Στη νέα "μετωπική" θα είναι άλλος ΠΑΟΚ
Ο Κώστας Πετρωτός γράφει για το ανακάτεμα της τράπουλας που έφεραν οι μεταγραφές του Γενάρη και το μήνυμα που στέλνει ο “Δικέφαλος” στον μεγάλο αντίπαλό του, τον Ολυμπιακό.
Πάνε κοντά τρεις μήνες από εκείνο το εφιαλτικό βράδυ της 10ης Νοέμβρη που ο ΠΑΟΚ γνώριζε τη βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη με 4-0.
Το χαστούκι που είχε δεχθεί η ομάδα του Στέφενς-που δεν άλλαξε την τακτική του, ούτε προσπάθησε να παίξει μόνο άμυνα για να... κλέψει το ματς, παρά μόνο έβαλε τους παίκτες του να παίξουν στα ίσα για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους-έκανε τους πάντες μέσα στην ΠΑΕ και κυρίως τον Ιβάν Σαββίδη να συνειδητοποιήσουν πώς δεν υπήρχαν τα απαραίτητα όπλα για να κερδίσουν τον πόλεμο με τους “ερυθρόλευκους”.
Ο χρόνος κύλησε και, πλέον, έχοντας αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση για το κλείσιμο της μεταγραφικής περιόδου του Γενάρη, διαπιστώνουμε πως ο ΠΑΟΚ έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με εκείνη τη βραδιά.
Στα δύο προηγούμενα παιχνίδια με Ηρακλή στο Κύπελλο και τη Βέροια στο πρωτάθλημα, υπήρχε η δικαιολογία ότι οι αντίπαλοι ήταν πολύ χαμηλής δυναμικότητας. Μετά και το χθεσινό, όμως, και παρότι ο Απόλλωνας Σμύρνης δεν είναι μεγαθήριο, είναι εμφανές πώς κάτι αλλάζει στον ΠΑΟΚ Θα ήταν παράλογο να επικαλεστώ τον πρώτο προημιτελικό Κυπέλλου και να μιλήσω για τρομακτικές αλλαγές σε αγωνιστικό επίπεδο. Όμως, ακόμη και τα μικρά παιδιά αντιλαμβάνονται πώς με Μαντούρο και Κάτσε στα χαφ ο ΠΑΟΚ απομακρύνεται, χωρίς γυρισμό, από την εικόνα της δύσκαμπτης, αργής και καθόλα προβλέψιμης ομάδας που τον συνόδευε εδώ και αρκετούς μηνες.
Ο Αλβανός είναι το μηχανάκι που κόβει, καλύπτει χώρους και τελευταία μοιράζει με έξυπνο τρόπο παιχνίδι. Από την άλλη ο Ολλανδός είναι ο μέσος με τις πολλές και γεμάτες ουσία κάθετες πάσες που δίνουν ποικιλία στην ανάπτυξη της ομάδας, αλλά και τα γκολ που δίνουν πολύ σημαντικές λύσεις στο σκοράρισμα.
Ο ανταγωνισμός στο... κόκκινο
Αλίμονο, όμως, αν αρκούσαν αυτά τα χαρακτηριστικά δύο παικτών για να στηρίξω τη θέση περί μεταμόρφωσης του ΠΑΟΚ. Η ενίσχυση της ομάδας με παίκτες όπως ο Νάτχο, ο Ινσαουράλδε, ο Χούσεν, αλλά και ο Γκσπούρνιγκ ακόμη, πριν καν χρησιμοποιηθούν έχει δημιουργήσει ένα κλίμα έντονου ανταγωνισμού.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του χθεσινού αγώνα Κυπέλλου. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν έβγαζαν μία απίστευτη ενέργεια και θέληση για γρήγορο ποδόσφαιρο που δεν μπορείς να την προσπεράσεις έτσι απλά. Πώς ερμηνεύεται; Όλοι πλέον ξέρουν ότι αν δεν παίξουν καλά κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους από παίκτες που έρχονται φουριόζοι για να πάρουν τις δικές τους ευκαιρίες, με προσωπικό κίνητρο ο καθένας τους,.μέσω του ΠΑΟΚ.
Πραγματικά, οι προσδοκίες που δημιουργούνται-για την κατάκτηση του Κυπέλλου κυρίως-είναι μεγάλες και ενισχύονται από το γεγονός πώς και στο ρόστερ του Ολυμπιακού υπάρχουν προσθαφαιρέσεις που μπορεί στο τέλος να βγάλουν ζημιωμένους τους “ερυθρόλευκους”. Αρκεί να σταθώ σε μία μόνο περίπτωση: Καλός είναι ο Βαλντέζ, αλλά δεν είναι Μήτρογλου που βρισκόταν σταθερά σε φουλ φόρμα φέτος, ήταν απόλυτα προσαρμοσμένος στο στυλ παιχνιδιού των “ερυθρολεύκων” και σκόραρε ακατάπαυστα.
Επιστρέφοντας στον ΠΑΟΚ, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πώς υπάρχουν πολλά νέα πράγματα που θα δει στην ομάδα, νέα στοιχεία που φέρνουν οι μεταγραφές του Γενάρη. Όταν βλέπει κανείς τον Μάρτενς που ακόμα δεν έχει μπει στο πνεύμα της νέας ομάδας του να κάνει το βολ πλανέ που επιχείρησε χθες και τον Μαντούρο να σκοράρει με τόσο ευφυή και πολύ τεχνικό τρόπο, πείθεται ότι υπάρχει πλέον μπόλικη ποιότητα στο ρόστερ του “Δικεφάλου” και κατά συνέπεια, δικαιούται να κάνει όνειρα για κατάκτηση υψηλών στόχων και διακρίσεων και να περιμένει, αυτή τη φορά με πολλές περισσότερες πιθανότητες, σύντομα η ομάδα του να σκαρφαλώσει στην κορυφή.
Το μόνο που θα πρέπει να προσέξει ο ΠΑΟΚ είναι να γίνει σωστή διαχείριση του έμψυχου δυναμικού του, έτσι ώστε να αποφευχθούν γκρίνιες εντός αποδυτηρίων. Κάθε φορά να επιλέγονται οι καλύτεροι και πιο φορμαρισμένοι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα υπάρχει ένας κορμός που θα εγγυάται και ένα ελάχιστο βαθμό ομοιογένειας.
Ο Χουμπ Στέφενς φρόντισε να στείλει το μήνυμα στους παίκτες του από το βράδυ της Πέμπτης, τονίζοντας πώς “όποιος δεν αντέχει τον ανταγωνισμό να έρθει να μου το πει” και αφήνοντας ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι πλέον οι απαιτήσεις και οι “υποχρεώσεις” όλων μέσα στην ομάδα αλλάζουν. Πλέον δεν υπάρχει η δικαιολογία της κούρασης, δεν μπορεί ο ΠΑΟΚ να επικαλείται το ροτέισιον για στραβοπατήματα που ενδεχομένως κάνει., καθώς ο Σαββίδης έχει φροντίσει να καλύψει τα κενά στο έμψυχο δυναμικό.
Γι' αυτό και, κατά τη γνώμη μου, εκτιμώ ότι το δεύτερο μισό της περιόδου, ο ΠΑΟΚ δεν θα είναι απλά η δεύτερη καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.
Χωρίς διάθεση να μειώσω την αξία του Ατρομήτου και την προσπάθεια που κάνει η ομάδα του Γιώργου Παράσχου, θεωρώ πώς θα ανανεώσει το ενδιαφέρον των Ελλήνων φιλάθλων για το εγχώριο ποδόσφαιρο να προκύψει διπλή κόντρα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού στα ημιτελικά του Κυπέλλου.