Θέλει λίγο ψάξιμο το πράγμα, αλλά θαρρώ πως σεζόν στην οποία η ΑΕΚ είχε πέντε ισοπαλίες εντός έδρας, χωρίς μάλιστα να παίξει ντέρμπι, συγκρίνεται μόνο με την χρονιά της μεγάλης καταστροφής. Του υποβιβασμού εννοώ. Και από μόνη της μια τέτοια σύγκριση, είναι ανατριχιαστική. Ο Παναιτωλικός είναι η πέμπτη ομάδα που φεύγει φέτος με βαθμό από το ΟΑΚΑ, μετά τον Ηρακλή, τον Ατρόμητο, τον Πανιώνιο και τον ΠΑΣ. Περάστε κόσμε δηλαδή, η έδρα της ΑΕΚ. Η έδρα που κάποτε οι ομάδες έχαναν πριν καν φτάσουν και πριν καν το πούλμαν τους, στρίψει από την Δεκελείας. Θα μου πείτε πως το ΟΑΚΑ δεν είναι Φιλαδέλφεια, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Η ΑΕΚ σ’ αυτό το ματς με τον Παναιτωλικό δεν αδίκησε τον εαυτό της, όπως συνέβη, ας πούμε στο παιχνίδι με τον ΠΑΣ. Έβγαλε όμως τα μάτια της. Κυρίως διότι ο Μοράις, μετά από κοντά τρεις μήνες στον πάγκο της ΑΕΚ, φαίνεται πως ακόμα δεν έχει εμπεδώσει ούτε ποιο σχήμα ταιριάζει ή δεν ταιριάζει στην ομάδα, ούτε σε ποια θέση αξιοποιείται και αποδίδει καλύτερα ο κάθε παίκτης που έχει στο ρόστερ. Τσάμπα δηλαδή πήγε και το περιβόητο ερωτηματολόγιο που μοίρασε προ μηνός στους ποδοσφαιριστές για να μάθει από πρώτο χέρι, σε ποιες θέσεις παίζουν.

Ο Μοράις ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει πως ο μοναδικός καθαρόαιμος εξτρέμ που είχε στο ρόστερ η ΑΕΚ, ήταν ο Πλατέλλας, τον οποίο μάλιστα «καθάρισε» νωρίς από την ομάδα. Και 4-3-3 χωρίς εξτρέμ, είναι αδύνατον να λειτουργήσει. Όσες αλχημείες και αν κάνει. Ένα τσουβάλι δεύτερους επιθετικούς έχει, τους οποίους αντί να επιχειρήσει να αξιοποιήσει με ανάλογο σύστημα, προσπαθεί να τους βαφτίσει εξτρέμ. Αγνοώντας πως η πραγματικότητα που βλέπει μπροστά του στο γήπεδο, διαψεύδει αυτή την προσδοκία. Αγνοώντας και το γεγονός πως κάτι ανάλογο δοκίμασε και ο προκάτοχος του και ήταν από τους λόγους της παταγώδους αποτυχίας του. Σ’ ένα ρόστερ χωρίς εξτρέμ, δεν μπορείς να παίξει σύστημα που θέλει φουλ του εξτρέμ. Επίσης σ’ ένα ρόστερ που έχει παίκτες που τους ταιριάζει γάντι η θέση του δεύτερου επιθετικού, όπως ο Μπακασέτας ή ο Πατίτο ή ο Λάζαρος ή ακόμα και ο Βάργκας, είναι παράλογο να μην δοκιμάζεις ένα τέτοιο σχήμα. Ή μάλλον να το δοκιμάζεις στο ματς με την Κέρκυρα και επειδή σου στράβωσε το ματς στο δεύτερο ημίχρονο, να το πετάς (το σύστημα) στα σκουπίδια. Λες και με το 4-3-3 η ΑΕΚ σαρώνει και πηγαίνει από νίκη σε νίκη.

Βεβαίως ο Μοράις επιμένει και σ’ άλλα ποδοσφαιρικά παράλογα. Όπως αυτό της χρησιμοποίησης του Μάνταλου στα άκρα της επίθεσης. Επίσης είναι κάτι που έχουν κάνει οι προκάτοχοι του Μοράις στον πάγκο και έχουν διαπιστώσει και με ακριβό τίμημα σε αποτέλεσμα, πως δεν έχει λογική. Ο Μάνταλος είναι ότι ποιοτικότερο και ότι δημιουργικότερο έχει η ΑΕΚ. Το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Μοράις, στις δηλώσεις του μετά το ματς με τον Παναιτωλικό. Κι όμως, τον έστειλε να εγκλωβιστεί στα άκρα της επίθεσης. Για ποιο λόγο; Για να επιμείνει σ’ έναν σχηματισμό που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αν το δοκίμαζε αυτό με τον Μάνταλο στη μια εβδομάδα από τότε που είχε αναλάβει ο Μοράις της ΑΕΚ, θα έβγαζε νόημα. Θα ήταν μέσα στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να μάθει την ομάδα και το υλικό που πήρε. Τώρα όμως, τρεις μήνες μετά, δεν έχει κανένα νόημα. Ή ακόμα χειρότερα, φανερώνει πως τρεις μήνες μετά, ακόμα ο Μοράις πειραματίζεται με το υλικό που έχει στα χέρια του.

Το ακόμα πιο ανησυχητικό, είναι πως ο Πορτογάλος τεχνικός, δείχνει να έχει και μια στρεβλή άποψη για το μέγεθος της ΑΕΚ. Μετά το ματς με τον Παναιτωλικό έλεγε πως δεν ήθελε να αλλάξει τις ισορροπίες στη μεσαία γραμμή, προκειμένου να μην κινδυνέψει να χάσει ακόμα περισσότερους βαθμούς. Για να το κάνω πιο λιανά, ο Μοράις παραδέχθηκε πως δεν ρίσκαρε στο τέλος, για να μην χάσει. Αν μετά από τρεις μήνες, δεν έχει συνειδητοποιήσει πως για την ΑΕΚ η εντός έδρας ισοπαλίες με ομάδες σαν τον Παναιτωλικό είναι σαν ήττες, τότε φέξε μου και γλίστρησα. Τότε ο δρόμος που έχει πάρει όχι μόνο είναι στραβός, αλλά δεν ξέρω αν έχει και επιστροφή για αλλαγή ρότας. Γενικώς ο Μοράις εκτός από απογοητευμένος και στεναχωρημένος που ουδείς αμφισβητεί πως είναι, πρέπει να αναθεωρήσει πράγματα. Όχι στον τρόπο δουλειάς του, αλλά στην διαχείριση του υλικού που έχει στα χέρια του. Ενδεχομένως και στη νοοτροπία που προσεγγίζει το υλικό.

Και κάτι τελευταίο για τον Αϊντάρεβιτς που έκανε το ντεμπούτο του σ’ ένα ματς που πήγε στραβά και ανάποδα. Είναι όντως ποιοτικός παίκτης, ακριβώς όπως τον περιέγραψε ο Μοράις. Με το κεφάλι ψηλά, με καλή πάσα και με προσωπικότητα. Αν όμως για να χωρέσει ο Σουηδός στην ίδια ενδεκάδα με τον Μάνταλο, θα επιμείνει ο προπονητής να εφαρμόζει ένα μη λειτουργικό σύστημα , τότε η προσθήκη του παίκτη είναι δώρο άδωρο για την ΑΕΚ. Και είναι και αυτό ένα κομμάτι που θα πρέπει να βάλει ο Μοράις στην διαδικασία των αναθεωρήσεων. Αλλιώς μόνο χειρότερα μπορούν να πάνε τα πράγματα.

Photocredits: Eurokinissi