Για να ξέρουμε τι λέμε, αυτό το παιχνίδι με τον ΟΦΗ, η ΑΕΚ θα το κέρδιζε ακόμα και αν δεν είχε αλλάξει προπονητή. Αν ρίξετε μια ματιά σ’ όλα τα αποτελέσματα σε τέτοιου είδους ματς μέσα στο ΟΑΚΑ από την αρχή της σεζόν, θα διαπιστώσετε πως και με τον Ουζουνίδη, η ΑΕΚ είχε το απόλυτο σε νίκες. Και στα περισσότερα χωρίς να δεχθεί ούτε γκολ. Εξαίρεση μόνο το ματς με τον Ατρόμητο, που ήταν ειδικών συνθηκών και… γκαντεμιάς.

Η ΑΕΚ λοιπόν, πιθανότατα θα έβρισκε έτσι κι αλλιώς τον τρόπο για να κερδίσει αυτό το ματς με τον ΟΦΗ. Όμως με τον Ουζουνίδη ακόμα στον πάγκο, ο Αλμπάνης θα είχε μπει αλλαγή στο 89’ή ακόμα και στο 91’, ο Μπογέ ακόμα και αν είχε ξεκινήσει βασικός θα είχε αναιμικό και αδιάφορο πέρασμα από το ματς, ενώ ο Λιβάγια από τα νεύρα του θα ζητούσε αλλαγή. Μόνο ο Μπακάκης, ότι και να γινόταν και από οποιαδήποτε θέση, θα συνέχιζε να είναι το τούρμπο που θα πάλευε και θα έτρεχε ασταμάτητα.

Αυτό το οποίο στην πραγματικότητα άλλαξε ο Χιμένεθ, περισσότερο ακόμα και από το κλίμα (που δεδομένα βελτίωσε), ήταν να ανοίξει ξανά το ρόστερ της ΑΕΚ. Να βάλει στην εξίσωση παίκτες, που τελικά μπορούσαν να είναι καθοριστικοί και μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν πουθενά. Με πρώτο και καλύτερο τον Αλμπάνη. Σε δυο ματς, έχει πάρει όσα αγωνιστικά λεπτά, είχε σ’ ολόκληρη τη σεζόν μέχρι τώρα.

Και στα δυο, έχει αποδειχθεί καθοριστικός για το αποτέλεσμα που πήρε η ΑΕΚ. Ειδικά στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, αυτό που κάνει ο Αλμπάνης στην φάση του γκολ, είναι ο ορισμός της προσωπικής ενέργειας που όλοι οι προπονητές λένε πως χρειάζεται για να ανοίξει μια μαζική άμυνα. Μισή, όχι ολόκληρη, τέτοια ενέργεια να έπαιρνε από παίκτη η ΑΕΚ στο ματς με τον ΠΑΟΚ, θα είχε δεύτερο γκολ στο τσεπάκι. Αντ’ αυτού ήταν σέντρα στη σέντρα.

Παρεμπιπτόντως, ούτε τις μισές σέντρες, σε σχέση με το ματς με τον ΠΑΟΚ, δεν έβγαλαν οι παίκτες της ΑΕΚ στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Πάμε όμως πίσω στον Αλμπάνη. Το παλικάρι έχει όλα τα στοιχεία ενός σύγχρονου ακραίου, που πλέον δεν παίζει πάνω στον ασβέστη. Αυτά είχαν δει στην ΑΕΚ πέρυσι και έτρεξαν να τον κλείσουν πριν προλάβει ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Για να είμαστε βεβαίως τίμιοι, ο τραυματισμός που είχε ο Αλμπάνης στο ματς με την Σέλτικ, μήνα Αύγουστο, τον πήγε πολύ πίσω. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί και το… εξαφανιζόλ που είχε φάει τους τελευταίους δυο μήνες. Ακόμα και σε παιχνίδια κυπέλλου. Και μπορεί, όσο και αν φαινόταν από πέρυσι πως αυτό το παιδί είχε βάσεις και προοπτικές, να δυσκολευόταν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Γι αυτό και να ήταν εκτός αγωνιστικής εξίσωσης. Όμως οι εμφανίσεις του Αλμπάνη στα δυο μοναδικά ματς που έχει πάρει κανονικό χρόνο συμμετοχής, δείχνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Μάλιστα η αλήθεια είναι πως επί Χιμένεθ, η ΑΕΚ δεν βρήκε μόνο τον Αλμπάνη. Ξαναβρήκε και άλλους παίκτες, τους οποίους είχε στο ρόστερ της, αλλά δεν έπαιρνε απ’ αυτούς ούτε τα μισά απ’ όσα μπορούν να δείξουν. Από τον Λιβάγια που από καθοριστικός παίκτης της ΑΕΚ πέρυσι, είχε γίνει φέτος περίπου βαρίδι και τώρα δείχνει να ξαναγίνεται αυτός που ήταν. Μέχρι και τον Μπογέ που ήταν εκτός τόπου και χρόνου και που αρχίζει και δείχνει ξανά πως το τόπι και το ξέρει καλά και μπορεί να το κρύψει. Όπως είχε κάνει σ’ εκείνο το ματς με τον Άρη και είχε βγάλει τα μάτια όλων. Αλλά μετά ψάχναμε να βρούμε ποια κακιά μάγισσα πήγε και του έκανε ξόρκια και ξέχασε την μπάλα. Ή για την ακρίβεια ξέχασε να έχει όρεξη για να παίξει την μπάλα που ξέρει.

Προφανώς και συνολικά η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ, δεν έχει αλλάξει δραματικά. Ούτε στο Περιστέρι εντυπωσίασε τα πλήθη, ούτε με τον ΟΦΗ. Ενδεχομένως και μέχρι το τέλος της σεζόν, να μην ξαναεντυπωσιάσει ποτέ τα πλήθη. Επίσης είναι φανερό πως κουβαλάει μεγάλη κούραση. Υπάρχουν παίκτες που έπαιζαν χωρίς ανάσα τον τελευταίο μήνα και όχι μόνο. Και ήδη από την περασμένη Πέμπτη, αρχίζουν να λυγίζουν. Πρώτα ο Τσιγκρίνσκι, τώρα ο Χουλτ και μακάρι να μην υπάρχει συνέχεια, διότι υπάρχουν και άλλοι εξαιρετικά κουρασμένοι. Ακόμα και παίκτες όπως ο Αλμπάνης, είναι αδύνατον να τους πάς από τις τρίλεπτες και τις πεντάλεπτες συμμετοχές, στα 90άλεπτα. Αυτό που θα προσπαθήσει να κάνει ο Χιμένεθ, είναι να «φτιάξει» έτσι το κλίμα, ώστε να πετύχει αυτό που είπε μετά το ματς με τον ΟΦΗ. «Να λειτουργήσει η καρδιά μαζί με τον εγκέφαλο και τότε θα πάνε και τα πόδια». Μόνο έτσι έχει ελπίδα να σώσει ότι σώζεται απ’ αυτή τη σεζόν. Δηλαδή να διεκδικήσει την κατάκτηση του κυπέλλου.

Και κάτι τελευταίο. Τεράστια σημασία έχει και το γεγονός πως ξαναμπήκε ο Σιμόες στην αγωνιστική εξίσωση της ΑΕΚ. Βεβαίως την απουσία του Πορτογάλου, εννοείται δεν την χρεώνεται ο Ουζουνίδης. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει, να μπορέσει επιτέλους να παίξει μαζί το δίδυμο Σιμόες και Κρίστιτσιτς στα αμυντικά χαφ. Είναι ένα δίδυμο που η ΑΕΚ ήθελε να το φτιάξει από το καλοκαίρι και ενδεχομένως θα ήταν διαφορετική η τύχη της ομάδας αν τα είχε καταφέρει. Όμως είναι ξεκάθαρο πως οι δυο τους μαζί στη μεσαία γραμμή, θα είναι κλειδί σ’ όποια κρίσιμα ματς έχει μπροστά της για φέτος η ΑΕΚ. Και το πιο σημαντικό είναι, πως το καλοκαίρι, η ΑΕΚ θα ξεκινήσει την προετοιμασία για τη νέα σεζόν, έχοντας ένα κορυφαίο δίδυμο αμυντικών χαφ. Εκεί δηλαδή, που παίζεται όλο το παιχνίδι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Photo Credits: Eurokinissi