Για να εξηγούμαστε από την αρχή. Η ΑΕΚ έχασε στην Τούμπα καθαρά και απολύτως δίκαια. Στην ιδιότυπη δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου, δεν δικαιώνεται ποτέ εκείνος που δεν μπορεί να βάλει την μπάλα στα δίχτυα.

Όσες ευκαιρίες και να κάνει. Όσο καλά και αν διαχειριστεί ένα παιχνίδι. Τελεία και παύλα. Εξ ου και ο ΠΑΟΚ κέρδισε δίκαια. Διότι ο Πρίγιοβιτς, στις δυο φορές που του παρουσιάστηκε η ευκαιρία, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Αντιθέτως ο Λιβάγια και ο Μπακασέτας την έστειλαν στο δοκάρι, ενώ ο Πόνσε πάνω στον Πασχαλάκη. Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο.

Δεν είναι καθόλου δίκαιο, που τα έφερε έτσι ο θεός της μπάλας, αν υπάρχει τέτοιος, που και τα δυο γκολ που έδωσαν τη νίκη στον ΠΑΟΚ, ήρθαν από τεράστια λάθη του ίδιου παίκτη. Δεν αξίζει σε κανέναν ποδοσφαιριστή αυτό το βάρος.

Πολύ περισσότερο στον Λαμπρόπουλο που έχει δουλέψει όσο κανενός το μυαλό δεν πάει, προκειμένου να κερδίσει με το σπαθί του μια θέση στο κέντρο της άμυνας της πρωταθλήτριας ΑΕΚ.

Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο. Και οι μεγάλοι παίκτες, όπως και οι μεγάλες ομάδες, θα πρέπει να έχουν τρόπο και μέταλλο να ξεπερνούν τέτοια λάθη και τέτοιες καταστάσεις.

Πάντως η αλήθεια είναι πως αυτά τα δυο λάθη, έκριναν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της Τούμπας. Άλλωστε το φανερώνει και το γεγονός πως ήταν οι δυο πιο κλασικές ευκαιρίες που είχε ο ΠΑΟΚ στο ματς. Όμως ρόλο στην έκβαση του παιχνιδιού, έπαιξε και η ευκολία με την οποία οι παίκτες της ΑΕΚ πέταξαν στα σκουπίδια τις ευκαιρίες που δημιούργησαν.

Και δεν αναφέρομαι στα δυο δοκάρια. Ούτε καν στην κεφαλιά του Πόνσε. Υπήρχαν τρεις φάσεις που οι παίκτες της ΑΕΚ σχεδόν εξ επαφής με τον Πασχαλάκη, κλώτσησαν αέρα. Υπήρχαν και ακόμα τρεις φάσεις, στις οποίες η ΑΕΚ βγήκε με παίκτη παραπάνω σε σωστή επίθεση, αλλά έκανε τραγικά λάθος τελική πάσα.

Όλα αυτά, σ’ ένα ματς με τον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα, κοστίζουν. Ειδικά όταν ο αντίπαλος, στις αντίστοιχα καλές στιγμές του, έχει 100% ευστοχία. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Και αν υπάρχει κάτι που έχει σημασία για την ΑΕΚ στο παιχνίδι αυτό, ήταν πως έπαιξε ποδόσφαιρο.

Έκανε όσες τελικές είχε κάνει μαζί και στις τρεις προηγούμενες επισκέψεις στην Τούμπα. Συμπεριλαμβανομένης και της νίκης στα πλέι οφ με το γκολ του Ντίντακ. Έπαιξε την μπάλα της. Σε ορισμένα διαστήματα του ματς την καλή μπάλα της. Ακόμα και την καλύτερη από τον ΠΑΟΚ.

Και αυτό έχει την σημασία του. Κυρίως διότι αυτή είναι η φετινή ΑΕΚ και δεν αλλοίωσε τον χαρακτήρα της για να παίξει ένα παιχνίδι τόσο ειδικών συνθηκών όσο αυτό με τον ΠΑΟΚ.

Η φετινή αγωνιστική ταυτότητα της ΑΕΚ, αυτό το ποδόσφαιρο παράγει. Το πιο ανοικτό, το πιο δημιουργικό. Στα προηγούμενα παιχνίδια, ήταν και το πιο αποτελεσματικό. Αυτή την φορά όχι. Εξ ου και η ΑΕΚ έκανε την πρώτη της ήττα στο φετινό πρωτάθλημα (και την πρώτη μετά από σχεδόν έναν χρόνο) και την δεύτερη σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Με το ματς του Άμστερνταμ πάντως να είναι το μοναδικό, που η ΑΕΚ δεν έπαιξε την μπάλα της. Και φυσικά όποιος τολμήσει να επιχειρήσει συγκρίσεις της ήττας από τον Άγιαξ μ’ αυτή του ΠΑΟΚ, χρειάζεται επειγόντως εισπνοές πάνω από κατσαρόλα με αναβράζουσα μπάλα, όπως έλεγε και μια προπονητική ψυχή. Η ΑΕΚ στην Τούμπα έπαιξε μπάλα. Και έχασε. Διότι συμβαίνει και αυτό στο ποδόσφαιρο.

Προφανώς και υπάρχουν ζητήματα τα οποία προκύπτουν από το ματς της Τούμπας και θα πρέπει να τα δει ο Ουζουνίδης. Προφανώς και έχει ανάγκη η ΑΕΚ να βάλει στην αγωνιστική της εξίσωση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και τον Μπογέ και τον Γιαννιώτα και τον Αλμπάνη, για να μπορεί να έχει επιπλέον ποιοτικές λύσεις όταν τις χρειάζεται.

Ενώ σε ματς που θέλει να γεμίσει την περιοχή και να πάρει γκολ, πρέπει να δώσει περισσότερο χρόνο στον Γιακούμακη. Και κυρίως πρέπει επειγόντως να βρει, μέχρι τον Γενάρη μόνο εκ των έσω, λύσεις στη μεσαία γραμμή.

Όπως επιτάσσει ο νόμος του Μέρφι, το λάθος με τη μεταγραφή ενός ακόμα χαφ, η ΑΕΚ το βρήκε μπροστά της πριν συμπληρωθούν καν 15 μέρες από τότε που έκλεισε το παράθυρο για τους ελεύθερους.

Στην Τούμπα χρειάστηκε να γίνει χαφ ο Μπακασέτας. Που δεν είναι. Στο ματς κυπέλλου ενδεχομένως να χρειαστεί να μην πάρει καν ανάσες ένας εκ των Σιμόες ή Γαλανόπουλο, διότι χωρίς Άλεφ, ο μόνος χαφ που έχει απομείνει, είναι ο Μοράν.

Υπάρχουν ζητήματα που θα πρέπει να λύσει ο Ουζουνίδης. Αλλά αυτά δεν τα… γέννησε η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Ούτε καν το αποτέλεσμα. Βεβαίως για να ξέρουμε και τι λέμε και να μην χάσουμε την μπάλα. Κάθε ήττα είναι κακή. Κάθε ήττα και πονάει και μετράει. Ειδικά όταν έρχεται απέναντι σε μια ομάδα που θα διεκδικήσει από την ΑΕΚ τα κεκτημένα.

Αλλά δεν κρίνει και απολύτως τίποτα. Ο ΠΑΟΚ προσπέρασε έναν βαθμό στην βαθμολογία. Στις 23 του Σεπτέμβρη. Το ίδιο θα έγραφα και αν η ΑΕΚ κέρδιζε στην Τούμπα. Παρ' όλο που μια νίκη, μέσα στην έδρα του αντιπάλου, δίνει πάντα φόρα.

Η ουσία πάντως για την ΑΕΚ, είναι περισσότερο να μην επιτρέψει σ’ αυτό το στραβό αποτέλεσμα, να της αλλοιώσει την αγωνιστική ταυτότητα που πάει να δημιουργήσει.

Ούτε να επηρεάσει τους παίκτες που έκαναν τα λάθη στην άμυνα ή που δεν τελείωναν φάσεις στην επίθεση. Μόνο να τους διδάξει τι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, όταν κάνουν αυτά τα λάθη και όταν δεν τελειώνουν αυτές τις επιθέσεις.

Photo credits: eurokinissi