Μετά από δύο παιχνίδια στη διαδικασία των δύο πλέι οφ, το βασικό συμπέρασμά μου είναι αυτό που είχα καταγράψει και στο άρθρο μου μετά την πρεμιέρα, ότι στο φετινό μίνι πρωτάθλημα μάλλον θα ισχύει το ρητό "στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος".

Καμία από τις τέσσερις ομάδες που συμμετέχουν-και ιδιαίτερα ΑΕΚ, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ που γνωρίζουν καλά το θεσμό και οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες σε σχέση με τον Ατρόμητο-δεν δείχνει να πατά πολύ γερά στα πόδια της και η καθεμία ποντάρει στο στραβοπάτημα της άλλης.

Απόδειξη, αυτό που συνέβη στα ματς της Δευτέρας με τον ΠΑΟΚ να ξεπερνά την ισοπαλία κόντρα στον Ατρόμητο με την ήττα των "πρασίνων".

Η... κάλπη των πλέι οφ, όπως και στις εθνικές εκλογές, δεν... βγάζει αυτοδυναμία και Lόλα θα είναι ρευστά, πιθανόν, μέχρι και την τελευταία αγωνιστική.

Εστιάζοντας στον ΠΑΟΚ, θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί το υψωμένο σημαιάκι του επόπτη Καρσιώτη για να μιλήσει για την καθοριστική συμβολή της διαιτησίας στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος στο Περιστέρι, όμως, σε μία τέτοια περίπτωση θα "έκλεινε τα μάτια" σε συμπεράσματα που αφορούν στην εμφάνιση της ομάδας και δημιουργούν προβληματισμό.

Η λάθος διαχείριση και η μέτρια επιθετικά εικόνα

Ας αναλύσουμε πορίσματα που πραγματικά προκαλούν συζήτηση:-Για να φθάσουμε να μιλάμε για το ρόλο της διαιτησίας, καθοριστική σημασία είχε η επιλογή του ΠΑΟΚ να πάει για την διατήρηση του 1-0 και όχι για να "κυνηγήσει" ένα δεύτερο τέρμα.

Αποδείχθηκε στρατηγικό λάθος, το οποίο σαφώς και θα πρέπει να οδηγήσει σε αναθέώρηση των απόψεων του Λάσλο Μπόλονι σχετικά με το πώς πρέπει η ομάδα του να πορευτεί στους αγώνες κατάταξης.

Έχοντας απέναντί του ένα αντίπαλο ο οποίος μετά το 0-1 ήταν δεδομένο πώς θα ανοιχτεί για να ισοφαρίσει, ο ΠΑΟΚ δεν επεδίωξε να πετύχει το 0-2. Προσπάθησε να το κάνει μόνο όταν δέχθηκε την ισοφάριση και τότε έτρεχε και δεν έφτανε...

-Ενα άλλο συμπέρασμα αφορά στην έλλειψη παραγωγικότητας, κάτι που είχαμε σημειώσει και στο ματς της πρεμιέρας με την ΑΕΚ.

Ο ΠΑΟΚ δύσκολα πατά αντίπαλη περιοχή, παρόλα αυτά ο προπονητής του δεν δείχνει προς το παρόν να ανακατεύει την τράπουλα για να βρει λύση στο πρόβλημα.

Οι επιλογές των μέσων είναι συγκεκριμένες, όπως συγκεκριμένες εχουν γίνει και οι αλλαγές του, παρότι οι "παγκίτες" του είχαν στείλει πολύ θετικά μηνύματα στην πρεμιέρα.

Για παράδειγμα, δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί κόντρα στον Ατρόμητο ο Μπόλονι δεν χρησιμοποίησε από την αρχή τον Γεωργιάδη που ερχόταν με φόρα από το γκολ που σημείωσε στο ματς με την ΑΕΚ, επιμένοντας στο πείραμα που δεν βγαίνει με τον Λίνο αριστερό χαφ-εξτρέμ.

Κι ακόμη, γιατί ο Ίβιτς δεν χρησιμοποιήθηκε περισσότερο αντικαθιστώντας έναν από τους τρεις μέσους (βάσει των εμφανίσεων του στα πλέι οφ αυτός θα έπρεπε να είναι ο Φωτάκης).

Μάλιστα, ο Μπόλονι επέλεξε να του δώσει τη θέση του Σαλπιγγίδη που ήταν ο πιο επικίνδυνος παίκτης του, βάζοντας τον Φωτάκη στον αδόκιμο ρόλο του δεξιού χαφ.

Κούραση μεν αλλά

Και μου κάνει εντύπωση, για τον επιπλέον λόγο ότι και στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα στο Περιστέρι όπως και την προηγούμενη Τετάρτη στην Τούμπα μίλησε για κούραση.

Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να προσφέρουν λύσεις και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Γιάννου που κόπηκε πάλι από την 18άδα.

Για να αποφύγω παρεξηγήσεις, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να υποκαταστήσω τον προπονητή του ΠΑΟΚ. Άλλωστε, αν ο καθένας που ασχολείται με τον "Δικέφαλο" εξέφραζε μία άποψη για το πώς πρέπει να παίζει η ομάδα, το πιθανότερο είναι να καταγράφαμε αμέτρητες ενδεκάδες.

Η αναφορά σε ονόματα παικτών από την πλευρά μου γίνεται απλά για να εκφράσω την απορία μου για την εμμονή του Μπόλονι σε ένα σχήμα με ορισμένους παίκτες που δεν δείχνουν να διανύουν και την καλύτερη περίοδό τους.

Για να μην τον αδικώ, θα πρέπει να του αναγνωρίσω ότι παλεύει να φέρει την ομάδα στην κορυφή χωρίς "όπλα" τύπου Κοντρέρας και Βιεϊρίνια. Παρόλα αυτά και με το ρόστερ που διαθέτει μπορεί να βρει χρήσιμες λύσεις...