Αν πρέπει οπωσδήποτε να περιγράψεις έναν ποδοσφαιρικό παράδεισο, τότε όντως το γήπεδο της Σέλτικ είναι κάτι που το πλησιάζει πολύ. Μην πάει ο νου σας ούτε σε ποιότητα ομάδας, ούτε σε τίτλους, ούτε σε ακριβό ρόστερ.

Αυτά όλα τα έχουν και άλλες ευρωπαϊκές ομάδες και με αριθμούς πολύ μεγαλύτερους απ’ αυτούς της Σέλτικ.

Εκείνο όμως που κάνει τον «Παράδεισο» της Σέλτικ, να δικαιολογεί εν πολλοίς το όνομα του, είναι αφενός η μαγική ατμόσφαιρα (ανατριχιαστικό τοyou never walk alone, που επιμένουν πως το είπαν πρώτοι) και αφετέρου ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι οπαδοί.

Όχι (μόνο) απέναντι στην ομάδα τους. Σ’ αυτήν και θα δώσουν ώθηση αλλά και θα εκφράσουν και δυσαρέσκεια. Ούτε απέναντι στον αντίπαλο. Αυτόν θα τον πιέσουν και θα τον γιουχάρουν κανονικότατα. Για την συμπεριφορά τους απέναντι στο ίδιο το ποδόσφαιρο.

Η σκηνή με την πορεία των οπαδών της ΑΕΚ να φτάνει έξω από το Σέλτικ Παρκ και οι περίπου 300 σκωτσέζοι που ήδη έχουν φτάσει και περιμένουν να μπουν στο γήπεδο να χειροκροτούν είναι και εκπληκτική, αλλά και μοναδική. Δεν έχει υπάρξει ξανά σε κανένα άλλο γήπεδο της Ευρώπης. Ακόμα και στο πλέον (δήθεν) πολιτισμένο.

Φυσικά και οι οπαδοί της Σέλτικ δεν χειροκρότησαν εκείνους της ΑΕΚ, επειδή τους αισθάνθηκαν φίλους τους. Το αντίθετο. Μέσα στο γήπεδο, κατά την διάρκεια του ματς οι χειρονομίες από κερκίδα σε κερκίδα, έπεφταν κανονικά.

Όμως εκείνο το χειροκρότημα, ήταν αναγνώρισης και υπόκλισης προς τους οπαδούς της ΑΕΚ, που είχαν κάνει ολόκληρο ταξίδι για να φτάσουν μέχρι την Σκωτία και να δουν την ομάδα τους. Έτσι έχουν το ποδόσφαιρο στο μυαλό τους. Παντού δίπλα στην ομάδα. Και όπου το βλέπουν, το αναγνωρίζουν και το επικροτούν. Το χειροκροτούν χωρίς δισταγμό, διότι εκείνη την στιγμή δεν αισθάνονται πως χειροκροτούν τον αντίπαλο, αλλά το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Όμως το ποδόσφαιρο εκτός από ατμόσφαιρα, έχει και μπάλα που κυλά στο χορτάρι. Και εκεί θα έπρεπε οι μάλλον υπερόπτες (ειδικά δημοσιογράφοι οι οποίοι ξεπέρασαν κατά πολύ τα εσκαμμένα της ευπρέπειας) σκωτσέζοι, να γνωρίζουν πως όπου υπάρχει Παράδεισος, δεν μπορεί να μην υπάρχει και κόλαση.

Ο Σάρτρ σημείωνε πως «η κόλαση μας, είναι οι άλλοι». Και για τους Σκωτσέζους, αυτοί οι άλλοι ήταν ο Ουζουνίδης και οι παίκτες της ΑΕΚ. Ήταν προφανές πως όσο και αν ο Ρότζερς μιλούσε πριν το ματς για αντίπαλο που είναι πρωταθλητής Ελλάδας με νοοτροπία νικητή, ο οργανισμός Σέλτικ θεωρούσε απολύτως του χεριού της, την υπόθεση πρόκριση. Και ήταν επίσης προφανές, πως προκάλεσε μέγιστο εκνευρισμό στους σκωτσέζους, το γεγονός πως μετά τα πρώτα 90 λεπτά, αυτή η υπόθεση έγινε ξάφνου του χεριού της ΑΕΚ. Διότι αυτή είναι η πραγματικότητα.

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΑΒΟΡΙ

Η ΑΕΚ δεν ήταν επουδενί το φαβορί για την πρόκριση. Τώρα όμως έγινε. Το είπε άλλωστε πρώτος ο Ουζουνίδης, πως πλέον όλα είναι στο χέρι της ΑΕΚ. Όχι μόνο διότι το 1-1 είναι παγίως ένα βολικό σκορ για τον φιλοξενούμενο όταν υπάρχει ρεβάνς. Ούτε μόνο επειδή η Σέλτικ μακριά από τον Παράδεισο της, είναι μια άλλη, πολύ πιο ευάλωτη, ομάδα. Κυρίως επειδή η ΑΕΚ έδειξε στη Γλασκώβη, ήδη από τώρα, πως δεν έχει κανέναν φόβο, για κανέναν αντίπαλο.

Θυμίζω πως αυτό ήταν κάτι, το οποίο η περυσινή ομάδα κατέκτησε ως νοοτροπία, μόνο όταν ήδη είχε φτάσει στους 32 τουEuropa Leagueκαι πήγαινε και ολοταχώς για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Θυμίζω επίσης πως ο βασικός λόγος που πέρυσι τέτοιο εποχή, η ΑΕΚ αποκλείστηκε από την ΤΣΣΚΑ, ήταν ο φόβος που έβγαλε από την πρώτη μέρα της κλήρωσης, μέχρι και το πρώτο ματς.

Τώρα αυτή η ΑΕΚ του Ουζουνίδη, τον φόβο τον έχει αποβάλλει. Φαινόταν ήδη από τον τρόπο που ο Μαρίνος υποδέχθηκε την κλήρωση με την Σέλτικ. Φάνηκε από τον τρόπο που συνήλθε και αντέδρασε μετά το πρώτο κακό (λόγω έλλειψης ρυθμού και γερών πατημάτων) 20άλεπτου και το σχετικά γρήγορο γκολ των Σκωτσέζων.

Φάνηκε και από την διαχείριση που έκανε όταν έμεινε με δέκα παίκτες και τον τρόπο που κράτησε την συγκέντρωση της με μια αποβολή που θα έκανε ακόμα και τον Δαλάι Λάμα να εξοργιστεί. Αυτή η ΑΕΚ που κτίζει ο Ουζουνίδης έδειξε πως δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο όχι από άγνοια κινδύνου, αλλά από αυτοπεποίθηση. Και αυτή η νοοτροπία, είναι και ο πρώτος λόγος που την καθιστά φαβορί για την πρόκριση επί της Σέλτικ.

ΟΙ ΛΑΓΟΙ ΑΠΟ ΚΑΠΕΛΟ

Υπάρχει όμως και ένας ακόμα λόγος. Ο Ουζουνίδης έχει ήδη προλάβει, μέσα σε διάστημα τριών ημερών και ενός αγώνα, να αποδείξει πως έχει τον τρόπο να βγάζει λαγούς από το καπέλο του. Να βρίσκει απαντήσεις σε χρόνο μηδέν, χωρίς να πανικοβάλλεται, ακόμα και στα πιο περίπλοκα αγωνιστικά ερωτήματα. Σκεφτείτε το εξής. Τρεις μέρες πριν το ματς με την Σέλτικ, έχασε τον αρχηγό Μάνταλο. Ένα αρχηγό σ’ όλα. Κατέληξε και δούλεψε ως αντικαταστάτη του Μάνταλου τον Μπογέ και αυτόν τον έχασε λιγότερο από δέκα λεπτά πριν από την σέντρα. Θα ήταν δικαιολογημένο και ανθρώπινο να αντιδράσει σπασμωδικά. Δεν το έκανε.

Μεθοδικά και χωρίς πανικό έδωσε οδηγίες στον Χουλτ για να μπει στο αριστερό μπακ και νέες οδηγίες στον Λόπες για να μετακινηθεί ως αριστερό εξτρέμ. Και απλώς όλο αυτό του βγήκε, αλλά ο Πορτογάλος ήταν από τους καλύτερους του ματς και έδωσε και την ασιστ στον Κλωναρίδη. Κανείς δεν ξέρει αν ήταν εκεί ο Μπογέ, αν θα προλάβαινε να κατεβάσει την μπάλα ή αν είχε κάνει εξίσου καλή σέντρα. Δεν έχει όμως σημασία. Κυρίως αυτό που μετρά είναι πως ο Ουζουνίδης έχει προλάβει ήδη να (από)δείξει, πως μπορεί να βρίσκει αποτελεσματικές λύσεις, ακόμα και στις πιοextremeκαταστάσεις. Διότι πώς να το κάνουμε, είναιextremeνα χάνεις μαζεμένους τους παίκτες που έχασε ο Μαρίνος, στον χρόνο που τους έχασε.

Προφανώς και έχουν σημασία για την ΑΕΚ και η αυτοπεποίθηση που απέκτησε από την περσινή κατάκτηση πρωταθλήματος και η συνοχή που έχει διότι παρά την περί του αντίθετου σπέκουλα, τον πρωταθληματικό κορμό τον κράτησε. Σημασία έχει και η καλή δουλίτσα που φαίνεται να γίνεται, όπως και το ποιοτικό, παρά την επίσης περί του αντιθέτου σπέκουλα, ρόστερ που διαθέτει. Όμως οι λόγοι… κλειδί, που η ΑΕΚ είναι φαβορί για πρόκριση απέναντι στην Σέλτικ, είναι ο φόβος που δεν έχει και οι λύσεις που ο Ουζουνίδης μπορεί και βρίσκει.