις του στον αέρα. Ίσως, μάλιστα, χρειαστεί να μείνει λίγο εκτός ενδεκάδας ο ντεφορμέ Γλύκος και να βγει από τον “πάγο” ο Χακόμπο.

Ίσως αναρωτηθείτε: “Καλά είναι δυνατό να στηριχθεί ο ΠΑΟΚ σε ένα παίκτη που είναι ουσιαστικά... εκτός ομάδας εδώ και μήνες;”. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έλεγα σίγουρα όχι, όμως, στο γενικότερο πείραμα που συντελείται φέτος στον ΠΑΟΚ, και με δεδομένο ότι τα ματς με τον Ολυμπιακό έχουν πάρει από το Σαββίδη μέχρι τον τελευταίο οπαδό (πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις οι) το χαρακτήρα “ζωής ή θανάτου”, το τελευταίο που απασχολεί είναι αν τηρούνται κανόνες ποδοσφαιρικής λογικής.

Άλλωστε, για να δούμε και λίγους μήνες πιο μακριά, αν ο Σαββίδης θέλει να χτίσει μία πραγματικά καλή ομάδα, πρέπει το καλοκαίρι να σχεδιάσει και πάλι από την αρχή, αυτή τη φορά, όμως, όχι στο πόδι.