Θα μπορούσα να γράψω πολλά επιχειρήματα για να αναδείξω την αξία μία ενδεχόμενης διάκρισης του ΠΑΟΚ στην επιστροφή του στο Europa League, ωστόσο θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Αλέξανδρου Τζιόλη λίγη ώρα μετά την κλήρωση:

“Το Γιουρόπα Λιγκ δίνει ευκαιρία σε ομάδες από πρωταθλήματα δεύτερης διαλογής να διακριθούν. Εμείς είμαστε μία ομάδα που χτίζεται, αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να μη δίνουμε σημασία σε αυτή τη διοργάνωση.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι ελληνικές ομάδες συνήθως την υποτιμούν, καθώς καμία δεν την έχει κατακτήσει στο παρελθόν".

Υπερθεματίζοντας στην άποψη που εξέφρασε ο μέσος του ΠΑΟΚ, θα ήθελα προσθέσω ότι μερικές από τις σημαντικότερες επιτυχίες στην ιστορία του ΠΑΟΚ ήρθαν τα προηγούμενα χρόνια μέσα από το συγκεκριμένο θεσμό.

Προσπερνώντας την μεγάλη πρόκριση στο “Σουκρού Σαράτσογλου” επί της Φενέρμπαχτσε γιατί έγινε σε προκριματική φάση, θα σταθώ στην πολύ καλή πορεία τη σεζόν 2010-2011, που επισφραγίστηκε με το διπλό στο Ζάγκρεμπ και ένα συγκλονιστικό αποκλεισμό στη φάση των “32” από την ΤΣΚΚΑ Μόσχας και φυσικά στο... επικό 1-2 μέσα στο “Γουάιτ Χαρτ Λέιν” επί της Τότεναμ την επόμενη περίοδο, που έστειλε και πάλι τον ΠΑΟΚ στις νοκ-άουτ φάσεις, κόντρα στην πολύ δυνατή, τότε, Ουντινέζε.

Όσο κι αν ο Χουμπ Στέφενς-και καλά κάνει-θέλει να ρίξει τους τόνους και να υπογραμμίσει πώς δεν θα είναι εύκολη η πρόκριση, η τριάδα των Άλκμααρ, Μακάμπι Χάιφα και Σακτέρ Καραντάγι, μοιάζει να είναι κλήρωση... κατά παραγεγλία για τον ΠΑΟΚ.

Κόντρα στους Ολλανδούς, τους Ισραηλινούς και τους Καζάκους, ο ΠΑΟΚ δεν έχει καμία δικαιολογία. Είναι καλύτερη ομάδα, πιο έμπειρη, με παίκτες ποιοτικούς, αλλά και κοσμογυρισμένους. Προσθέτω και διψασμένους για διάκριση γιατί το να φθάνει μία ομάδα μέχρι τους “32”, λογικά, της ανοίγει την όρεξη για ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες. Και ο φετινός ΠΑΟΚ, θα πρέπει να έχει ως μίνιμουμ στόχο τους “32” και από 'κει και πέρα ό,τι καλύτερο μπορεί.

Ενδεχομένως ορισμένοι να προτάξουν την ανάγκη βαθμοθηρίας στην Ελλάδα για να μπει σε δεύτερη μοίρα το Europa League, άποψή μου, όμως, είναι πώς και η ποιότητα των αντιπάλων και η συχνότητα των αγώνων (ένα ευρωπαϊκό ματς ανά δεκαπέντε μέρες), μπορεί να αντιμετωπιστεί με σωστό προγραμματισμό και κατάλληλο Rotation.

Αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να προβληματίζει, αυτό είναι ο τίτλος του φαβορί που θα κουβαλήσει από την αρχή των αγώνων ο ΠΑΟΚ. Τουλάχιστον στα μάτια του κόσμου του. Όμως, για μία ομάδα που διαχειρίστηκε με θετικό τρόπο την τεράστια πίεση των αγώνων με τη Σάλκε, οι απαιτήσεις του Europa League, μοιάζουν σαν απλή καθημερινότητα.

Συνεπώς, ο ΠΑΟΚ έχει υποχρέωση απέναντι στους οπαδούς του (που πάντα θρέφονται από τις ευρωπαϊκές επιτυχίες) και την ιστορία του να τα δώσει όλα στο φετινό Europa League. Μόνο έτσι θα καλύψει και τη δίψα του μεγαλομετόχου του για διακρίσεις και θα τον κρατήσει ζεστό για τη συνέχεια.

Ας μην ξεχνάμε ότι μετά το άτυχο ματς στο Χάρκοβο με τη Μέταλιστ και πριν γίνει γνωστό ότι ο ΠΑΟΚ θα παίξει στα πλέι οφ του Champions League με την Σάλκε, ο Σαββίδης έλεγε μεταξύ σοβαρού και αστείου σε γνωστούς και φίλους: “Δεν πειράζει, πάμε τώρα να κατακτήσουμε το Europa League”.

Μπορεί να είναι υπερβολικό ακόμη και ως αστείο, από την άλλη όμως κρύβει και την υψηλή φιλοδοξία που θέλει να ικανοποιήσει μέσω του ΠΑΟΚ...

Υ.Γ. Πολλοί υποστηρίζουν πως το κάζο στην περίπτωση Τζαβέλλα ήταν, κυρίως, επικοινωνιακό για τον ΠΑΟΚ. Θα διαφωνήσω απόλυτα. Είναι καθαρά λειτουργικό. Και αν δεν φροντίσει ο Σαββίδης να ορίσει ένα πλαίσιο στον τρόπο λειτουργίας όλων των συνεργατών του, αλλά και της δικής του παρέμβασης μέσα στην ομάδα, θα επαναληφθεί. Κάπως έτσι, άλλωστε, δεν εξελίχθηκαν τα πράγματα και στην υπόθεση Ντομίνγκος... Ασχέτως αν το θέμα ξεχάστηκε λόγω της έλευσης του Στέφενς