ΑΕΚ: Φρένο επειγόντως
Ο Κώστας Τσίλης μετά (και) απ’ όσα έγιναν στο ματς με τον Άγιαξ, γράφει για την πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα που έχει η ΑΕΚ και δεν είναι άλλη από το να βάλει φρένο σ’ αυτή την κατηφόρα προς την πιο μεγάλη κρίση από το 2013 και μετά
Μέσα σε διάστημα μόλις τριών ημερών, η ΑΕΚ έχασε σχεδόν όλες τις ελπίδες της για να υπερασπιστεί τον τίτλο που κατέκτησε πέρυσι.
Έχασε οριστικά κάθε ελπίδα για να συνεχίσει στην Ευρώπη έστω και στο Europa League, έχασε και τρεις βασικούς ποδοσφαιριστές. Γενικώς έχασε τα αβγά και τα καλάθια.
Οι αριθμοί -επιμένω πως- πάντα λένε την αλήθεια. Στα τελευταία πέντε ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη, η ΑΕΚ έχει βάλει ένα γκολ και έχει δεχθεί οκτώ.
Μόνο σ' ένα εξ αυτών, με Ατρόμητο, έφτασε διψήφιο αριθμών τελικών προσπαθειών και εκείνο οριακά (10). Μόνο σ' ένα εξ αυτών, με Παναθηναϊκό, δεν δέχθηκε γκολ και αυτό πάλι οριακά.
ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ ΤΡΕΝΟ
Η πραγματικότητα είναι πως η ΑΕΚ κατρακυλά με ταχύτητα γιαπωνέζικου τρένου, στην πιο μεγάλη κρίση (αγωνιστική και όχι μόνο) από το 2013 και μετά. Κάτι διόλου απλό και χαλαρό.
Είναι καλή και χρήσιμη και απαραίτητη η κουβέντα για αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν άμεσα για τον τρόπο που πρέπει να ξαναφτιάξει μια νέα τρελοπαρέα που θα κάνει αγωνιστικά θαύματα, καθώς η προηγούμενη δεδομένα μας τελείωσε και έκλεισε τον κύκλο της.
Ωστόσο πλέον η πρώτη προτεραιότητα της ΑΕΚ, είναι να βρει έναν τρόπο, να βάλει ένα φρένο σ' αυτή την κατρακύλα. Δεν είναι απλώς ένα ζητούμενο.
Είναι η κατεπείγουσα ανάγκη που υπάρχει για τον οργανισμό που λέγεται ΑΕΚ. Και όπως φάνηκε και στο ματς με τον Άγιαξ, δεν είναι διόλου εύκολη υπόθεση να μπει αυτό το φρένο. Όσο επείγον και αναγκαίο και αν είναι.
Προφανώς και δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση να κοντράρεις μια ομάδα σαν τον Άγιαξ, η οποία αν κερδίσει την τελευταία αγωνιστική την Μπάγερν μέσα στο Άμστερνταμ τερματίζει πρώτη στον όμιλο.
ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΤΙ
Όμως αυτό το παιχνίδι είχε για την ΑΕΚ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ήταν η τελευταία ευκαιρία για να δείξει κάτι στους ομίλους του Champions League. Ήταν η ευκαιρία που χρειαζόταν για βγάλει κάτι από αντίδραση μετά τα συνεχόμενα στραπάτσα στο πρωτάθλημα.
Ήταν μια μοναδική ευκαιρία να βρει μια υπέρβαση που θα άλλαζε το κλίμα. Τι ήταν αυτό που τελικά είδαμε στο παιχνίδι, πλην της (νέας) ήττας που εδώ που φτάσαμε, παίζει να μην είναι και το μεγαλύτερο κακό;
Είδαμε έναν Ουζουνίδη να αφήνει στην άκρη μια από τις βασικές αρχές της προπονητικής του φιλοσοφίας και να αλλάζει ξαφνικά τον σχηματισμό σ' ένα 3-5-2. Ο ίδιος ο Μαρίνος έλεγε προ μηνός πως δεν είναι από τους προπονητές που αλλάζουν το σύστημα, χωρίς να έχουν δουλέψει αυτή την αλλαγή. Και ήταν μεγάλη του μαγκιά.
Τώρα το άλλαξε μετά από μια προπόνηση και αυτή χωρίς δοκιμή. Βεβαίως είχε προκύψει το ζήτημα με το «κόψιμο» του Μπακασέτα, του Σιμόες και του Λαμπρόπουλου, την παραμονή του ματς με τον Άγιαξ. Ομολογώ όμως πως δεν βλέπω τον λόγο που η απουσία των τριών, οδηγεί σε μια τέτοια αλλαγή σχηματισμού.
Θυμίζω πως πριν από έναν μήνα και κάτι μέρες, όταν η ΑΕΚ υποδέχθηκε την Μπάγερν στο ΟΑΚΑ, ο Ουζουνίδης επέλεξε να μην αλλάξει απολύτως τίποτα από σύστημα και το πλάνο και τα πρόσωπα, που θα επέλεγε για οποιοδήποτε ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Και αυτή ήταν μαγκιά που φανέρωνε πως η ΑΕΚ δεν φοβάται κανέναν και παίζει μ' όλους το παιχνίδι της.
"ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΣΤΗ ΝΕΚΡΟΨΙΑ"
Τώρα όλο αυτό ήρθε τούμπα. Τα πράγματα είναι απλά. Από την στιγμή που ο Ουζουνίδης στηρίχθηκε από την διοίκηση (ενδεχομένως ορθώς, αλλά θα φανεί στην «νεκροψία» όπως έλεγε ο ίδιος ο Μελισσανίδης), πρέπει να ακολουθεί την φιλοσοφία του, χωρίς να ακούει, να επηρεάζεται και να παρασύρεται από καμιά περιρρέουσα ατμόσφαιρα και καμία καφενειακή κουβέντα.
Είδαμε, επίσης, στο ματς με τον Άγιαξ, έναν Λιβάγια με λίγη μεγαλύτερη διάθεση από τα προηγούμενα παιχνίδια, αλλά τις ίδιες τάσεις (αυτό)καταστροφής. Δεν απλώνεις έτσι το χέρι σου στην περιοχή.
Πολύ περισσότερο όταν έχεις ήδη και κίτρινη κάρτα. Θα μου πείτε πως ήταν μια ενστικτώδης κίνηση. Σωστά. Αλλά πρώτον από παίκτες της κλάσης του Λιβάγια, περιμένεις η ποδοσφαιρική λογική να επικρατεί του ενστίκτου.
Ειδικά όταν αυτές οι ενστικτώδεις αντιδράσεις, στέρησαν από τον Λιβάγια την συμμετοχή στους ομίλους του Champions League, που ήταν παιδικό του όνειρο και από την ΑΕΚ τον Λιβάγια.
Για να λέμε όμως τα πράγματα με το όνομα τους, ο Κροάτης έπρεπε να είχε μείνει ήδη για λίγο στον πάγκο, όταν στο ματς με τον Ατρόμητο συμπεριφερόταν σαν το μικρό παιδί που παίζει στην αλάνα και τον κλωτσάει πολύ και συνεχώς ο ατζαμής και άμπαλος της παρέας και δεν υπάρχει κανένας να τον προστατεύσει.
Στο ματς με τον Άγιαξ, είδαμε και μια ομάδα, που όταν δέχθηκε το πρώτο γκολ διαλύθηκε το σύμπαν της. Όχι πως μέχρι εκείνο το σημείο είχε κάνει και τρομερά πράγματα. Μ’ αυτό το 3-5-2, δεν θα μπορούσε. Αλλά κρατούσε το μηδέν και με ενδεχόμενο ρίσκο στα τελευταία λεπτά, ίσως και να πετύχαινε κάτι.
ΠΕΝΑΛΤΙ, ΑΠΟΒΟΛΗ, ΔΙΑΛΥΣΗ
Ήρθε το πέναλτι, ήρθε η αποβολή, ήρθε η πλήρης διάλυση. Κάποιος θα πει πως με δέκα παίκτες απέναντι στον Άγιαξ δεν υπάρχουν πολλές απαιτήσεις. Σωστά. Μια μόνο απαίτηση. Να μην πελαγοδρομεί όλο το σύστημα λειτουργίας της ομάδας, όπως έγινε στο δεύτερο γκολ του Άγιαξ.
Όπως και να έχει, το ματς με τους Ολλανδούς πέρασε. Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα, είναι να μπει ένα φρένο στην κατηφόρα. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει ο Μαρίνος να κλειστεί στο γραφείο του, οι παίκτες στα αποδυτήρια, μετά και όλοι μαζί και να μην βγουν μέχρι να βρουν τις λύσεις. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Δουλειά αποκλειστικά του Ουζουνίδη είναι να ξαναγίνει ομάδα η ομάδα. Με όποιο σύστημα και με όποια ενδεκάδα και με όποιους και αν χρειαστεί να καθίσουν στον πάγκο. Αν φανεί ότι δεν μπορεί να το κάνει, τότε θα πρέπει να χαιρετήσει.
Ενώ επιτέλους πρέπει να βγουν και κάποιοι παίκτες μπροστά. Να δείξουν πως είναι ηγέτες και αρχηγοί. Να τραβήξουν το κάρο από την λάσπη. Ο Μάνταλος, ο Λιβάγια, ο Μπογέ, ο Πόνσε ή και εγώ δεν ξέρω ποιος άλλος. Τώρα είναι η στιγμή για να φανούν οι ηγέτες. Και αν δεν μπορούν να βγουν τώρα μπροστά, σημαίνει πως τελικά η ΑΕΚ δεν έχει ηγέτες και πρέπει να βρει.
Μιας και ο λόγος περί ποιους και αν πρέπει να βρει η ΑΕΚ. Το αυτονόητο είναι πως την απόλυτη ευθύνη για όσα γίνονται ή δεν γίνονται, για την κρίση, για το φτιάξιμο μιας καινούργιας τρελοπαρέας που θα ανοίξει νέο κύκλο επιτυχιών, την έχει η διοίκηση. Την έχει ο Μελισσανίδης.
Αυτός θα πρέπει να πάρει αποφάσεις τώρα και να αρχίσει να της υλοποιεί και άμεσα. Ωστόσο μην ξεχνάτε πως το όχημα βρίσκεται εν… κινήσει και είναι διαφορετικό να τερματίσει τρίτος και διαφορετικό δεύτερος. Επομένως παράλληλα με τις αποφάσεις από τα γραφεία, θα πρέπει να βρεθούν και λύσεις εντός γηπέδου.
ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ
Και κάτι τελευταίο για όσα έγιναν στις εξέδρες του ΟΑΚΑ. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Όποιον κάνει επεισόδια, τον συλλαμβάνεις και τον πας φυλακή. Φυσικά και δεν του καταστρέφεις τη ζωή με βαριά ποινή. Τον τιμωρείς όμως και τελειώνεις. Έτσι μόνο γίνεται δουλειά. Και πριν απ’ αυτό, φροντίζεις και να μην μπει στην εξέδρα κανείς αρματωμένος. Γηπεδούχος ή φιλοξενούμενος. Παρεμπιπτόντως, για Ολλανδοί, μιλούσαν πολύ καλά... ελληνικά οι οπαδοί του Άγιαξ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ