Δυο διαδοχικές νίκες απέναντι σε Ξάνθη και Λαμία, είναι απλώς το αυτονόητο για την ΑΕΚ. Και όταν αυτά τα δυο ματς, ακολουθούν μιας βαθιάς αγωνιστικής κρίσης, οι νίκες είναι όχι μόνο το αυτονόητο αλλά και το απαραίτητο. Δεν θέλει κανείς μέσα στον οργανισμό ΑΕΚ ούτε να σκέφτεται τι θα γινόταν, αν δεν ερχόταν το αποτέλεσμα είτε με την Ξάνθη, είτε με την Λαμία. Το πιθανότερο είναι πως το (κιτρινόμαυρο) σύμπαν θα διαλυόταν.

ΤΟ ΠΡΕΣΙΝΓΚ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ

Παρόλα αυτά η ΑΕΚ έπραξε το αυτονόητο και το απαραίτητο. Και με την Ξάνθη και με την Λαμία. Για να είμαστε και δίκαιοι, το έπραξε και με απολύτως πειστικό τρόπο. Με καλές εμφανίσεις και κυρίως χορταστικό θέαμα. Ειδικά στο ματς με την Λαμία, η ΑΕΚ έπαιξε στο μεγαλύτερο διάστημα ωραίο ποδόσφαιρο. Μεστό, γεμάτο. Κυρίως διότι έβαλε πολύ στο παιχνίδι της, αυτό για το οποίο ο Ουζουνίδης φώναζε όλες τις τελευταίες μέρες. Το πρέσινγκ χαμηλά στην άμυνα του αντιπάλου. Και τα δυο γκολ και σχεδόν όλες οι ευκαιρίες που έκανε η ΑΕΚ, ήταν αποτέλεσμα αυτού του πρέσινγκ. Αποτέλεσμα αυτού του λάθους που υποχρέωναν συνεχώς να κάνει η Λαμία στις δεύτερες πάσες και για το οποίο είχε μεγάλο παράπονο ο Χάβος αμέσως μετά το ματς. Ο Ουζουνίδης ξέρει πως όταν η ΑΕΚ μπορεί και κλέβει μπάλες, έχει και την ικανότητα και την ποιότητα αλλά ακόμα και τους αυτοματισμούς, να βγάζει τουλάχιστον ευκαιρίες. Το γκολ είναι άλλο καπέλο, διότι μεταξύ μας, τόσο με την Ξάνθη, όσο και με την Λαμία, το σκορ θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο με βάση τον αριθμό και κυρίως την φύση των ευκαιριών.

Πάντως όπως και να έχει, η ΑΕΚ μ’ αυτή την δεύτερη σερί νίκη και με πειστική εμφάνιση, κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια της. Δεν μπορεί ουδείς να πει με σιγουριά αν, μετά από τέτοια κρίση που πέρασε, αυτό ήταν εύκολο ή δύσκολο. Το απολύτως βέβαιο, είναι πως τα δύσκολα για την ΑΕΚ όχι απλώς δεν πέρασαν, αλλά είναι και μπροστά της. Διότι τώρα που στάθηκε ξανά στα πόδια της, θα πρέπει να «τρέξει». Και να τρέξει και στους ίδιους ρυθμούς και με τα ίδια αποτελέσματα. Δηλαδή με νίκες. Έχει πολύ έδαφος μπροστά της να καλύψει. Ακόμα και βαθμολογικά. Μακρινός για ένα πρωτάθλημα όπως το ελληνικό ο στόχος να καλυφθούν οι 12 βαθμοί από την κορυφή. Αλλά έχει τεράστια σημασία να πάρει την δεύτερη θέση.

ΠΑΙΚΤΕΣ - ΚΛΕΙΔΙΑ ΟΙ ΜΑΝΤΑΛΟΣ - ΠΟΝΣΕ

Όμως έτσι κι αλλιώς η ΑΕΚ έχει και άλλα δύσκολα μπροστά της. Θα πρέπει να συνεχίσει όχι μόνο να παίρνει νίκες, αλλά να παίζει και καλά. Πειστικά. Και αυτό καταρχήν σημαίνει πως οι παίκτες - κλειδιά, οι οποίοι στο διάστημα της αγωνιστικής κρίσης ήταν εξαφανισμένοι αγωνιστικά και ντεφορμέ, να διατηρήσουν το καλό φεγγάρι στο οποίο φαίνεται να έχουν μπει. Ο Πόνσε έχει σκοράρει σε δυο συνεχόμενα παιχνίδια. Τα χρειάζεται η ΑΕΚ τα γκολ του, διότι είναι ο βασικός της σκόρερ. Και δεν είναι τυχαίο που όταν ο Αργεντινός μένει σε αφλογιστία, η ΑΕΚ δεν κερδίζει ματς. Ο Πόνσε ήρθε το καλοκαίρι για να αποτελέσει τον παίκτη που θα βάζει την μπάλα στα δίχτυα. Έφτασε τα επτά γκολ στο πρωτάθλημα. Κανένα απ’ αυτά δεν ήταν μέσα στο Νοέμβριο της αγωνιστικής κρίσης. Ένας από τους βασικούς λόγους αυτής της κρίσης.

Επίσης ο Μάνταλος, μετά τον Λιβάγια την προηγούμενη Κυριακή, έδειξε τώρα και αυτός να ξαναβρίσκει τα πατήματα του. Ήταν δημιουργός φάσεων. Ήταν και κλέφτης μπάλας. Έκανε όλα όσα περιμένει ο προπονητής, από τον παίκτη που παίζει πίσω από τον φορ και έχει την δυνατότητα μιας τόσο γλυκιάς σέντρας, σαν αυτή που έβγαλε ο Μάνταλος στο γκολ του Πόνσε. Μπορεί να μην τυχαίο το γεγονός πως ο αρχηγός άρχισε να ξαναβρίσκει τον εαυτό του, τώρα που ήρθε στον άξονα και σε ρόλο δεκαριού. Μπορεί αυτό να είναι το μυστικό, για να ξαναμπει ο Μάνταλος στην αγωνιστική εξίσωση της ΑΕΚ όπως πρέπει και όπως είναι οι απαιτήσεις που υπάρχουν απ’ αυτόν. Από την άλλη μεριά, θα έχει ενδιαφέρον πως θα μπορέσει να βγει ένα τέτοιο σχήμα, όταν θα είναι και πάλι διαθέσιμος ο Λιβάγια. Ένας Λιβάγια που θυμίζω πως, στο ματς με την Ξάνθη, έκανε όργια μαζί με τον Πόνσε στην επίθεση. Δεν χωράνε και οι τρεις στον άξονα. Ένας πρέπει να πάει στα άκρα. Ή στον πάγκο. Ένας ακόμα λόγος που ο Ουζουνίδης έχει μπροστά του δύσκολες αγωνιστικές εξισώσεις να λύσει.

Η ΓΚΙΝΙΑ ΚΑΙ Η ΡΕΝΤΑ

Όπως δύσκολη είναι και αυτή η διαχείριση της γκίνιας που δεν λέει να αφήσει την ΑΕΚ ούτε σ’ ένα ματς. Έφτασε τα 13 δοκάρια στο πρωτάθλημα. Σε 13 παιχνίδια. Είναι αριθμός ασύλληπτος. Και ποιος μπορεί να κατηγορήσει και τον Ουζουνίδη και τους παίκτες της ΑΕΚ, όταν έχουν στο μυαλό τους πως, όχι πολλά, δυο απ’ αυτά τα δοκάρια να είχαν πάει μέσα, μπορεί και η κουβέντα τώρα να ήταν διαφορετική. Του Λιβάγια στην Τούμπα και του Μάνταλου με τον Ατρόμητο, λίγα εκατοστά πιο μέσα να ήταν, μπορεί να είχαν αλλάξει ολόκληρη τη σεζόν. Και για όλους. Αλλά και τα δοκάρια, όπως και η ρέντα ή η γκίνια, είναι κομμάτι του παιχνιδιού. Και στην ΑΕΚ πρέπει να ζήσουν μ’ αυτό. Άλλωστε πέρυσι η φετινή γκίνια, ήταν ρέντα.

Βεβαίως είναι σχεδόν τρομακτικό, αν σκεφτεί κανείς πως σ’ ένα ματς όπως αυτό απέναντι στην Λαμία, που η ΑΕΚ παίρνει τέτοια νίκη και παίζει τέτοιο ποδόσφαιρο, έρχονται δυο δοκάρια και (τουλάχιστον) ένας τραυματισμός. Και τι τραυματισμός; Στην θέση που η ΑΕΚ πονάει περισσότερο. Υποθέτω πως αν ο Ουζουνίδης μπορούσε να ζητήσει μια χάρη από τον Θεό του ποδοσφαίρου, θα ήταν να μείνει ο Άλεφ γερός μέχρι και τον Γενάρη. Μέχρι δηλαδή να έρθει επιτέλους η μεταγραφή ενός χαφ. Διότι στον Μοράν, όπως για πολλοστή φορά φάνηκε με την Λαμία, η ΑΕΚ δεν μπορεί να ποντάρει. Ούτε φυσικά ο Τσόσιτς μπορεί να γίνει οκτάρι, ακόμα και αν μετατραπεί σε κατά συνθήκη χαφ.

Η ΜΠΕΝΦΙΚΑ ΚΑΙ Η ΑΕΛ

Τελικά ο Άλεφ έφυγε με τραυματισμό. Όχι σοβαρό. Όμως αν δεν μπορεί να αγωνιστεί ούτε με την Μπενφίκα, ούτε με την Λάρισα, ο Ουζουνίδης θα πρέπει να ανακατέψει πολύ την τράπουλα για να βρει μια λύση. Και σίγουρα αυτό θα επηρεάσει τις αγωνιστικές ισορροπίες, που μόλις τώρα η ΑΕΚ αρχίζει να ξαναβρίσκει. Ένας ακόμα λόγος που βάζει τα δύσκολα να είναι μπροστά. Άλλωστε μέσα σ’ όλα αυτά, μην ξεχνάτε πως η ΑΕΚ πηγαίνει πρώτα στην Λισσαβόνα για να παίξει με την Μπενφίκα και μετά στην Λάρισα για να παίξει με την ΑΕΛ. Πρόκειται για δυο ματς που έχουν την σημασία τους. Και κυρίως η ΑΕΚ τα θέλει, για να μπορέσει να αποδείξει πως όχι μόνο στάθηκε ξανά στα πόδια της, αλλά αρχίζει και να τρέχει. Διότι για να ξέρουμε και τι λέμε, άλλο μήνυμα για το πώς προχωρά η ομάδα στέλνουν δυο νίκες επί της Ξάνθης και της Λαμίας στο ΟΑΚΑ και εντελώς διαφορετικό μήνυμα, ένα θετικό αποτέλεσμα επί της Μπενφίκα και μια νίκη εκτός έδρας επί της Λάρισας