Το δείγμα από τα φιλικά παιχνίδια, ποτέ στην ιστορία των καλοκαιρινών προετοιμασιών δεν ήταν απολύτως ενδεικτικό για το αν η ομάδα βρίσκεται σε καλό ή κακό δρόμο. Πιο χαρακτηριστικό για την ΑΕΚ, είναι το παράδειγμα του καλοκαιριού του 2008.

Στο πρώτο στάδιο της προετοιμασίας, με τον Δώνη στον πάγκο, είχε δώσει ένα φιλικό με την Αρμίνια και πετούσε. Στα ύψη και οι προσδοκίες και ο ενθουσιασμός για την δουλειά του προπονητή και την εικόνα της ομάδας. Ο ενθουσιασμός και οι προσδοκίες, πήγαν περίπατο ήδη από τα φιλικά στο δεύτερο στάδιο της προετοιμασίας, όταν οι «σφαλιάρες» έπεφταν βροχή. Αλλά τις «σφαλιάρες» κανείς στην ΑΕΚ δεν τις έλαβε σοβαρά υπ’ όψιν, στην λογική του «έλα μωρέ, φιλικά είναι». Και έτσι δεν αφυπνίστηκε ουδείς, οι «σφαλιάρες» συνεχίστηκαν και στα επίσημα ματς, με την γνωστή κατάληξη.

Επομένως οι δυο νίκες που έχει κάνει η ΑΕΚ στα δυο πρώτα φιλικά της φετινής προετοιμασίας, μπορεί να μην λένε και τίποτα. Όχι πως ήταν εύκολο να τις κάνει. Ούτε και τις έκανε απέναντι σε μπυραρίες. Ειδικά η Κορόνα Κίελτσε υποτίθεται πως θα έκανε απέναντι στην ΑΕΚ και πρόβα τζενεράλε για την πρεμιέρα πρωταθλήματος της προσεχούς Κυριακής. Άλλα έπεσε πάνω στα κέφια του Μάνταλου, του Γιόχανσον και του Αραβίδη. Όμως το πιο σημαντικό, ήταν πως αυτή η νίκη που έκανε η ΑΕΚ απέναντι στην Κορόνα, ήταν η πρώτη νίκη του Κετσπάγια. Για περισσότερους από έναν λόγους.

Καταρχήν αγωνιστικούς λόγους. Σ΄ αυτό το δεύτερο φιλικό, η ομάδα είχε πολύ περισσότερο την σφραγίδα του Τιμούρ. Είχε βάλει τον τσαμπουκά στις μονομαχίες που ζήτησε στην ομιλία του το βράδυ της Πέμπτης. Πρόσεχαν πολύ περισσότερο οι παίκτες να δίνουν σίγουρες πάσες και να μην πουλάνε εύκολα την μπάλα, κάτι για το οποίο ούρλιαζε στην προπόνηση της Πέμπτης ο Τιμούρ. Και γενικώς, η ΑΕΚ είχε στο παιχνίδι της πολλά περισσότερα στοιχεία, απ’ αυτά που ο Κετσπάγια δουλεύει από την πρώτη μέρα εδώ στο Κίελτσε.

Το πιο αξιοπρόσεκτο είναι, πως απέναντι σε μια σαφώς πιο έτοιμη ομάδα, η ΑΕΚ ήταν τακτικά σωστή. Παρόλο που ο Κετσπάγια έχει δουλέψει ελάχιστα μέχρι στιγμής πάνω σ’ αυτό το κομμάτι. Η ΑΕΚ είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας και οι ευκαιρίες που έβγαλε για γκολ, ήταν σχεδόν όλες από οργανωμένες επιθέσεις και όχι από ένα σουτ έξω από την περιοχή. Παρόλο που και αυτό το ζητάει (και επίμονα μάλιστα) ο Κετσπάγια. Ο Τιμούρ φαίνεται πως έχει δουλέψει πολύ, πριν καν ξεκινήσει να… δουλεύει. Διάβασε πολύ καλά την περσινή ΑΕΚ, πριν αρχίσει να κτίζει την ομάδα της επόμενης σεζόν.

Και στην αγωνιστική μαγιά που ήδη υπάρχει από πέρυσι, περνά σταδιακά τα δικά του στοιχεία. Επί της ουσίας μοντάρει το δικό του μοντέλο, πάνω στο ήδη μονταρισμένο από την περσινή σεζόν. Κάτι σχεδόν υποχρεωτικό αν αναλογιστεί κανείς πως σε σχέση με πέρυσι οι προσθήκες ποδοσφαιριστών είναι μόλις τρεις και μια τερματοφύλακα. Αλλά και έξυπνο, με δεδομένο πως είναι ο ασφαλέστερος και ταχύτερος τρόπος, για να είναι η ομάδα (όσο το δυνατόν πιο) έτοιμη στο πρώτο ευρωπαϊκό ματς. Και την πιστώνεται ο Τιμούρ αυτή την επιλογή δουλειάς.

Πέραν των αγωνιστικών, υπάρχει και ένας ακόμα λόγος που αυτή η νίκη απέναντι στην Κίελτσε, είναι η πρώτη του Κετσπάγια. Άκουσε το όνομα του, από τους οπαδούς της ΑΕΚ που είχαν ταξιδέψει από το Λονδίνο στο Κίελτσε για το ματς. Οι συγκεκριμένοι οπαδοί δίνουν το παρών κάθε χρόνο σε φιλικό προετοιμασίας. Πρόκειται για εξαιρετικά απαιτητικό κομμάτι του κόσμου της ομάδας, κάτι που το απέδειξε και αυτή την φορά, με τα συνθήματα – μηνύματα προς την διοίκηση για μεταγραφές. Και δυσκολεύομαι να θυμηθώ αν υπήρχε άλλη φορά, που σε ανάλογο φιλικό φώναξαν το όνομα του προπονητή. Ίσως αν έχει γίνει, θα χάνεται πίσω στα καλοκαίρια του Σάντος στον κιτρινόμαυρο πάγκο.

Προφανώς και ένας από τους λόγους που Κετσπάγια άκουσε το όνομα του από την εξέδρα, είχε να κάνει και με έκφραση συναισθημάτων που ερχόντουσαν από το παρελθόν. Από τότε που ήταν παίκτης. Άλλωστε και τα συνθήματα που ακούστηκαν με το όνομα του Κετσπάγια ερχόντουσαν από εκείνες τις εποχές. Όμως δεν είναι μόνο το συναισθηματικό δέσιμο με τον Τιμούρ. Με τον τρόπο που λειτουργεί μέχρι τώρα, ο Κετσπάγια έχει κερδίσει πολλούς πόντους.

Πολλά απ’ όσα προβληματίζουν, αγχώνουν, εκνευρίζουν τον κόσμο, προβληματίζουν πρώτον απ’ όλους τον ίδιο τον Κετσπάγια. Και δεν διστάζει να το εκφράσει και δημόσια. Χωρίς μάλιστα αυτό να γίνεται για λόγους επικοινωνιακούς, αλλά για απολύτως ουσιαστικούς. Αυτό φτάνει μέχρι τον κόσμο. Οι οπαδοί της ΑΕΚ εκτός από έναν καλό προπονητή, θέλουν στον πάγκο και έναν άνθρωπο που να ξέρει το μέγεθος της ομάδας και να απαιτεί και ότι συνάδει μ’ αυτό το μέγεθος. Και ο Κετσπάγια δείχνει πως είναι ένας τέτοιος προπονητής.

Βεβαίως όλα αυτά, είναι ακόμα στην αρχή. Η εφαρμογή του αγωνιστικού μοντέλου Κετσπάγια, η σχέση του με τον κόσμο, οι νίκες. Έχει πολύ και ανηφορικό δρόμο μπροστά του ο Τιμούρ. Αλλά το δείγμα με την Κίελτσε, ήταν, για περισσότερους από έναν λόγους, θετικό. Για την ΑΕΚ και για τον ίδιο. Μην ξεχνάτε άλλωστε, πως ο Κετσπάγια ήρθε ως η τέταρτη επιλογή για τον πάγκο της ομάδας, όταν «κάηκε» η πρώτη τριάδα στην λίστα.