Είναι (και αυτοί) εδώ

Μπορεί να μην διαλύθηκε το σύμπαν στην ΑΕΚ επειδή αντί να τερματίσει έναν βαθμό πάνω από τον Ολυμπιακό στο φινάλε του πρώτου γύρου, τελικά βρέθηκε έναν βαθμό από κάτω. Και είναι μάλιστα και δείγμα υγείας, το γεγονός πως δεν υπήρξε αυτή η διάλυση.

Όμως από την άλλη μεριά ήταν και σοκ και φαρμάκωμα αυτή η γκέλα με τον Απόλλωνα το περασμένο Σάββατο και μάλιστα μέσα στο ΟΑΚΑ. Επομένως δεν ήταν διόλου εύκολο να βγει αντίδραση από την ομάδα, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και μάλιστα σε ματς κυπέλλου.

Αυτή η τόσο πειστική αγωνιστική εικόνα που έδειξε η ΑΕΚ στο Αγρίνιο, φανερώνει πως αυτή η ομάδα έχει χαρακτήρα. Δεν είναι τόσο η νίκη. Θα μπορούσε να είχε κερδίσει με μια στραβοκλωτσιά. Ούτε καν το 4-0. Θα μπορούσε να είχε έρθει και αυτό, χωρίς να παίξει καλή μπάλα η ΑΕΚ. Όμως έχει σημασία αυτή η εξαιρετικά πειστική εμφάνιση που έκαναν οι παίκτες του Χιμένεθ, μόλις λίγες μέρες μετά από ένα, απ’ όποια πλευρά και αν το δεις, οδυνηρό στραβοπάτημα. Η ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο, έπαιξε μπάλα και έβαλε τέσσερα αφήνοντας πίσω αυτό που έγινε το προηγούμενο Σάββατο. Δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα. Και δείχνει και ποδοσφαιρικό εγωισμό.

ΕΙΝΑΙ (ΚΑΙ ΑΥΤΑ) ΟΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ

Έχει σημασία να βλέπει κανείς τον Λάζαρο να μπαίνει σ’ ένα ματς κυπέλλου και να "σκυλιάζει" για να μπορέσει να βάλει γκολ. Να χτυπιέται σαν παλαβός όταν χάνει ευκαιρίες και να τρελαίνεται μπροστά στον κόσμο (που ευτυχώς αυτή την φορά ήταν στην εξέδρα και όχι στα γύρω μπαλκόνια και το βουνό και ήταν και άψογος) όταν τελικά σκοράρει. Βεβαίως ο Χριστοδουλόπουλος είναι αποδεδειγμένα βαρύ πυροβολικό στο οπλοστάσιο του Χιμένεθ στην φετινή μάχη.

Στο ματς του Αγρινίου υπήρχαν παίκτες που έστειλαν το μήνυμα, πως μπορούν να αποτελέσουν και εκείνοι «όπλα» για τον Ισπανό τεχνικό. Όχι πως (έπρεπε να) υπήρχε αμφιβολία για τις δυνατότητες τους. Αλλά για διαφορετικούς λόγους, είχαν προκύψει και κουβέντα, για το πόσο βαρέα όπλα μπορούν να γίνουν. Για παράδειγμα ο Μπακασέτας, έχει ακούσει πολλά και διάφορα για όσα μπορεί να προσφέρει στην φετινή ΑΕΚ. Ακόμα και το προηγούμενο Σάββατο, που ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας μετά τον Λιβάγια, άκουσε γκρίνια από τον κόσμο για την ευκαιρία που έχασε στο ξεκίνημα του δευτέρου ημίχρονου. Ενώ και από τον Χιμένεθ έγινε η πρώτη αλλαγή.

Ωστόσο στο Αγρίνιο ο Μπακασέτας όχι μόνο ήταν και πάλι από τους καλύτερους παίκτες της ΑΕΚ, αλλά αυτή την φορά πέτυχε και γκολ. Όχι από ένα σουτ έξω από την περιοχή που είναι και η σπεσιαλιτέ του. Αλλά ακολουθώντας την οδηγία του Χιμένεθ να γίνει και αυτός φορ περιοχής. Έβαλε σεντεφορίσιο γκολ ο Μπακασέτας, δείχνοντας πως είναι ένας παίκτης που μπορεί να προσφέρει πολλά. Πως είναι όπλο στην φαρέτρα του Χιμένεθ. Όπως το ίδιο ισχύει και για τον Γιακουμάκη.

Ο νεαρός πέτυχε στο Αγρίνιο το πρώτο του γκολ με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Αυτό που η αλήθεια είναι πως το ήθελε πολύ. Είναι ένα γκολ σεντερφορίσιο και αυτό. Τρυπώνει στην περιοχή και βρίσκεται στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή. Αυτό δηλαδή, που είναι το μεγαλύτερο προσόν για έναν φορ. Και που ο Γιακουμάκης έχει ήδη από πέρυσι αποδείξει πως το έχει. Πρώτος Έλληνας σκόρερ άλλωστε αναδείχθηκε στο περσινό πρωτάθλημα. Αλλά και από το καλοκαίρι που ήρθε στην ΑΕΚ το δείχνει. Και αν δεν τον πήγαινε και πίσω ο σοβαρός τραυματισμός, ίσως γκολ σαν αυτό στο Αγρίνιο, να είχε πετύχει περισσότερα. Όμως εκείνο που κυρίως έχει σημασία, είναι πως ο Γιακουμάκης φώναξε δυνατά παρών στο ματς με τον Παναιτωλικό. Ως σπουδαία λύση, για να δίνει το γκολ όταν η ΑΕΚ το χρειάζεται.

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑΟΥΧΟ

Φυσικά και το γεγονός πως η ΑΕΚ έδειξε στο Αγρίνιο πως έχει μπόλικα και όχι περιορισμένα όπλα, δεν σημαίνει πως δεν χρειάζεται επείγουσα ενίσχυση τον Γενάρη. Να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Οι απώλειες είναι σημαντικές και ο δρόμος ακόμα μακρύς. Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα και με τον τραυματισμό του Σιμόες, δεν νοείται να μην υπάρχει μεταγραφή αμυντικού χαφ στις αρχές του Γενάρη στα Σπάτα. Και ανεξάρτητα με το τι θα γίνει με τον Μασούντ, προφανώς και η ΑΕΚ χρειάζεται και μια ακόμα κίνηση στην μεσοεπιθετική της γραμμή.

Και κάτι τελευταίο περί του Αραούχο. Τον Αργεντινό δεν τον είδα στο Αγρίνιο καθόλου ζορισμένο στην Ελλάδα και την ΑΕΚ. Και έπαιζε και περισσότερο για να σκοράρει η ομάδα και λιγότερο για να το βάλει το γκολ ο ίδιος. Παρόλο που όλοι μας ξέρουμε πόσο πολύ σημαντικό είναι γι αυτόν να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Γενικώς δεν έχω διαπιστώσει πως είναι πιεσμένος και πολύ περισσότερο δυστυχισμένος στην Αθήνα και την ΑΕΚ. Το ακριβώς αντίθετο. Επομένως το πιθανότερο είναι πως η ιστορία είναι να είχαμε (εμείς οι Ισπανοί), να λέγαμε.

Αν πάντως, κατ’ οποιονδήποτε τρόπο, ισχύουν όλα όσα γράφονται στην Ισπανία και αν τίθεται θέμα πίεσης της Λας Πάλμας και αν πρόκειται να πιάσει τόπο αυτή η πίεση, ένα είναι το μόνο σίγουρο. Πως κανείς Αραούχο δεν είναι πάνω από την ΑΕΚ. Τελεία και παύλα. Φυσικά και υπάρχουν και συμβόλαια και υπογραφές και καμία ομάδα και κανένας παίκτης δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους. Ούτε, για να μην είμαι άδικος, υπάρχουν τέτοια δείγματα από τον Αραούχο. Αν και εφόσον όμως το πράγμα πάει εκεί που (δείχνουν να) προσπαθούν να το μεθοδεύσουν οι Ισπανοί, πάλι κανένα σύμπαν δεν θα διαλυθεί. Η ΑΕΚ δεν κρέμεται από τα παπούτσια κανενός και στην μάχη πηγαίνουν μόνο όσοι πραγματικά θέλουν να πολεμήσουν. Ειδικά στην φετινή μάχη.

Photo credits: Eurokinissi