Πέρυσι, πάλι τέτοια εποχή και μετά το τέλος των μεταγραφών, οι συγκρίσεις του ρόστερ με το οποίο η ΑΕΚ θα έμπαινε στη νέα σεζόν, γινόντουσαν μ’ αυτό που είχε η ομάδα στη Β’ εθνική. Υπερβολή; Ίσως. Αλλά αυτή η σύγκριση υπήρχε και εξ ου και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μιλούσαν για πέμπτες θέσεις, εκτός πλέι οφ και τέτοιες ομορφιές.

Τελικά η ΑΕΚ έκλεισε τη σεζόν με κατάκτηση του κυπέλλου και απώλεια μόλις στο προτελευταίο ματς των πλει οφ, της θέσης που οδηγούσε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ωστόσο είχε την σημασία του ο τρόπος που είχε προσεγγιστεί και αξιολογηθεί το υλικό της ομάδας, πέρυσι τέτοια εποχή.

Εκείνο που ήδη έχει πετύχει η φετινή ΑΕΚ, είναι πως το ρόστερ που έχει προκύψει μετά το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, δεν μπαίνει στο… ζύγι με το περσινό. Δεν μπορεί να συγκριθεί καν με τα ρόστερ της ομάδας την τελευταία οκταετία.

Το φετινό υλικό της ΑΕΚ έχει συνάφεια μόνο μ’ αυτό της σεζόν 2007-08. Τότε δηλαδή που είχε συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς στα ματς που έγιναν στο πρωτάθλημα, αλλά είχε χάσει τον τίτλο με την υπόθεση Βάλνερ.

Το γεγονός πως η ΑΕΚ έχει φτιάξει ξανά ένα ρόστερ που παραπέμπει ευθέως σε χρονιές που διεκδίκησε με αξιώσεις το πρωτάθλημα, αυτό από μόνο του είναι ένα σημαντικό βήμα. Αυτός ήταν ο βασικός στόχος, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε το restart πριν από τρία χρόνια. Να φτιάξει ξανά μια ομάδα, που να θυμίζει εκείνες που διεκδικούσαν και κατακτούσαν πρωταθλήματα.

Οι ενέσεις ποιότητας

Η ΑΕΚ στην φετινή μεταγραφική περίοδο, δεν έριξε στην αγορά κουβάδες με εκατομμύρια. Αφενός όμως αύξησε το μπάτζετ για τις μεταγραφές της αλλά αφετέρου και κυρίως είχε αυστηρή στοχοπροσήλωση σε επιλογές που θα έδιναν γενναίες «ενέσεις» ποιότητας στο ρόστερ. Ο Αλμέιδα, ο Λέσκοτ, ο Τσιγκρίνσκι είναι ποδοσφαιριστές τεράστιας κλάσης. Και ασχέτως του τι θα δείξουν μέσα στο γήπεδο, η ποιότητα τους δεν αμφισβητείται.

Δεδομένη είναι και η ποιότητα και του Χριστοδουλόπουλου, ενός παίκτη που για να μην ξεχνιόμαστε ήρθε από το καμπιονάτο, αλλά και του Μπακασέτα, που πέρυσι ήταν μέσα στην πεντάδα των κορυφαίων του ελληνικού πρωταθλήματος. Αναμφισβήτητα ποιοτική επιλογή ήταν και αυτή του «Πατίτο», ενός ποδοσφαιριστή που ψάχνει την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του. Και για τους γνωρίζοντες, βλέπει την ΑΕΚ ως σκαλοπάτι για να κάνει καριέρα σε μεγάλο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Ακόμα και για την θέση του δεύτερου τερματοφύλακα, η ΑΕΚ πήγε και «ψώνισε» ότι καλύτερο υπήρχε στην ελληνική αγορά.

Τα περσινά λάθη που διορθώθηκαν

Σημαντικό ήταν πως η ΑΕΚ κινήθηκε στην φετινή μεταγραφική περίοδο, με σκοπό να διορθώσει τα λάθη που έγιναν πέρυσι. Στην θέση του σέντερ φορ πέρυσι η ΑΕΚ πήγε στην επιλογή του Τζεμπούρ και το πόσο στερήθηκε τα γκολ του βασικού της επιθετικού, φάνηκε στον τελικό του κυπέλλου που επιτέλους σκόραρε ο Αλγερινός. Στο κέντρο της άμυνας που πέρυσι αντί για έναν έμπειρο στόπερ με ηγετικά χαρακτηριστικά είχε έρθει ο βασιλιάς της γκάφας Άρθο, η ΑΕΚ φέτος πήρε όχι έναν αλλά δυο σούπερ κεντρικούς αμυντικούς. Και κάτω από τα δοκάρια, η ΑΕΚ πέρυσι πήγε στην χρυσή μετριότητα που λεγόταν Μπαρόχα και που δεν της πρόσφερε τίποτα, ενώ φέτος εμπιστεύτηκε τα τεράστια προσόντα και το ταλέντο του Ανέστη.

Το (κρίσιμο) ελληνικό στοιχείο

Η ΑΕΚ όσες φορές έχει κάνει σπουδαία πράγματα και έχει κερδίσει τίτλους, είχε έντονο το (ποιοτικό) ελληνικό στοιχείο στο ρόστερ της. Ακόμα και το σεζόν 2007 -08 που ήταν η χρονιά του Ριβάλντο, υπήρχαν ο Δέλλας, ο Παπασταθόπουλος, ο Ζήκος και ο Λυμπερόπουλος. Φέτος η ΑΕΚ μπορεί να βρεθεί κάποια στιγμή στην πορεία της σεζόν, να έχει ακόμα και έξι παίκτες στην εθνική. Ήδη είναι στην αποστολή ο Μάνταλος με τον Μπακασέτα.

Είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει στην εθνική και ο Χριστοδουλόπουλος, αλλά και ο Αραβίδης. Με τις εμφανίσεις που κάνει, θα είναι έκπληξη αν στις επόμενες κλήσεις δεν βρίσκεται ο Ανέστης. Ενώ με Λέσκοτ και Τσιγκρίνσκι δίπλα του, σύντομα διεθνής θα είναι και ο Κολοβέτσιος. Προσθέστε σ’ όλους αυτούς και τον Μπακάκη και τον Πλατέλλα αλλά ακόμα και τον Λαμπρόπουλο και θα διαπιστώσετε πως η βάση της ΑΕΚ φέτος είναι ελληνική. Κάτι που τις περισσότερες φορές, είναι κλειδί για την συνοχή μιας ομάδας. Ειδικά της ΑΕΚ.

Μπετόν αρμέ

Στο κομμάτι του ρόστερ, η φετινή ΑΕΚ θυμίζει και πάλι ΑΕΚ. Όχι όμως και στο κομμάτι της αγωνιστικής φιλοσοφίας. Το «ΑΕΚ σημαίνει επίθεση», που έχουν στο μυαλό τους οι παλαιότεροι, καλό είναι να το ξεχάσουν. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την αγωνιστική νοοτροπία που έχει ο Τιμούρ Κετσπάγια ως προπονητής, αλλά και με το ποδόσφαιρο που πλέον είναι πολύ διαφορετικό. Θυμηθείτε πως το πρόσφατο Euro το κατέκτησε η Πορτογαλία με φουλ τακτική και σκοπιμότητα. Μια ομάδα που παραδοσιακά ήταν όσα πάνε και όσα έρθουν μέσα στο γήπεδο.

Η βάση της φετινής ΑΕΚ, θα είναι το «μπετόν – αρμέ» στην άμυνα. Διαθέτει ως δίδυμο στόπερ τα δυο μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πρωταθλήματος (Λέσκοτ – Τσιγκρίνσκι) και στα χαφ το κορυφαίο δίδυμο αμυντικών μέσων (Σιμόες – Γιόχανσον) του περσινού πρωταθλήματος. Επομένως ακόμα και αν ο Κετσπάγια δεν ήταν προπονητής που θεωρεί πως όλα ξεκινούν από το μηδέν στην άμυνα, θα έπρεπε να γίνει.

Το πάντρεμα

Βεβαίως μόνο με το μπετόν αρμέ στην άμυνα, καμία ομάδα δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα. Χρειάζεται και αποτελεσματικότητα στην επίθεση, έστω για την πρακτική του 1-0. Και για την επιθετική λειτουργία ο Κετσπάγια καλείται να κάνει ένα «πάντρεμα» των πολλών και διαφορετικών επιλογών που έχει για την θέση πίσω από τον φορ. Με δεδομένο πως η μπαγκέτα του μαέστρου δεν μπορεί να πάει σε κανέναν άλλο, πλην του Μάνταλου, προς διεκδίκηση μένουν οι δυο θέσεις στα άκρα της επίθεσης.

Και εκεί θα πρέπει να βρει ο Κετσπάγια τους δυο που θα ταιριάξουν με τον αρχηγό για να κάνουν την καλύτερη τριάδα. Επιλογές πολλές. Από Ροντρίγκες και Λάζαρο, μέχρι Βάργκας και Μπακασέτα και Πλατέλλα. Ο Τιμούρ έχει ακόμα δουλειά για να βρει την χημεία. Αλλά και για να δώσει το μήνυμα πως δεν μπορούν να χωρέσουν όλοι. Εξάλλου οι πολλές λύσεις είναι που δίνουν τους τίτλους. Δεν έχει και πολλές ομάδες ως εναλλακτική ενός Μάνταλου, έναν Μπακασέτα, ούτε εναλλακτική ενός Αλμέιδα, έναν Αραβίδη.

Το ρίσκο

Προφανώς και ό,τι και αν τώρα κουβεντιάζουμε περί ποιότητας του ρόστερ, θα πρέπει και να φανεί στο γήπεδο. Δηλαδή ο Αλμέιδα θα πρέπει να αποδείξει πως με βάση την κλάση του, τα 15 γκολ τα έχει περίπατο στο πρωτάθλημα, ενώ ο Λέσκοτ με τον Τσιγκρίνσκι θα πρέπει να αποδείξουν πως είναι ηγέτες στην άμυνα. Όπως ο Μάνταλος καταρχήν και ο Χριστοδουλόπουλος κατά δεύτερον, θα πρέπει να αποδείξουν πως έχουν την στόφα την ηγετική.

Αλλά πριν καν χρειαστούν αυτές οι αποδείξεις, είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ έχει πάρει ένα ρίσκο με το γεγονός πως δεν «ψώνισε» ακόμα έναν παίκτη για τα χαφ. Ο Σιμόες και ο Γιόχανσον δεν είναι από σίδερο και μάλιστα συμπτωματικά όλο το καλοκαίρι τα μικροπροβλήματα τραυματισμών προέκυψαν σ’ αυτούς τους δυο. Ως εναλλακτική υπάρχει ο Γαλανόπουλος, το ταλέντο του οποίου ο Κετσπάγια πιστεύει πολύ, αλλά είναι μόλις 19 χρονών και με μόλις μια συμμετοχή στο περσινό πρωτάθλημα. Και από εκεί και πέρα υπάρχουν μόνο κατά συνθήκη χαφ.

Επομένως είτε η ΑΕΚ θα κάνει κάποια κίνηση με ελεύθερο, είτε θα «τρέμει» το φυλλοκάρδι του Κετσπάγια κάθε φορά που θα βλέπει να πονά ο Σιμόες ή ο Γιόχανσον, είτε θα μπορέσει να πέσει αμέσως στα βαθιά ο Γαλανόπουλος και να κολυμπήσει και πεταλούδα.

Photo Credits: Action Images