Χθες συμφώνησε να φύγει από τον ΠΑΟΚ και ο Μαντούρο. Ο Ολλανδός έκανε ραντεβού με τον Σαββίδη, πριν πάρει σειρά ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Πολλοί εξομοίωσαν τις δύο περιπτώσεις και χωρίς καν να σκεφτούν σχολίασαν “'άντε να καθαρίζουμε με αυτούς που δεν υπολογίζονται”.

Το πλάνο Άρνεσεν και Τούντορ δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες και που μυαλό τώρα για παίκτες που αποτελούν παρελθόν.

Σε λίγες ώρες, όντως, ο Χέντβιχες Μαντούρο και ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης θα αποτελέσουν παρελθόν από τον ΠΑΟΚ. Αλίμονο αν δώσουμε την ίδια βαρύτητα στις δύο αποχωρήσεις. Ο Ολλανδός ήταν μία από τις άστοχες και κοστοβόρες κινήσεις της εποχής Στέφενς. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Ο βραχύσωμος Πόντιος, ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου κι ας μην αρέσει να το διαβάζουν οι πολέμιοί του που δεν του συγχώρεσαν ποτέ τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2006.

Στην περίπτωσή του οι αριθμοί “φωνάζουν|” την αλήθεια.. Έκανε 358 συμμετοχές και πέτυχε 113 γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ σε όλες τις διοργανώσεις παίζοντας σχεδόν μία δεκαετία. Είναι τρίτος σκόρερ του ΠΑΟΚ στην Α΄ Εθνική με 90 γκολ πίσω από τον Σταύρο Σαράφη (136) και τον Γιώργο Κούδα (134) που τον ανακάλυψε και μέσω των Ακαδημιών του τον έστειλε στον ΠΑΟΚ.

Έζησε μεγάλες στιγμές, ειδικά ευρωπαϊκές με τον ΠΑΟΚ, θα μπορούσε να ζήσει και μεγαλύτερες αν οι συνθήκες γι' αυτόν μετά την επιστροφή του από τον Παναθηναϊκό το 2010 ήταν ανάλογες με εκείνες της τετραετίας 2002-2006.

Τότε που ο Δημητράκης από την Πολίχνη, το δικό τους παιδί που ξεπετάχθηκε και φθάνοντας μέχρι την πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ της σεζόν 2003-2004 (17 τέρματα) είχε οδηγήσει για πρώτη φορά στην ιστορία του τον ΠΑΟΚ στα προκριματικά τουChampions League.

Η επιστροφή του απαιτούσε μία πανίσχυρη διοίκηση

Ήταν αυτή η αγάπη που μετατράπηκε σε μίσος όταν έφυγε το καλοκαίρι του 2006 για τον Παναθηναϊκό, μεταγραφή που από μεγάλη μερίδα του κόσμου θεωρήθηκε “δεκανίκι” στο κόκκινο πανί που λεγόταν Γιάννης Γούμενος.

Κανείς δεν άκουγε την δική του αλήθεια “θα πληρώνεσαι μόνο εσύ και οι συμπαίκτες σου θα είναι απλήρωτοι αν μείνεις” του 'λεγε ο Γούμενος, όπως και ότι είχε δεχθεί απειλητικά τηλεφωνήματα από αγνώστους μία μέρα πριν η αποστολή της Εθνικής Ελλάδας από το Λονδίνο πετάξει για το “Ελ Βενιζέλος”, εκεί που καμιά δεκαριά ΠΑΟΚτσήδες είχαν πάει οδικώς για να του μιλήσουν τετ-α-τετ και να κάνουν μία ύστατη προσπάθεια να παραμείνει στην ομάδα και εκείνος τους απέφυγε βγαίνοντας από την πίσω πόρτα.

Στα μάτια του κόσμου ήταν ο “κοντός προδότης” που πήρε τα χρήματα που μαζεύτηκαν από το υστέρημα των οπαδών για να παραμείνει στον σύλλογο και τελικά δεν έμεινε, ο άνθρωπος που “πούλησε την ιδέα ΠΑΟΚ για μερικές χιλιάδες ευρώ.

Ο Σάλπι δεν είναι ο πρώτος Έλληνας παίκτης που έφυγε από τον ΠΑΟΚ για να πάει σε άλλη ελληνική ομάδα, όμως, ήδη είχαν δημιουργηθεί τόσο χάσματα στη σχέση του με τους οπαδούς που ελάχιστοι ήταν εκείνοι που του έδιναν ελαφρυντικό.

Για να μην μακρηγορούμε, όμως, μεγαλύτερο κι από την μεταγραφή του ήταν το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την επιστροφή του. Ο Ζαγοράκης τον έφερε πίσω το καλοκαίρι του 2010, ωστόσο, δεν φρόντισε (όχι μόνο αυτός, αλλά και ο Βρύζας, αλλά και ο Σαββίδης). Να δημιουργήσει γέφυρες, όχι για να αγαπηθεί, αλλά τουλάχιστον να συνεννοηθεί και να συμβιώσει με τον κόσμο.

Θυμάμαι ακόμη μία ιστορία από εκείνη την περίοδο: Υπήρχε ένα διάστημα που οι αποδοκιμασίες στην Τούμπα σε βάρος του Σαλπιγγίδη είχαν φουντώσει για τα καλά, ο παίκτης ήταν ράκος και ο Ζαγοράκης κάλεσε τον διεθνή επιθετικό μία μέρα να πάει στην Τούμπα για να μιλήσει με συνεργάτη-παύλα σύμβουλό του για να τον βοηθήσει ψυχολογικά.

Ο Σάλπι πήγε και άκουσε απλά να του λέει: “Δημήτρη, αυτός είναι ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Ή διευρύνεις τα όρια της υπομονής σου ή... δεν υπάρχει κάτι άλλο να γίνει”.

Ήταν μονόδρομος η λύση συνεργασίας

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Σαλπιγγίδης δεν μπορούσε να προσφέρει ουσιαστικά στον ΠΑΟΚ (φυσικά και η δική απόδοση σε αρκετά ματς δεν ήταν αυτή που περίμεναν οι προπονητές του). Η κοινή απόφαση με τον Ιβάν Σαββίδη για λύση συνεργασίας ήταν η μόνη ουσιαστική εναλλακτική λύση που υπήρχε.

Για να προκύψει, όμως, έπρεπε να έρθει ο Τούντορ στην Τούμπα και ξεκάθαρα να του πει πως δεν τον υπολογίζει στη νέα ομάδα που χτίζει. Απόφαση σεβαστή που προστατεύει και το “βαρύ όνομα” που έχει δημιουργήσει στην καριέρα του ο Σαλπιγγίδης, στον οποίο δεν θα άξιζε με τίποτα ο ρόλος του 19ου παίκτη, πότε να κάθεται στον πάγκο και πότε να βλέπει τα ματς από την εξέδρα.

Το δικαίωμα να αποφασίσει μόνος χωρίς δέσμευση συμβολαίου την επόμενη μέρα στην καριέρα του, το κέρδισε μέσα από τα χρόνια προσφοράς του στον ΠΑΟΚ.

Το ιδανικό θα ήταν η συζήτηση που έγινε χθες να είχε ανοίξει στις αρχές του καλοκαιριού και όχι λίγες μέρες πριν το κλείσιμο της μεταγραφικής περιόδου. Όμως, έστω και έτσι, ο Σάλπι δεν βρέθηκε στη δύσκολη θέση να αποχωρεί εντός γηπέδου με τους “ορκισμένους... θαυμαστές του” να τον αποδοκιμάζουν. Μετά από κάποια χρόνια που ο χρόνος τα φέρνει όλα στις πραγματικές διαστάσεις τους, είναι βέβαιο ότι θα μιλάμε με πολύ πιο έντονα γράμματα από τώρα για όσα άφησε ο Σαλπιγγίδης στον ΠΑΟΚ με το πέρασμά του.

Υ.Γ. Όσο για το χθεσινό ματς, δεν θέλω να προσθέσω κάτι άλλο απ' όσα λέγονται (ανετοιμότητα νέων παικτών, έλλειψη φορ περιοχής). Όταν στην ενδεκάδα συμμετέχουν παίκτες που ακόμη πάνε στις προπονητικές εγκαταστάσεις της Μεσημβρίας και στην Τούμπα μεGPS,δεν χρειάζεται να πούμε οτιδήποτε άλλο.