Το μουντιαλικό μάθημα του ΠΑΟΚ

Δεν θα μπορούσε να είναι αγωνιστικά-γιατί συναισθηματικά αγγίζει όσους είναι ή αισθάνονται Έλληνες-αδιάφορο το Μουντιάλ της Βραζιλίας για τον ΠΑΟΚ. Ειδικά τον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη που, από την πρώτη μέρα που ανέλαβε το τιμόνι του ιστορικού συλλόγου, έδειξε πώς έχει μία ιδιαίτερη ευαισθησία στο κομμάτι των διεθνών ποδοσφαιριστών και δη των Ελλήνων.

Προσπάθησε και πέτυχε να φέρει στην Τούμπα αρκετούς από αυτούς. Τον Κατσουράνη, τον Τζιόλη, τον Τζαβέλλα, τον Σπυρόπουλο, το Νίνη και να τους προσθέσει δίπλα στον δικό του αναντικατάστατο στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα Σαλπιγγίδη και σε δύο παιδιά που κάνουν το δικό τους αγώνα καθιέρωσης, τον Γλύκο και τον Αθανασιάδη.

Το αν πέτυχε τους στόχους που επιδίωκε με τις επιλογές του έχει προφανή απάντηση και δεν χρειάζεται να προσθέσω από την πλευρά μου οτιδήποτε άλλο. Φυσικά, η ευθύνη για την μέτρια πορεία της ομάδας δεν ανήκει μόνο στους Έλληνες διεθνείς που ήρθαν στην Τούμπα, αλλά σε όλους.. Από τη διοίκηση μέχρι τον τελευταίο παίκτη που αγωνίστηκε. Το κακό, όμως, είναι ότι αυτοί που ήρθαν δεν μπορούν να ευεργετήσουν με άλλο τρόπο τον ΠΑΟΚ.

Τι εννοώ;

Ότι κανείς τους, με εξαίρεση τον Τζαβέλλα, δεν έχει την προοπτική να ανεβάσει την αξία του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Όλοι τους ήταν παίκτες για το σήμερα (που πλέον έγινε χθες) του συλλόγου. Κι από τη στιγμή που το χθες... έγραψε αποτυχία, αποτυχία γράφει και η δική τους παρουσία. Για να μην αδικώ κανένα, ο Τζιόλης θα έχει πιθανόν μία δεύτερη ευκαιρία, όμως δεν παύει να είναι ένας παίκτης για το σήμερα, για τους άμεσους στόχους της ομάδας.

Ας κοιτάξει λίγο τον αντίπαλό του

Η παραπάνω είναι και μία πολύ σημαντική διαφορά του ΠΑΟΚ με τον ανταγωνιστή του Ολυμπιακό. Σαφώς και δεν διαφωνώ πώς οι “ερυθρόλευκοι” μπορούν και “προωθούν” (και λόγω παρουσίας στο Τσάμπιονς Λιγκ) πιο εύκολα παίκτες στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα (φαντάζομαι οι περισσότεροι συμφωνούν μαζί μου πώς αν ο Κλάους φορούσε “ερυθρόλευκα” θα ήταν πολύ δύσκολο να μείνει εκτός αποστολής για Βραζιλία), αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι διεθνείς του (Μανωλάς, Χολέβας, Μανιάτης, Σάμαρης) αποτελούν το παρόν και το μέλλον της τωρινής Εθνικής, μαζί με τους ξενιτεμένους Παπασταθόπουλο, Σαμαρά, Χριστοδουλόπουλο, Τοροσίδη και Κονέ.

Το άξιο αναφοράς είναι πώς η “απάντηση”-αν υπάρχει τέτοια όταν μιλάμε για Εθνική-του ΠΑΟΚ είναι-με δεδομένο πως ο Σαλπιγγίδης ολοκληρώνει σιγά-σιγά μία πολύ πετυχημένη πορεία με τα γαλανόλευκα-μόνο ο Γλύκος. Ας πούμε και ο Κλάους από την επόμενη διοργάνωση. Τα δικά του παιδιά στα οποία διέκρινε ταλέντο, τα εμπιστεύτηκε, έστω και καθυστερημένα, και αυτά τον δικαιώνουν.Όχι, όμως, οι παίκτες που απέκτησε με μεταγραφή.

Κι εκεί ακριβώς είναι και το δίδαγμα του Μουντιάλ για τον ΠΑΟΚ. Πώς, με σωστό σκάουτινγκ και γρήγορα αντανακλαστικά, πρέπει να βρει παίκτες με προοπτική που θα πάνε στην Τούμπα και μέσα από τις εμφανίσεις τους με την ομάδα θα πάνε στην Εθνική, θα καθιερωθούν, θα ανεβάσουν την αξία τους στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο και ενίοτε θα πουληθούν με πολλά εκατομμύρια ευρώ, όπως έγινε με το Μήτρογλου στη Φούλαμ. Ή, για να μην ξεχνάμε το δικό του παράδειγμα με ξένο ποδοσφαιριστή, με τον Βιεϊρίνια (για όχι τόσα πολλά εκατομμύρια ευρώ λόγω ανάγκης) στη Βόλφσμπουργκ.

Αυτός είναι ο μόνος δρόμος μέσα από τον οποίο ο ΠΑΟΚ μπορεί να κοντράρει τον Ολύμπιακό και να αμφισβητήσει τα επόμενα χρόνια την κυριαρχία του. Γιατί διαφορετικά, με τους “ερυθρόλευκους” να βάζουν στα ταμεία τους 27,5 εκ. ευρώ από το Champions League και ο ΠΑΟΚ μόλις 5 εκ. από το Europa, οι “ασπρόμαυροι” θα είναι υποχρεωμένοι να τους παρακολουθούν από απόσταση.

Το αποδεικνύει και το παράδειγμα του περσινού Παναθηναϊκού, στον οποίο όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι διαπίστωσαν πολύ μεγαλύτερη προοπτική σε σχέση με τον ΠΑΟΚ.

Κοντολογίς, το μέλλον του ΠΑΟΚ εξαρτάται από την εξέλιξη που θα έχουν ο Κουλούρης, ο Σαββίδης, ο Πόζογλου, ο Ποζατζίδης, ο Κιόσσε (που χωρίς καλά-καλά να παίξει στην ανδρική ομάδα του “Δικεφάλου” έγινε διεθνής με την Ανδρών της Αλβανίας) και άλλοι πιτσιρικάδες που δουλεύουν αυτές τις μέρες με τον Άγγελο Αναστασιάδη, αλλά και παίκτες που έρχονται με μεταγραφή όπως ο 22χρονος Γκολάσα. Οι οποίοι, για να προλάβω πιθανές απορίες σας, έχουν ανάγκη να υπάρχουν δίπλα τους ποδοσφαιριστές όπως ο Ρατς.