Αυτοί που έβγαλαν το κλισέ περί ενδεκάδας που κερδίζει και δεν (πρέπει να) αλλάζει, προφανώς και δεν είχαν στο μυαλό τους την περίπτωση της ΑΕΚ. Αλλά φαίνεται πως κάτι παραπάνω ήξεραν. Διότι είναι ξεκάθαρο, πως όταν μια ομάδα βρίσκει αυτό που της ταιριάζει, όσο το κρατάει, θα της δίνει και τα αποτελέσματα που θέλει. Ειδικά όταν το προηγούμενο διάστημα έψαχνε να βρει απεγνωσμένα και αποτελέσματα και αγωνιστικά ταυτότητα.

Η αλήθεια είναι πως ο Ουζουνίδης είχε λόγους να αλλάξει ξανά σχηματισμό στο ματς με τον Αστέρα. Και ας λειτούργησε τόσο καλά και αποτελεσματικά στο ματς με τον ΠΑΣ. Λόγους ποδοσφαιρικά λογικούς. Για παράδειγμα, ο Ουζουνίδης σκεφτόταν πως σ’ ένα παιχνίδι μέσα στο ΟΑΚΑ, δεν έχει νόημα να χαραμίσει τρεις στόπερ, όταν ο αντίπαλος παίζει μόνο μ’ έναν φορ.Λογικό. Όπως λογική είναι και η σκέψη, πως ενδεχομένως το 3-5-2, να μοιάζει πολύ… συντηρητικό, για ένα εντός έδρας παιχνίδι, που δεν είναι καν ντέρμπι.

Ωστόσο ο Ουζουνίδης τελικά αποφάσισε να μην πειράξει απολύτως τίποτα από την πετυχημένη συνταγή του ΠΑΣ. Να πάει και με τον ίδιο σχηματισμό και ακριβώς με τα ίδια πρόσωπα. Έστω και αν αυτό σήμαινε πως θα έμενε εκτός ενδεκάδας ένας πολύς ποιοτικός χαφ, όπως ο Κρίστιτσιτς. Και εκείνο που έδειξε ο καθρέφτης του γηπέδου, δεν ήταν απλώς πως αυτό το 3-5-2, που επί της ουσίας είναι 3-1-4-2, ταιριάζει γάντι. Αλλά φάνηκε πως είναι ένας σχηματισμός που η ΑΕΚ μπορεί να τον χρησιμοποιεί και για να κερδίζει ματς, αλλά και για να παίζει παραγωγικό ποδόσφαιρο.

Στα τελευταία δυο παιχνίδια, μ’ αυτό το σύστημα, η ΑΕΚ έχει πετύχει επτά γκολ. Τα πέντε εξ αυτών, στο πρώτο 20άλεπτο. Και έχει φτιάξει όσες κλασικές ευκαιρίες, δεν είχε σ’ ολόκληρο το δεύτερο μισό του πρώτου γύρου. Το ματς με τον Αστέρα, ήταν ένα τεστ γι αυτό το σύστημα. Αφενός διότι όσα καλά έδωσε στην ΑΕΚ στο παιχνίδι με τον ΠΑΣ, μπορεί να ήταν και συμπτωματικά. Αφετέρου διότι έπρεπε να φανεί, αν μπορεί να λειτουργήσει καλά και κυρίως αποτελεσματικά και εντός έδρας και με αντίπαλο που θα παίξει πιο σφικτά στην άμυνα. Και η πραγματικότητα είναι, πως αυτός ο σχηματισμός, το τεστ το πέρασε με άριστα.

Δεν έχει να κάνει άλλωστε μόνο με την καλά αποτελέσματα που δίνει μέσα στο γήπεδο η αγωνιστική εφαρμογή του. Που μετά από δυο ματς στα οποία η ΑΕΚ κέρδισε με 4-0 και με 3-0, μπορεί να το πει κάποιος. Είναι και ο τρόπος που αυτός ο σχηματισμός, αναδεικνύει τα καλύτερα χαρακτηριστικά των καλύτερων ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ. Δείτε την εικόνα του Μάνταλου. Εξαιρετική στο ματς με τον ΠΑΣ, εξαιρετικότερη σ’ αυτό με τον Αστέρα. Δημιουργικός, αποτελεσματικός, καθοριστικός στο παιχνίδι της ομάδας. Ακόμα και απελευθερωμένος ψυχολογικά δείχνει πλέον ο αρχηγός. Παίζει σε θέση που του ταιριάζει και αυτό τον βοηθά και αγωνιστικά και ψυχολογικά.

Το ίδιο ισχύει και για τον Μπακασέτα που βρίσκεται και αυτός σ’ έναν ρόλο που του ταιριάζει πολύ περισσότερο απ’ αυτόν που χρειαζόταν να ψάχνει τρόπους να φτάσει από τα άκρα στον άξονα για να εκτελέσει. Το ίδιο ισχύει και για τον Λιβάγια. Ο Κροάτης επιθετικός στα δυο τελευταία ματς, έχει ένα δοκάρι, έχει ένα γκολ και μεγάλη διάθεση μέσα στο παιχνίδι. Το βλέπει και ο ίδιος πόσο πολύ πλέον συμμετέχει στην επιθετική λειτουργία και πόσο βοηθάει και τον Πόνσε, με τον οποίο δεν υπάρχουν πλέον τεράστιες αποστάσεις. Όσο για τον Αργεντινό φορ, παρόλο που με τον Αστέρα σκόραρε μόνο από πέναλτι, μπήκε σε τόσες φάσεις, που είναι κρίμα που δεν έφτασε σε χατ τρικ.

Αυτός ο σχηματισμός που παίζει πλέον η ΑΕΚ, της δίνει ακόμα και την πολυτέλεια να έχει δυο παίκτες στην ενδεκάδα που είναι πολύτιμοι για διαφορετικούς λόγους και που με προηγούμενα σύστημα ο ένας εκ των δυο έπρεπε να είναι στον πάγκο. Μόνο αυτό το 3-5-2, επιτρέπει στον Ουζουνίδη να έχει βασικούς και τον Γκάλο και τον Μπακάκη. Τον Βραζιλιάνο για να κάνει την διαφορά επιθετικά, καθώς έχει ένα γλυκό πόδι και από τα καλύτερα κτυπήματα στημένων στην Ελλάδα. Και τον Μπακάκη για να δίνει στο κέντρο της άμυνας την ταχύτητα, τον δυναμισμό και την ενέργεια .

Γενικώς εκείνο που αποδείχθηκε και στο ματς με τον Αστέρα, είναι πως ο Ουζουνίδης δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο, να αλλάξει τίποτα στο σύστημα. Ή σχεδόν τίποτα. Διότι στην εξίσωση κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει και ο Κρίστιτσιτς. Σχεδόν το είπε και ο προπονητής της ΑΕΚ αμέσως μετά το ματς με τον Αστέρα, πως χαφ με τέτοια ποιότητα πρέπει να βρίσκεται στην βασική ενδεκάδα. Άλλωστε όποιος παρατηρήσει προσεκτικά όσα έκανε ο Κρίστιτσιτς στο 20άλεπτο που αγωνίστηκε, θα διαπιστώσει πως είναι ένας χαφ που μπορεί να κάνει τα πάντα. Από την κάθετη πάσα που θα τρυπήσει την άμυνα, όπως έκανε στο τετ α τετ του Κλωναρίδη, μέχρι το τάκλιν που θα σταματήσει αντεπίθεση αντιπάλου.

Το ερώτημα είναι σε ποια θέση και ποιόν ρόλο, θα μπει ο Σέρβος στην εξίσωση. Ως εξάρι στην θέση του Άλεφ; Ή ως εσωτερικός χαφ στην θέση είτε του Μπακασέτα, είτε του Μάνταλου, όπως έχει μπει αλλαγή στα δυο ματς με ΠΑΣ και Αστέρα; Ή μήπως με μια αλλαγή διάταξης στη μεσαία γραμμή, για να χωρέσουν όλοι; Όμως σ’ αυτή την περίπτωση, θα χαθεί η τριάδα στο κέντρο της άμυνας, η οποία έχει την σημασία της. Βεβαίως θα είναι ένας μικρός παράδεισος για την ΑΕΚ, αν πλέον τα προβλήματα που θα έχει ο Ουζουνίδης, είναι αυτά. Το πως δηλαδή θα κάνει ακόμα καλύτερη, την καλή αγωνιστική λειτουργία που επιτέλους φαίνεται να βρήκε η ομάδα.

Photo credits: Eurokinissi