Σπανίως από τις πρώτες ημέρες τις καλοκαιρινής προετοιμασίας μπορεί να βγάλεις συμπέρασμα για τη δουλειά ενός προπονητή. Ούτε πολύ περισσότερο για τα πιθανά αποτελέσματά της. Άλλωστε ακόμα και να υπάρχουν ενδείξεις, δύσκολα μπορούν να αξιολογηθούν σωστά.

Για παράδειγμα, όταν ο Τιμούρ Κετσπάγια, στις πρώτες προπονήσεις, πάλι στο Κίελτσε, έκανε δίτερμα με ομάδες των 12 ποδοσφαιριστών, σκεφτόμασταν πως ενδεχομένως είναι ένα κόλπο, ομολογουμένως πρωτότυπο, για να μην αφήνει στην αρχή κανέναν παίκτη εκτός. Πολύ αργότερα καταλάβαμε πως δεν ήταν έτσι. Βοήθησε και η ατάκα "δεν χρειάζεται να δουλέψουμε τακτική, διότι οι παίκτες είναι επαγγελματίες και ό,τι λέμε στην θεωρία το κάνουν". Να μην ξεφεύγουμε όμως.

Είναι νωρίς ακόμα για να υπάρχει ασφαλές δείγμα γραφής για όσα δουλεύει ο Ουζουνίδης στην ΑΕΚ. Υπάρχουν όμως ορισμένα στοιχεία, που είναι πολύ ξεκάθαρα και πολύ έντονα για να μην τα προσέξεις. Το πρώτο και κυρίαρχο, είναι πως ο Μαρίνος είναι η προπονητική αποτύπωση του τραγουδιού "my way". Γίνονται όλα με τον τρόπο του. Κάνει αυτό που θεωρεί σωστό για την ομάδα και το χτίσιμο της και όχι αυτό που γίνεται συνήθως ή αυτό που κάνουν συνήθως και οι άλλοι.

ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Παράδειγμα πρώτο. Δεν υπάρχει προπονητής που να μην έχει ως αρχή, τις διπλές προπονήσεις στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Ο Μαρίνος εφαρμόζει ένα μοντέλο με εναλλάξ μονές και διπλές. Αυτό πιστεύει, αυτό προχωρά, αυτός είναι ο τρόπος του. Παράδειγμα δεύτερο. Όταν του βγει θα αστειευτεί με τον ποδοσφαιριστή του και θα τον πάρει αγκαλιά, όταν του βγει θα του βάλει γκάζια και θα τον απογειώσει. Ούτε θα σκεφτεί ποιος ή γιατί ή να μην… Αυτός είναι ο τρόπος του.

Σίγουρο είναι επίσης πως και οι ποδοσφαιριστές αρχίζουν να μαθαίνουν τον τρόπο του Ουζουνίδη. Αν θα τον γουστάρουν ή όχι, θα φανεί στην πορεία και στα αποτελέσματα. Ενδεχομένως πάντως το γεγονός πως παίκτες όπως ο Κλωναρίδης, που έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Μαρίνο, θυμούνται ακριβώς τι ζητούσε στην τακτική και το κάνουν πρώτοι τώρα με κλειστά μάτια, κάτι μπορεί να δείχνει και να σημαίνει για τον τρόπο του Ουζουνίδη. Μπορεί και τίποτα. Ακόμα έτσι κι αλλιώς είναι νωρίς. Άλλωστε και από αγωνιστικής άποψης, μόλις στη σημερινή (5/7) προπόνηση, ο Μαρίνος άρχισε να μπάζει τους ποδοσφαιριστές του, στις βασικές αρχές της ομάδας που θέλει να χτίσει.

Ακόμα και σ’ αυτό ωστόσο, κάτι ήδη φάνηκε. Ο Ουζουνίδης θα δουλέψει πολύ και επισταμένα, προκειμένου η ΑΕΚ να μην πέφτει σε παγίδες επιθετικού βραχυκυκλώματος, όταν συναντά κλειστές άμυνας. Όταν από την πρώτη κιόλας ουσιαστική άσκηση τακτικής με ενδεκάδα και θέσεις, ο Μαρίνος δουλεύει κυρίως πάνω σε πολλούς εναλλακτικούς τρόπους για να βγει σωστά μια επίθεση, αλλά και πάνω στην λογική των αυτοματισμών (ως προς τις θέσεις και τις κινήσεις) που θα πρέπει να έχουν οι παίκτες, σημαίνει ξεκάθαρα πως έχει στο μυαλό του να φτιάξει μια ομάδα που θα έχει πολλές λύσεις μέσα στο γήπεδο.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ

Μιας και ήρθε πάντως η κουβέντα στις λύσεις, προφανώς και ο Ουζουνίδης περιμένει να έρθει το μεταγραφικό ιππικό, για να μπορέσει να φτιάξει ακριβώς αυτό που θέλει. Του λείπει ο τέταρτος χαφ και υποχρεώνεται να πειραματίζεται με τον πιτσιρικά τον Γιαννούτσο που είναι στόπερ και αριστερός μπακ. Ενώ ο τρίτος του χαφ, είναι ο Μοράν, που ακόμα ούτε ο Μαρίνος είναι σίγουρος αν και πόσο μπορεί να βοηθήσει. Και στα εξτρέμ, ο τέταρτος για να βγουν οι ομάδες, είναι ο Γιούσης και ο μοναδικός καθαρόαιμος είναι ο Αλμπάνης. Όσο για τα φορ, εκτός από τον Γιακουμάκη, υπάρχει μόνο ο Λιβάγια που είναι φανερό πως δεν τρελαίνεται με την προοπτική να παίζει στην κορυφή. Επομένως η εξέλιξη της δουλειάς του Μαρίνου, περνάει μέσα από τις προσθήκες που είναι απαραίτητες.

Και κάτι τελευταίο γι’ αυτό το "my way" του Μαρίνου. Που ειδικά σ’ αυτό το κομμάτι, είναι ξεκάθαρο πως ταιριάζει γάντι σ’ αυτή την ΑΕΚ. Είναι προπονητής που γουστάρει και που θέλει Έλληνες παίκτες και που τους βγάζει τον καλύτερο τους εαυτό . Είχε φανεί σ’ όλες τις ομάδες από τις οποίες έχει περάσει. Και η ΑΕΚ έχει έναν κορμό Ελλήνων παικτών που ήταν το βασικό συστατικό για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Παίκτες ποιοτικούς που πλέον βγάζουν και ηγετικά χαρακτηριστικά, όπως ο Μάνταλος, ο Μπακασέτας, ο Μπάρκας και ο Μπακάκης. Ακόμα και ο Λαμπρόπουλος, που αν λεγόταν Βράνιες, με τη σεζόν που έκανε πέρυσι, ο κόσμος θα απαιτούσε να τον βλέπει μόνιμα βασικό. Αλλά έχει και Έλληνες φουλ ταλαντούχους όπως ο Γιακουμάκης, ο Αλμπάνης και ο Γαλανόπουλος. Τέτοιος ελληνικός κορμός "κουμπώνει" στην λογική και το "my way" του Ουζουνίδη. Μένει όλα αυτά, να φανούν και στο γήπεδο και κυρίως στο χειροκρότημα.

Photo Credits: Eurokinissi