Το "χαστούκι" και η ωμή αλήθεια
Ο Κώστας Πετρωτός αναλύει πώς η ήττα του ΠΑΟΚ στο Παγκρήτιο "ξεγυμνώνει" τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ΠΑΕ και παράλληλα δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η ομάδα στο αμέσως προσεχές διάστημα για να μην επαναληφθεί η κακή εκκίνηση των δύο τελευταίων χρόνων
Η εκ των υστέρων κριτική είναι πάντοτε ανώδυνη. Λες ό,τι γουστάρεις, χωρίς τον κίνδυνο να εκτεθείς. Και η αλήθεια είναι ότι η κρίση, σχεδόν, όλων μας επηρεάζεται από το τελικό αποτέλεσμα.
Αν ο ΠΑΟΚ κρατούσε το υπέρ του 1-0, τότε ενδεχομένως θα μιλούσαμε για την αρμάδα του Μπόλονι που συνεχίζει να καλπάζει. Τώρα, με το 2-1 στις πλάτες των παικτών, το κλίμα και άρα η κριτική αλλάζει.
Προσωπικά θα κάνω μία απόπειρα να ξεφύγω από την λογική του αποτελέσματος. Να γράψω πράγματα που θα ήταν η βάση του άρθρου μου και σε περίπτωση που ο ΠΑΟΚ έφευγε με το "διπλό" από το Παγκρήτιο. Ποια είναι αυτά:
-Πρώτο και κύριο, ο μεταγραφικός σχεδιασμός της ομάδας που αποδείχθηκε το λιγότερο... ανεπιτυχής (sic). Όσοι παρακολούθησαν το παιχνίδι, θα διαπίστωσαν πώς αυτός ο ΠΑΟΚ "φωνάζει" πώς δεν υπάρχει ο καθαρόαιμος φορ γκολτζής -ειδικά χθες που δεν αγωνιζόταν ο Αθανασιάδης- αλλά και ο ποδοσφαιριστής που θα "θωρακίσει" την ομάδα στην αεράμυνα.
Ο Μπούντιμιρ έκανε πάρτι στα ψηλά και πριν το γκολ που σημείωσε. Μάλιστα, όταν οι φίλοι του ΠΑΟΚ τον έβλεπαν να σηκώνεται αναφωνούσαν: "Που 'σαι ρε Μάρκος Αντόνιο". Από την εποχή του Βραζιλιάνου έχει να δει αξιόπιστο κεφαλοσφαιριστή ο "Δικέφαλος". Όλοι το παραδέχονται, ο ΠΑΟΚ, όμως, ακόμη τον ψάχνει.
Όπως ψάχνει και δεν βρήκε και τον στράικερ που ζήτησε από την πρώτη στιγμή ο Μπόλονι. Ο Ρουμάνος, χθες, εξέφρασε εμμέσως το παράπονό του, για όσους το κατάλαβαν, όταν μίλησε για τους τραυματίες που περιμένει να αποθεραπευτούν και την αλλαγή νοοτροπίας. Τώρα είναι δύσκολο να αλλάξουν οι παίκτες, άλλωστε. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι και οι ίδιοι οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ από τον περασμένο Μάιο έθεταν ως πρώτους μεταγραφικούς στόχους την απόκτηση φορ και καθαρόαιμου στόπερ.
-Ο Αρίας δεν είναι Βιτόλο. Όσο και να το πίστευαν οι άνθρωποι που τον έφεραν, ο Κολομβιανός δεν μπορεί να καλύψει το κενό του Ισπανού, ο οποίος, τουλάχιστον, αμυντικά ήταν... σκύλος που δεν σταματούσε να κυνηγά τον αντίπαλο. Μακάρι να με διαψεύσει στα επόμενα παιχνίδια, αλλά, ως τώρα, δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του επιπέδου του ΠΑΟΚ.
Το παρήγορο είναι, βέβαια, πως στα χαφ, μετά και την απόκτηση του Σπαντάσιο που δίνει τη δυνατότητα στον Μπόλονι να μεταθέσει λίγο πιο πίσω τον Λάζαρ, αλλά και το συνεχές ανέβασμα του Μπαλάφα, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.
-Η αντιμετώπιση του ΠΑΟΚ από την διαιτησία παραμένει προβληματική. Σε ό,τι αφορά στο χθεσινό ματς, όλοι στέκονται στην φάση του φάουλ που (δεν) έγινε στον Λεάλ, όμως υπάρχει και πιο σοβαρή παράλειψη. Η δεύτερη κίτρινη που δεν έδωσε ο Στυλιάρας στον Ρομάνο για το καθαρό χτύπημα στον Έτο στο 25' και ενώ από το 19' είχε ήδη κίτρινη κάρτα. Η διοίκηση οφείλει να προβληματιστεί, πριν ο "Δικέφαλος" αποχαιρετήσει από νωρίς το τρένο του πρωταθλήματος.
Τα όσα αναφέρω πιο πάνω δεν αλλάζουν σε τίποτα την άποψή μου ότι ο ΠΑΟΚ θα έχει και φέτος μία ανταγωνιστική ομάδα, με πολλές πιθανότητες διάκρισης και στην Ευρώπη. Μην εκπλαγείτε αν δείτε τον "Δικέφαλο" να παίζει στα ίσα την Τότεναμ την επόμενη Πέμπτη (15/9) και να παίρνει θετικό αποτέλεσμα. Απλά, είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς ο ΠΑΟΚ έχει καταφέρει επί τέσσερις μήνες να φέρει καλούς παίκτες στις μεταγραφές, όχι όμως στις θέσεις που κυρίως είχε ανάγκη.
Και κάτι τελευταίο που θα πρέπει να αποτελέσει και "καμπανάκι" εν όψει συνέχειας: Και τη σεζόν 2009-2010 που έκανε εντυπωσιακό ντεμαράζ από τα μισά του πρωταθλήματος, και πέρσι, ο ΠΑΟΚ είχε συνεχόμενα στραβοπατήματα στις πρώτες αγωνιστικές. Ας μην επαναλάβει και φέτος το ίδιο λάθος....
Υ.Γ. Για να μην μένουμε μόνο σε λάθη και παραλείψεις, θέλω να σταθώ και σε μία δήλωση του Μπόλονι που μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση. Ο Ρουμάνος χαρακτήρισε ως πρώτη αιτία της ήττας τις πολλές χαμένες ευκαιρίες της ομάδας του. Ενδεχομένως αν ήταν ο Σάντος στη θέση του να μιλούσε για την χαμένη αυτοσυγκέντρωση στην άμυνα στα γκολ του αντιπάλου. Διαφορά φιλοσοφίας, που προσωπικά μ' αρέσει.