Πόσο γρήγορα θαρρείτε θα ερχόντουσαν οι τύποι με τα άσπρα και θα φορούσαν το πουκάμισο χωρίς μανίκια, σ’ έναν τύπο που θα έλεγε πως η ΑΕΚ θα έφευγε αήττητη από το Σαν Σίρο απέναντι στη Μίλαν, αλλά θα αισθανόταν ποδοσφαιρικά αδικημένη; Πιθανολογώ εντός δευτερολέπτων. Κι όμως η ποδοσφαιρική πραγματικότητα που έζησε αυτό το ευρωπαϊκό βράδυ η ΑΕΚ, είναι πως θα μπορούσε να φύγει με κάτι πολύ παραπάνω από το Μιλάνο, απ’ αυτή την τεράστια ισοπαλία. Παράδοξο λέτε;

Ρίξτε μια ματιά τι ακριβώς έκανε μέσα στο Σαν Σίρο η ΑΕΚ. Υποχρέωσε την Μίλαν να κάνει το πρώτο καλό της σουτ, μετά περίπου στο ημίωρο του παιχνιδιού. Επίσης της έδωσε το πρώτο της κόρνερ, στην τελευταία φάση του πρώτου ημίχρονου. Κάτι που προφανώς η Μίλαν δεν έχει συνηθίσει, όταν παίζει μέσα στο σπίτι της, ακόμα και τώρα που διανύει ένα κακό αγωνιστικό φεγγάρι. Ενδεχομένως όλα αυτά και πολλά περισσότερα που έκανε η ΑΕΚ για να κρατήσουν σχεδόν ακίνδυνη τη Μίλαν, δικαιολογούν απόλυτα την ισοπαλία. Κι όμως, δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Η ΑΕΚ υποχρέωσε την Μίλαν να καρδιοκτυπήσει δυο φορές στο πρώτο ημίχρονο και μάλιστα για τα καλά. Μάλιστα στην φάση του Σιμόες, είναι πραγματικά περίεργο πως η μπάλα δεν πέρασε την γραμμή του τέρματος και πέρασε παράλληλα αργά και βασανιστικά. Επίσης στο δεύτερο ημίχρονο, κάθε φορά που η Μίλαν τολμούσε να δοκιμάσει να αυξήσει την πίεση της, η ΑΕΚ απαντούσε με μια ευκαιρία. Σκεφτείτε πως στις καθυστερήσεις του ματς, όταν οι γηπεδούχοι έτρεχαν και δεν έφταναν για γκολ, μπας και γλυκάνουν την δυσφορία της εξέδρας, πιο κοντά στο γκολ έφτασε η ΑΕΚ. Ο Αραούχο έχασε την ευκαιρία, να βρει το γκολ που ψάχνει για να ξεμπουκώσει απέναντι στη Μίλαν.

ΨΥΧΗ (ΤΟΣΟ) ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ

Η ΑΕΚ έκανε στο Σαν Σίρο, ακριβώς αυτά που είπε ο Χιμένεθ ως προς τη νοοτροπία της. Δεν φοβήθηκε και δεν συμβιβάστηκε με την ταμπέλα του απόλυτο αουτσάιντερ με την οποία ήρθε στο Μιλάνο. Ή ακόμα και του προβάτου επί σφαγή, που κάποιοι είχαν βιαστεί να της δώσουν. Το πιο σημαντικό απ’ όλα, ήταν πως η ΑΕΚ μπήκε σ’ αυτό το ματς, απολύτως προετοιμασμένη πνευματικά. Το ακριβως αντίθετο απ’ ότι έγινε στην Ξάνθη. Αυτή την φορά η ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο με πειθαρχία κομάντο. Δεν έχασε κανείς την θέση του και τον ρόλο του, ούτε λεπτό. Κυρίως διότι δεν έχασε το μυαλό του. Κανείς. Σε καμία στιγμή. Ούτε όταν υπήρχε κούραση, ούτε όταν υπήρχε πίεση, ούτε ποτέ μέσα στο ματς.

Μια ματιά να ρίξει κανείς ξανά σ’ όσα έγιναν στο παιχνίδι στο Μιλάνο, θα διαπιστώσει πως η ΑΕΚ σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, δεν εκβίασε τίποτα. Και τις λίγες φορές που ίσως έκανε ένα λάθος, το διόρθωσε αμέσως. Στο πλαίσιο του πλάνου της και των ρόλων μέσα στο γήπεδο. Οι παίκτες της ΑΕΚ είχαν μυαλό πεντακάθαρο, αλλά και ψυχή πολλή μα πολλή βαθιά. Στις περισσότερες από τις μονομαχίες έβγαιναν πρώτοι πάνω στην μπάλα. Και δεν έδειξαν να επηρεάζονται ούτε λεπτό από ένα γήπεδο, που από μόνο του, χωρίς καν να γεμίσει από τους οπαδούς της Μίλαν, είναι ικανό να σε καταπιεί. Αντί γι αυτό, όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες της ΑΕΚ, ήταν έτοιμοι να καταπιούν κάθε αντίπαλο. Από τον πολύ Σούσο και τον χρυσοπληρωμένο Αντρέ Σίλβα, μέχρι κάθε σταρ της Μίλαν που στοιχίζει ως επτά ή δέκα ή ακόμα και όλο το ρόστερ από τους παίκτες της ΑΕΚ.

ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ ΠΑΡΩΝ

Προφανώς και έχει σημασία το πόσο πολύ λειτούργησε το αγωνιστικό πλάνο που επέλεξε ο Χιμένεθ. Βεβαίως το 3-5-2 έχει και άλλες φορές φέτος δώσει σπουδαία αποτελέσματα στην ΑΕΚ. Όπως για παράδειγμα με τη Μπριζ. Όχι όμως απέναντι σ’ έναν αντίπαλο όπως η Μίλαν. Και όχι μ’ αυτή τη σύνθεση της άμυνας. Ο Χιμένεθ τόλμησε να πάει στο Σαν Σίρο να πάει με λίμπερο τον Τζανετόπουλο. Έναν παίκτη που δεν εμπιστεύτηκε για το ματς με τον Αστέρα στην Τρίπολη. Ωστόσο ο Άνταμ έκανε ίσως το παιχνίδι της ζωής του και φώναξε δυνατά παρών.

Επίσης ο Χιμένεθ τόλμησε, σ’ ένα ματς απέναντι στην Μίλαν, μέσα στο σπίτι της, να πειραματιστεί με τον Μπακάκη σε ρόλο στόπερ. Ούτε καν αμυντικό χαφ, που κάποια στιγμή στα ξεκινήματα της καριέρας του, ο Μπάκα είχε δοκιμάσει. Παρόλα αυτά ο Μπακάκης έδωσε περίπου μαθήματα, για το πώς πρέπει να παίζει ένας στόπερ, σε σχήμα με τριάδα. Φυσικά και δεν χρειαζόταν αυτό το ματς για να ακουστεί το παρών ενός παίκτη, που μέχρι τώρα είναι κορυφαίος στα περισσότερα παιχνίδια της σεζόν. Αλλά όχι ως στόπερ. Το παρών που φώναξε και ως στόπερ ακούστηκε ίσως μέχρι και τα αφτιά του… Σκίμπε.

Και ένα τελευταίο για τα δυνατά παρών του Σαν Σίρο, παρόλο που δεν υπάρχει παίκτης της ΑΕΚ που να μην πήγε σούπερ. Ο Ανέστης βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο. Και άκουσε μπόλικα μετά την Ξάνθη. Αν όμως ο Ανέστης δεν φώναζε τόσο εκκωφαντικό παρών στις ευκαιρίες που έκανε η Μίλαν στο δεύτερο ημίχρονο, τότε όλη η προσπάθεια που έκανε η ΑΕΚ στο Σαν Σίρο, θα πήγαινε εύκολα στα σκουπίδια. Αλλά δεν πήγε. Και η ΑΕΚ έκανε το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό της βράδυ εκτός έδρας, μετά από εκείνο στη Μαδρίτη, χάρη σ’ όσα έκαναν τα χέρια και τα πόδια του Ανέστη.

ΖΗΤΩ Η ΤΡΕΛΑ

Η αλήθεια πάντως είναι, πως ίσως είναι άδικες οι προσωπικές αναφορές σε ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ. Διότι όλοι τους έκαναν πράγματα μέσα στο γήπεδο. Και όλοι τους ξεπέρασαν εαυτούς, ίσως διότι ήθελαν να δώσουν χαρά, σ’ όλους όσους έφτασαν μέχρι το Μιλάνο. Ήταν όντως η μεγαλύτερη μετακίνηση οπαδών της ΑΕΚ την τελευταία δεκαετία. Σκέπασαν όλο το Σαν Σίρο με τις φωνές τους. Και δεν ήταν δυνατόν να φύγουν στεναχωρημένοι από το Μιλάνο. Έβγαλαν τρέλα, την «έστειλαν» στο γήπεδο στους παίκτες της ΑΕΚ και αυτοί τους την έστειλαν πάλι πίσω στην εξέδρα. Αν βλέπατε τις αντιδράσεις όλων, εντός γηπέδου και ψηλά στο πέταλο του Σαν Σίρο, θα καταλαβαίνατε ακριβώς τι εννοώ. Ίσως μάλιστα ήταν και αυτή η ενέργεια που έδωσε αυτή η τεράστια εκδρομή των οπαδών στο Μιλάνο, που έδωσε εκείνο που χρειαζόταν, όχι απλώς για να πάρει η ΑΕΚ την ισοπαλία, αλλά για να φτάσει στην απόλυτη τρέλα, να μην είναι καν ικανοποιημένη απ’ αυτό το αποτέλεσμα.

Νέο σχέδιο στα Footshirts, έτοιμο να σας στείλει στον κιτρινόμαυρο ψυχίατρο!