Μετά από μία εβδομάδα απόλυτης σιωπής, ΠΑΟΚ και Άγγελος Αναστασιάδης είναι έτοιμοι να επισημοποιήσουν τη συνεργασία τους. Το αν αυτό θα γίνει μέσα από ένα ραντεβού του 61χρονου τεχνικού με τον Ζήση Βρύζα ή θα περιμένουν και οι δύο τον Ιβάν Σαββίδη, λίγη σημασία έχει.

Σ' αυτή την περίπτωση, το σημαντικό είναι να γίνει, όχι απλά μία παρουσίαση του νέου τεχνικού και των συνεργατών του, αλλά μία ανάλυση της φιλοσοφίας και του πλάνου που θα αρχίσει να "δουλεύει" η ομάδα από εδώ και στο εξής.

Πριν γυρίσει οριστικά, λοιπόν, σελίδα στο αγωνιστικό τμήμα του ΠΑΟΚ, έχω την αίσθηση ότι είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο να αναλύσουμε τα “μηνύματα” που στέλνει η προηγούμενη η διετία Σαββίδη, στη διάρκεια της οποίας δεν επιβεβαιώθηκαν στην πράξη οι μεγάλες προσδοκίες τόσο του μεγαλομετόχου, όσο και του κόσμου.

Προσωπικά, δεν χαρακτηρίζω ως τη μεγαλύτερη αποτυχία του ΠΑΟΚ το γεγονός πώς δεν κέρδισε ένα, τουλάχιστον, τίτλο από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι σήμερα.

Στο ποδόσφαιρο δεν έχει κανείς συμβόλαιο με την επιτυχία, ούτε μπορούν να την εγγυηθούν τα πολλά χρήματα που μπορεί να... ρίξει σε μία ομάδα μία φουσκωμένη τσέπη, όπως είναι αυτή του Ιβάν Σαββίδη.

Αν ήταν έτσι, όπου υπήρχε Άραβας ιδιοκτήτης ή Ρώσος μεγιστάνας, θα έπρεπε οι ομάδες να σαρώνουν τα πάντα. Το ποδόσφαιρο, όμως, συνδυάζει πολλά ακόμη πράγματα, έχει τους δικούς του κανόνες, που καμιά φορά χρυσοπληρώνει κανείς για να τους μάθει.

Και εκεί ακριβώς είναι που εστιάζεται, για μένα, το πρόβλημα του ΠΑΟΚ του Σαββίδη. Έχει κάνει αυτή η ομάδα πρόοδο αγωνιστικά την τελευταία διετία; Καλύτερες μονάδες σε σχέση με το παρελθόν σίγουρα πέρασαν από την Τούμπα κατά διαστήματα. Ούτε ο Νάτχο, ούτε ο Στοχ, ούτε ο Ινσαουράλδε ήταν ποδοσφαιριστές που ο “Δικέφαλος” διέθετε τα προηγούμενα χρόνια. Έλα, όμως, που στην αρχή της νέας περιόδου κανείς δεν είναι δικός του. Ήταν όλοι τους δεσμευμένοι για λίγους μήνες με το “Δικέφαλο”, που όπως αποδεικνύεται, δεν έχει το πάνω χέρι για να τους κρατήσει.

Οι δανεικοί ή οι πανάκριβοι που ήρθαν απλά για να μη μείνουν άπραγοι (βλέπε Νάτχο) είναι μία επιλογή που δεν οδηγεί πουθενά.

Όπως, επίσης, δεν οδηγεί πουθενά το να επιλέγονται παίκτες από συγκεκριμένους προπονητές και όταν αυτοί αποχωρούν από την ομάδα να είναι και οι ποδοσφαιριστές μετέωροι. Ο Ιτάνζ που αποκτήθηκε επί Δώνη, ο Μάρτενς και ο Μαντούρο που ήρθαν στην Τούμπα μετά το κάλεσμα του Στέφενς, μοιάζουν να είναι ξένοι στην ίδια τους την ομάδα.

Ο ΠΑΟΚ, όμως, επένδυσε πάνω τους, ο Σαββίδης έδωσε μπόλικο χρήμα για να τους ντύσει στα “ασπρόμαυρα” και μόνο καλό δεν κάνει να έρχονται και να φεύγουν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, έτσι απλά, επειδή αποχώρησε εκείνος που τους έφερε στην Τούμπα.

Η υποχρέωση Ζήση-Άγγλου

Ο Άγγελος Αναστασιαδης, βέβαια, δείχνει διατεθειμένος να μιλήσει μαζί τους, να τους πάρει στην προετοιμασία και στη συνέχεια να πάρει τις οριστικές αποφάσεις του. Και καλά θα κάνει. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ο έμπειρος τεχνικός, μέσα από τις επαφές που θα έχει με τον Ζήση Βρύζα και τον Ιβάν Σαββίδη να καταλήξουν σε παίκτες που θα έρθουν στον ΠΑΟΚ για να παίξουν ποδόσφαιρο είτε είναι ο ίδιος στον πάγκο της ομάδας, είτε όχι.

Το “ράβε-ξήλωνε” των δύο προηγούμενων χρόνων θα είναι καταστροφικό να συνεχιστεί. Τόσο για την ομάδα που δεν θα μπορέσει να βρει τον κορμό που ψάχνει εδώ και δύο χρόνια και για τον Σαββίδη που θα εξακολουθεί να νιώθει ότι σκορπά άσκοπα χρήματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Από εκεί πρέπει να αρχίσει ο “Δικέφαλος” το στήσιμο της ομάδας για τη νέα σεζόν και όλα τα άλλα θα έρθουν,