Συγχωρέστε με, αλλά δεν θέλω να υιοθετήσω τις πολύ λογικές και δικαιολογημένες απόψεις συναδέλφων και απλού κόσμου για την... αυτοσυγκράτηση που πρέπει να επιδείξουν οι παίκτες του ΠΑΟΚ μετά το εντυπωσιακό 6-0 της Τούμπας.

Πάει πολύς καιρός που ο ΠΑΟΚ είχε να παίξει τόσο... γεμάτο (δεν γράφω θεαματικό και έχει τη σημασία του αυτό) ποδόσφαιρο και θεωρώ λάθος να επικεντρωθούμε στο τι πρέπει να γίνει από 'δω και πέρα για να μην πάρουν τα μυαλά των παικτών αέρα.

Μου βγάζει μιζέρια να πρέπει να ενστερνιστώ τη λογική του “καλύτερα να σταματούσαμε στα τέσσερα, για να μην την πατήσουμε με τη Μέταλιστ” που άκουσα από πολλούς οπαδούς του ΠΑΟΚ φεύγοντας από το γήπεδο.

Επιτέλους, μετά από καιρό είδαμε στην Τούμπα μία ομάδα του ΠΑΟΚ να κάνει το παιχνίδι της, να χαίρεται το ποδόσφαιρο χωρίς δεύτερες σκέψεις και ομολογώ ότι αυτό μου άρεσε πολύ. Δικαιολογώ όλους εκείνους που σκέφτονται μην τυχόν στραβώσει κάτι με την Μέταλιστ, στο παρελθόν έχουν συμβεί πολλά, αλλά μονίμως με το φόβο καρφωμένο στο μυαλό των παικτών και του κόσμου της δεν προχωρά καμία ομάδα.

Οπότε καλά έκανε και την έριξε την εξάρα ο ΠΑΟΚ. Όχι γιατί με αυτό το αποτέλεσμα θα γίνει ξαφνικά φαβορί κόντρα στους Ουκρανούς. Αουτσάιντερ ήταν και πριν το παιχνίδι με τη Νις, αουτσάιντερ παραμένει και τώρα που τους διέσυρε.

Αλλά γιατί πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό, αυτή την εποχή, για τον ΠΑΟΚ:

Να στείλει το μήνυμα ότι κάτι έχει αλλάξει φέτος. Ότι ο ΠΑΟΚ δεν είναι πλέον η ομάδα που ασχολιόταν μία ολόκληρη χρονιά με το αν θα παίζει 4-4-2 ή 4-2-3-1 ή 4-4-1-1 και στο τέλος έχανε το ένα κρίσιμο ματς μετά το άλλο. Είναι ένα σύνολο που παίζει απλό, μοντέρνο ποδόσφαιρο, με παίκτες που έχουν ξεκάθαρους ρόλους και σαφή προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο.

Μία ομάδα που δεν κάνει κατοχή (μπάλας) για την κατοχή, αλλά όταν την έχει στα πόδια της ψάχνει τρόπο να τη βάλει στα αντίπαλα δίχτυα.

Μία ομάδα με παίκτες γυμνασμένους καλά για την εποχή (το σημείωσε και ο προπονητής της Νις, Κλοντ Πιέλ στις δηλώσεις του) που γνωρίζουν ότι αν δεν παίξουν καλά, περιμένει κάποιος συμπαίκτης τους για να τους πάρει τη θέση στην ενδεκάδα. Υγιής ανταγωνισμός που έκανε τον Κλάους να δείξει το πραγματικό πρόσωπό του μετά από καιρό είναι αλήθεια, τον Κίτσιου να.... σκυλιάζει μη χάσει μονομαχία γιατί τον περιμένουν στη γωνία ο Σκόνδρας και ο Κωνσταντινίδης και τον Γεωργιάδη να απαντά μετά από καιρό στο βασανιστικό ερώτημα “που είναι ο παίκτης που μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν;”.

Κι, ακόμη, μία ομάδα που απέκτησε παίκτες με μεταγραφή καλύτερους από εκείνους που είχε. Ο Βίτορ είναι κανονικός στόπερ, ο Λούκας ξεχειλίζει ποιότητα, ο Τζιόλης έχει μακρινή μπαλιά και ποδοσφαιρική παιδεία που ελάχιστοι παίκτες διαθέτουν στην Ελλάδα.

Ο φετινός ΠΑΟΚ, κοντολογίς, είναι μία ομάδα που διαθέτει στον πάγκο της ένα προπονητή με τεράστια εμπειρία και ικανότητα να παίρνει από τους ποδοσφαιριστές τον καλύτερο εαυτό τους και η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο Σαλπιγγίδης.

Μετά από όλα αυτά δεν θέλω να σκεφτώ αν ο ΠΑΟΚ θα μπει μπλαζέ την επόμενη Τρίτη κόντρα στη Μέταλιστ, γιατί συν τοις άλλοις θεωρώ ότι κάτι τέτοιο δεν το επιτρέπει και το όνομα της ομάδας του Χαρκίφ.

Απλά ανυπομονώ να έρθει ο επόμενος αγώνας, ακόμη κι αυτός με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς αύριο, για να διαπιστώσω αν η φιλοσοφία του Στέφενς αγγίζει όλους τους παίκτες και να παρακολουθήσω ποδόσφαιρο με αρχή, μέση και τέλος.