Η αλήθεια είναι ότι άργησα κάπως να γράψω για την επιστροφή του Άγγελου Αναστασιάδη στον ΠΑΟΚ. Το έκανα συνειδητά γιατί ήθελα για λίγο να κρατήσω ρόλο παρατηρητή και να δω πώς θα "υποδεχθούν" τη συμφωνία του 61χρονου τεχνικού με τον Ιβάν Σαββίδη, ο φίλαθλος κόσμος και ο Τύπος.

Είδα τελικά αυτό που περίμενα. Ανθρώπους ορκισμένους στο όνομα Αναστασιάδη να πανηγυρίζουν, κάποιους φανατικούς εχθρούς να προσπαθούν να λοιδορήσουν την επιλογή Σαββίδη (ίσως και από σκοπιμότητα, αφού πάντα ψάχνουν κάτι για να πλήξουν τον μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ) και ορισμένους προφήτες να προμηνύουν ότι ο Άγγελος θα αποτύχει γιατί το ποδόσφαιρο τον έχει ξεπεράσει και οι μέθοδοί του είναι αναχρονιστικές.

Με το συμπάθιο, αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει φτάσει στα επίπεδα της Πριμέρα Ντιβιζιόν για να μπούμε σε μία τέτοια λογική. Άλλωστε, δε νομίζω ότι άλλοι προπονητές που θεωρούνταν "κατάλληλοι" για τον ΠΑΟΚ, όπως ο Φερνάντο Σάντος, έχουν γίνει… μοντέρνοι σε σχέση με δέκα χρόνια πριμ για να χαρακτηρίσουμε τον Αναστασιάδη παλιομοδίτη.

Διευκρινίζοντας ότι η άποψη που καταθέτω είναι υποκειμενική, αλλά δομημένη πάνω σε προσωπικές εμπειρίες από τις μέρες Αναστασιάδη στην προηγούμενη θητεία του στον ΠΑΟΚ, προχωρώ.

Ποιο είναι, λοιπόν, για μένα το προφίλ του προπονητή Άγγελου Αναστασιάδη; Από πλευράς τακτικής και τρόπου παιχνιδιού, το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι φτιάχνει σύνολα μαχητικά, με επίπεδα ομαδικότητας που χτυπάνε κόκκινο, τρομερές αλληλοκαλύψεις και εξαιρετικές αντεπιθέσεις.

Κάπως έτσι αναδείχθηκε ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης την διετία 2002-2004 και έφθασε σε ηλικία 23 ετών να είναι το πρώτο βιολί στην πορεία Τσάμπιονς Λιγκ που έκανε τότε ο ΠΑΟΚ. Επιπλέον, ο Έλληνας τεχνικός δίνει μεγάλη βαρύτητα στους μέσους. Για τον Άγγελο ισχύει το δόγμα "δείξε μου τα χαφ σου να σου πω τι ομάδα έχεις".

Όταν είχε Φραντζέσκο, Νάγκμπε και Μαραγκό προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο ΠΑΟΚ έκανε άκρως επιθετικά παιχνίδια, αλλά και ορισμένα μεστά και πλήρη από κάθε άποψη (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δύο αναμετρήσεις με την Άρσεναλ).

Ο πατέρας των παικτών

Το στοιχείο που τον κάνει ξεχωριστό, όμως, δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Είναι η τρομερή σχέση που έχει με τους παίκτες του κι ας λένε κάποιοι ότι "ο Άγγελος δεν αντέχει τους μεγάλους παίκτες". Το παράδειγμα που συνήθως χρησιμοποιούν είναι αυτό του Πάουλο Σόουζα με τον οποίο είχε επικούς διαλόγους στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού.

Ξεχνούν, όμως, να αναφέρουν ότι όταν ο Πορτογάλος μπον βιβέρ ολοκλήρωσε την καριέρα του και κλήθηκε να μιλήσει για τους προπονητές με τους οποίους δούλεψε στην καριέρα του, είχε σημειώσει:

"Ο Αναστασιάδης στον Παναθηναϊκό μου έδειξε πόσο σημαντικό είναι να έχεις πάθος στο ποδόσφαιρο και να το μεταφέρεις και στους ποδοσφαιριστές".

Τα ίδια κολακευτικά σχόλια χρησιμοποίησε πρόσφατα και ο Κώστας Φραντζέσκος, για τον οποίο οι… προκατειλημμένοι με τον Αναστασιάδη θύμιζαν τη διαφωνία τους όταν ο Έλληνας τεχνικός αποφάσισε να πάει την ομάδα του ΠΑΟΚ στο Άγιο Όρος.

Τι είναι αυτό που κάνει την πλειοψηφία των παικτών να πίνει νερό στο όνομα Αναστασιάδης; Το γεγονός ότι είναι μαζί τους στα δύσκολα, σε όλα τα προβλήματά τους και έτσι τους κάνει να δέχονται και την κριτική του.

Και τώρα… αρχίζει το άρθρο:

-Θυμάμαι ακόμη πώς ο Άγγελος Αναστασιάδης προστάτευε τους παίκτες του ακόμη και στο φαγητό. Καλοκαίρι του 2004, στην προετοιμασία για το Τσάμπιονς Λιγκ στην Ιταλία, το γεύμα της ομάδας περιείχε μύδια. Ο Μακεδόνας τεχνικός είδε τα πιάτα να έρχονται και… ξαφνιάστηκε.

"Γιατρέ, δεν είπες ότι τα μύδια στην Ιταλία δεν τρώγονται;" είπε απευθυνόμενος στον Γιώργο Οικονομίδη.

"Είναι μία ξεχωριστή ποικιλία που τρώγεται", απάντησε, αλλά ο Αγγελος δεν πείστηκε: "Φέρε μου το σεφ να δοκιμάσει και μετά θα φάνε οι παίκτες". Ο σεφ ήρθε, έφαγε ένα πιάτο και μετά δόθηκε το οκ να φάνε και οι παίκτες.

-Κι αν το παραπάνω περιστατικό μοιάζει κάπως χιουμοριστικό, ας θυμίσω κάτι πιο σοβαρό. Τελευταία μέρα των μεταγραφών, ο Γιάννης Γούμενος καλεί τον Αναστασιάδη στα γραφεία της Τούμπας.

"Αν πεις το ναι, ανοίγω την πόρτα του γραφείου μου και βάζω μέσα τον Τσιάρτα και τον Λάκη που περιμένουν απ’ έξω και τους κάνω συμβόλαιο", είπε ο τότε μεγαλομέτοχος, αλλά ο Αναστασιάδης ήταν αμετακίνητος:

"Αν έχεις ένα εκατομμύριο να δώσεις, πλήρωσε τους παίκτες που έχουν να πάρουν χρήματα εδώ και καιρό". Δεν άλλαξε στάση παρά τα παρακάλια του Γούμενου και λίγα λεπτά μετά αποχώρησε.

Για πολλούς εκείνη η επιμονή του ήταν στενοκεφαλιά η οποία οδήγησε και στον αποκλεισμό (ανεξάρτητα από την ιστορία με το φαξ) από τη Μακάμπι, για τον ίδιο ιερή υποχρέωση απέναντι στους παίκτες του για να μπορεί να τους κοιτάζει στα μάτια.

Έτσι, κέρδιζε το σεβασμό τους και την άνεση να τους λέει "γιαπιά", "μπερδεμένα", "πεθαμένα που πατάτε τον κ…λο σας και πέφτετε κάτω", χωρίς να παρεξηγούνται.

Αυτό που θα κάνει και σ’ αυτή τη θητεία του στον ΠΑΟΚ, με τη διαφορά ότι τώρα δεν έχουν σοβαρά προβλήματα για να τους συμπαρασταθεί ανοιχτά.

Εξαίρεση τα… πεσίματα από τους οπαδούς, στα οποία ο ίδιος πάντα μπαίνει ασπίδα για να τους προστατεύσει και είναι σίγουρο ότι αν ήταν ο ίδιος στη Μεσημβρία δεν θα μπορούσε κανείς να φθάσει σε απόσταση αναπνοής για αν φτύσει το Σαλπιγγίδη.