Η (πικρή) αλήθεια είναι πως η πραγματικότητα που θα βρει μπροστά της η ΑΕΚ μόλις επιστρέψει από την διακοπή του πρωταθλήματος, είναι σχεδόν εφιαλτική. Έχει εννέα βαθμούς διαφορά από την κορυφή, κάτι που έτσι κι αλλιώς συνιστά ζόρικη κατάσταση, ενώ θα πρέπει σε κάθε παιχνίδι, να προσπαθεί να πείσει αυτό γι αυτό το «δεν θα τα παρατήσουμε» που είπε ο Ουζουνίδης.

Που σημαίνει πως δεν έχει περιθώριο όχι απλώς να μην αφήσει ούτε μισό βαθμό, αλλά δεν πρέπει να πετάξει σε κανένα ματς, ούτε φάση. Διόλου απλή συνθήκη.

Επίσης (πικρή) αλήθεια είναι πως η ΑΕΚ στα δυο τελευταία παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και τον Ατρόμητο, έχει αδικήσει κατάφωρα τον ίδιο τον εαυτό της. Η ομάδα που είχε την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, με μέσο όρο δυο γκολ ανά ματς, δεν βρήκε δίχτυα σε δυο σερί 90άλεπτα. Και η ομάδα που είχε την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό έφαγε ένα τσουβάλι φάσεις και με τον Ατρόμητο δυο γκολ.

Όλο αυτό είναι ποδοσφαιρικά παράδοξο. Αλλά κόστισε πέντε βαθμούς. Παραπάνω από τους μισούς από την διαφορά που έχει από την κορυφή. Και δεν βάζω καν την τιμωρία της αφαίρεσης των τριών βαθμών, διότι κανείς από την ΑΕΚ δεν το κάνει. Ούτε ο Μελισσανίδης, ούτε ο Ουζουνίδης, ούτε κανείς στην Ένωση δεν έχει σκοπό ούτε να βγάζει δικές του βαθμολογίες, ούτε να χρησιμοποιεί αυτή την εξόφθαλμη καταστρατήγηση της ισονομίας ως δικαιολογία. Επομένως δεν μπαίνει καν στο τραπέζι.

Επιστρέφω στο αγωνιστικό κομμάτι. Ήταν ξεκάθαρο πως στα ματς με Παναθηναϊκό και Ατρόμητο, η ΑΕΚ δεν είχε γυαλάδα στο μάτι και δίψα για τη νίκη. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα και αναλύθηκε. Αλλά δεν ήταν το μοναδικό. Μια προφανής αιτία γι αυτό το ποδοσφαιρικό παράδοξο των δυο τελευταίων παιχνιδιών πρωταθλήματος, είναι το γεγονός πως η ΑΕΚ έχασε την ισορροπία της. Δείτε λίγο τον σχηματισμό στην επίθεση για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ο Μάνταλος αριστερά, ο Μπογέ δεξιά και ο Λιβάγια πίσω από τον Πόνσε. Πότε είχε ξαναπαίξει αυτή η τετράδα μαζί και μ’ αυτόν τον σχηματισμό; Ποτέ. Πάμε στην επιθετική τετράδα του ματς με τον Ατρόμητο. Ο Λιβάγια στην κορυφή, ο Μάνταλος δεκάρι, ο Μπογέ αριστερά και ο Μπακασέτας δεξιά. Εντελώς διαφορετική τετράδα επίθεσης σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, εντελώς διαφορετικός σχηματισμός. Πότε είχε ξαναπαίξει αυτή η τετράδα μαζί; Ποτέ.

Με λίγα λόγια, η ΑΕΚ σ’ αυτά τα δυο ματς που δεν σκόραρε, παρουσίασε δυο διαφορετικές επιθετικές τετράδες, με διαφορετικό σχηματισμό και οι οποίες δεν είχαν ξαναπαίξει ποτέ μαζί από την αρχή της σεζόν. Φυσικά ο Ουζουνίδης δεν έκανε παράλογα πράγματα. Ο Μπογέ επέστρεψε από τον τραυματισμό του και έχει μπει στην αγωνιστική εξίσωση της ομάδας. Ενώ κάποια στιγμή έπρεπε να τεσταριστεί και αυτή η περιβόητη προοπτική, να μετακομίσει ο Μάνταλος στον άξονα και η ΑΕΚ να παίξει με «δεκάρι» και όχι με δυο επιθετικούς. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως όλα όσα έγιναν στα δυο παιχνίδια με Παναθηναϊκό και Ατρόμητο, δεν λειτούργησαν. Ενδεχομένως να είναι συγκυριακό. Μπορεί όμως και όχι.

Η ουσία είναι πως τώρα που υπάρχει και ο Μπογέ και ο Πόνσε και ο Μάνταλος και ο Μπακασέτας και ο Λιβάγια και θα γυρίσει και ο Κλωναρίδης, ο Ουζουνίδης θα πρέπει να ξαναβρεί τις ισορροπίες για να λειτουργήσει και πάλι καλά η επίθεση. Διότι υπενθυμίζω πως μέχρι και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, η ΑΕΚ και φάσεις έβγαζε και γκολ έβαζε. Τώρα θα πρέπει ο Μαρίνος να βρει τους ρόλους που ταιριάζουν καλύτερα, για να μπορέσει να δουλέψει ένα αγωνιστικό μοντέλο, που αποδεδειγμένα είναι ελκυστικό. Δεν είναι πάντως ούτε περίεργο, ούτε κακό, κάποιοι παίκτες να αποδίδουν καλύτερα σε συγκεκριμένες θέσεις. Φάνηκε για παράδειγμα, πως ο Μπογέ στα δεξιά, χάνεται. Και αν χρειαστεί να μείνει και ο Μάνταλος ή ο Λιβάγια ή ο Μπογέ στον πάγκο, ας γίνει. Ούτε αυτό είναι κακό. Ούτε θα πρέπει να κακοφανεί σε κανέναν. Όλες οι μεγάλες ομάδες, που κυνηγούν όλους τους στόχους μέσα σε μια σεζόν, έχουν σπουδαίους παίκτες και στον πάγκο τους. Ακόμα και καινούργιοι παίκτες θα πρέπει να μπουν στην αγωνιστική εξίσωση. Ο Αλμπάνης γύρισε και ήταν παίκτης που έκανε διαφορά στο περυσινό πρωτάθλημα. Ο Γιακουμάκης ήρθε στην ΑΕΚ ως πρώτος Έλληνας σκόρερ του πρωταθλήματος και ως γνωστόν ο σκόρερ εκείνο που θέλει είναι ρυθμό. Αλλά το πρώτο ζητούμενο είναι, μ’ όλους τους επιθετικούς και μεσοεπιθετικούς πλέον ετοιμοπόλεμους, να βρει και πάλι ο Μαρίνος τις ισορροπίες για την λειτουργία της γραμμής κρούσης.

Το ίδιο ισχύει και για τα χαφ. Πλέον είναι ξεκάθαρο πως το δίδυμο Σιμόες και Γαλανόπουλου δεν μπορεί να βοηθήσει το παιχνίδι της ομάδας. Ο Άλεφ, που είναι ο μοναδικός πιο δημιουργικός χαφ που υπάρχει στο ρόστερ, θα πρέπει στα ματς πρωταθλήματος να μπαίνει δίπλα είτε στον Σιμόες, είτε στον Γαλανόπουλο. Και στα παιχνίδια τουChampionsLeague, ως τρίτος μαζί και με τους δυο. Όπως έγινε στο Μόναχο με την Μπάγερν και λειτούργησε, μέχρι να «σκάσει» ο Άλεφ, ο οποίος δυστυχώς έχει κάνει μισερή καλοκαιρινή προετοιμασία, διότι αποκτήθηκε αργά. Βεβαίως μόνο με τον Βραζιλιάνο, δουλειά δεν γίνεται. Γι αυτό και η μεταγραφή του (ενός τουλάχιστον) χαφ, θα πρέπει να είναι στην Αθήνα στις 31 Δεκεμβρίου, για να μπορεί την 1η Γενάρη να πάει στα Σπάτα και να κάνει την πρώτη του προπόνηση.