Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ομάδα με τον Μασούντ στην κορυφή της επίθεσης, τον Κλωναρίδη αριστερό εξτρέμ και τον Αϊντάρεβιτς με τον Μοράν στο δίδυμο των αμυντικών χαφ, θα δυσκολευόταν να πάρει αποτέλεσμα, ακόμα και στα φιλικά που κατά καιρούς δίνει η ΑΕΚ με την Κ20 στα Σπάτα.

Και δεν χρειάζεται καν να αναλύσει κανείς τους λόγους. Είναι προφανείς και απολύτως ποδοσφαιρικοί. Μ’ έναν φορ που δεν είναι φορ, με δυο αμυντικούς χαφ που έχουν ως πρώτο μειονέκτημα την έλλειψη ταχύτητας και ως δεύτερο πως είναι πολύ σοφτ, δύσκολα τα βάζεις με οποιονδήποτε αντίπαλο. Πολλώ δε μάλλον με μια ομάδα που μπήκε μέσα στο γήπεδο όχι για ποδόσφαιρο, αλλά για πόλεμο.

Αυτά όλα, ο πρώτος που τα ήξερε ήταν ο Χιμένεθ. Δεν τα είδε εκ των υστέρων μπροστά του μέσα στο ματς. Τα γνώριζε εκ των προτέρων και καλύτερα απ’ όλους μας. Όμως για να ξέρουμε και τι λέμε, εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, η ΑΕΚ έπρεπε για κάτι να ρισκάρει, προκειμένου να πάρει δυνάμεις και να συνεχίσει. Δεν γινόταν αλλιώς. Πήγε με τους καλύτερους διαθέσιμους στο Κίεβο την προηγούμενη Πέμπτη, πήγε με τους καλύτερους διαθέσιμους στο Περιστέρι την Δευτέρα. Δεν έβγαινε και πρακτικά, αλλά θα ήταν και στα όρια της αυτοκτονίας, να δοκιμάσει να πάει με τους καλύτερους διαθέσιμους και στη Λάρισα.

ΔΙΑΛΕΞΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΤΣ

Θα ήταν έως και εγκληματικό να πιεστεί να παίξει ο Αραούχο σ’ αυτό το ματς και ειδικά σ’ αυτό το χωράφι, την στιγμή που κουβαλούσε ενοχλήσεις στον προσαγωγό από τον Ατρόμητο. Θα ήταν απολύτως παράλογο να πιεστεί ο Λιβάγια να παίξει στην Λάρισα, από την στιγμή που ήδη από το Περιστέρι του βγήκε κούραση και ας μην είχε παίξει στο Κίεβο. Θα ήταν τραβηγμένο ακόμα και να ξεκινούσε βασικός ο Γαλανόπουλος, την στιγμή που ήδη έχει τραβήξει σερί 90άλεπτα και την Κυριακή θα χρειαστεί να ξαναπαίξει σίγουρα και πάλι 90άλεπτο. Γενικώς ο Χιμένεθ ήξερε, το έβλεπε και στις προπονήσεις, πως θα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να αποφορτίσει όσους μπορεί, όποτε μπορεί.

Το απολύτως λογικό λοιπόν, ήταν να επιλέξει να το κάνει σ’ ένα ματς, που υπάρχει η δυνατότητα να διορθωθεί, ότι και αν πήγαινε στραβά. Υπάρχει και η ρεβάνς. Σε κανένα άλλο ματς απ’ όσα έδωσε η ΑΕΚ μέχρι τώρα σ’ αυτό το σερί, αλλά και απ’ όσα θα δώσει μέχρι και το φινάλε της σεζόν, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Όλα είναι μια και έξω και ό,τι (στραβό) γράψει, δεν ξεγράφει. Αυτό το ματς με την Λάρισα δεν ήταν έτσι. Και μην μου πείτε πως υπάρχει κάποιος που δεν θεωρεί δεδομένο πως αν η ΑΕΚ είναι στοιχειωδώς σοβαρή και στοιχειωδώς... πλήρης, δεν θα είναι αυτή που θα πάρει την πρόκριση μέσα στο ΟΑΚΑ.

ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΚΙΕΒΟ

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί και πολύ περισσότερο η ΑΕΚ μ’ αυτό το πρώτο ματς στη Λάρισα. Μόνο ένα πράγμα, που αφορά τον Μασούντ. Ακριβώς μια εβδομάδα μετά από εκείνη την ασύλληπτη φάση στο Κίεβο, κλώτσησε και πάλι με ευκολία ευκαιρίες για γκολ. Δεν ήταν τόσο "μαρς" ευκαιρίες αυτές που έχασε με την Λάρισα, όπως εκείνη με τη Ντιναμό. Αλλά για την κλάση του Μασούντ και για το γλυκό του πόδι, δεν νοείται να χάνονται. Ακόμα και στο γκολ που βάζει, το πλασέ λίγο έλειψε να το βγάλει ο τερματοφύλακας.

Είναι φανερό πως ο Ιρανός είναι ακόμα στα τελειώματα των φάσεων επηρεασμένος από την ευκαιρία που έχασε στο Κίεβο. Είδε και το κασκόλ της Ντιναμό στην εξέδρα της Λάρισας και του ήρθαν ακόμα πιο έντονα οι… θύμησες. Δεν είναι εύκολο να το ξεπεράσει αυτό που έγινε στο Ολιμπίνσκι. Για κανέναν παίκτη δεν θα ήταν. Αλλά όσο ο Μασούντ μένει εκεί, τόσο θα πληρώνει και ο ίδιος και η ΑΕΚ πολύ ακριβά, εκείνο το χαμένο γκολ του Κιέβου. Και θυμίζω ξανά, πως όταν ο Νικολαϊδης είχε χάσει εκείνη την ευκαιρία στη Μόσχα με την Λοκομοτίβ, από το αμέσως επόμενο ματς πρωταθλήματος με τον Απόλλωνα, έβγαλε σερί με γκολ.

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΙΚΟ

Και κάτι τελευταίο. Η ΑΕΚ πήγε στην Λάρισα για παιχνίδι δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα 1,5 μήνα. Καταρχήν έφαγε και πάλι το ξύλο της χρονιάς της. Ίσως και ακόμα περισσότερο απ’ ότι στο πρωτάθλημα. Στο ψαχνό και σε κάθε φάση. Αλλά ας πούμε πως αυτό είναι (φυσιο)λογικό λόγω της κρισιμότητας του ματς και της διαφοράς ποιότητας. Εκείνο που είναι εντελώς παράλογο, είναι πως έμοιαζε και μοιάζει σ’ όλους πολύ λογικό, να μπει η ΑΕΚ και να παίξει μπάλα σ’ ένα γήπεδο που με δυσκολία οι παίκτες κατάφερναν να σταθούν όρθιοι. Και όπου «όλους», βάλτε τις διοργανώτριες αρχές πρωταθλήματος και κυπέλλου. Σαν να μην τρέχει τίποτα, έπρεπε οι παίκτες της ΑΕΚ να μπουν και να παίξουν μέσα σ’ ένα γήπεδο, που ανά πάσα στιγμή μπορούσε να τους μείνει το πόδι στο χέρι.

Και μην μου πείτε πως το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες της Λάρισας. Προφανώς και ισχύει. Μόνο που μιλάμε για το γήπεδο που είναι δική τους έδρα. Και αν θεωρούν, που θα έπρεπε να θεωρούν, πως κινδυνεύουν και αυτοί και πως δεν μπορούν να παίξουν μπάλα, έπρεπε να έχουν φροντίσει να αντιδράσουν. Αλλιώς μπαίνουν υποψίες πως μπορεί και να τους βολεύει. Σε κάθε περίπτωση, είναι παράλογο να γίνει προσπάθεια να περάσει ως λογικό, το να διεξάγεται ποδοσφαιρικό ματς σ’ έναν τέτοιου είδους αγωνιστικό χώρο.

Photo credits: Eurokinissi