Έριχνε βροχή με το τουλούμι και η θερμοκρασία είχε πέσει τόσο, που ήταν πολύ πιθανό να συναντήσει κανείς πιγκουίνο στα πέριξ του ΟΑΚΑ. Επίσης είναι Καθαρά Δευτέρα και όσοι δεν είχαν εκδράμει στας εξοχάς, είχαν εξορμήσει για να δώσουν την μάχη της ταραμασαλάτας.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, ο αντίπαλος της ΑΕΚ, σε ματς που θα ξεκινούσε στις 7.30 το απόγευμα, ήταν πιθανότατα η πιο αντιεμπορική ομάδα του πρωταθλήματος. Και σε παιχνίδι που οι τρεις βαθμοί δεν ήταν και διακύβευμα που θα άλλαζε δραματικά την ζωή της ΑΕΚ. Μ’ αυτά τα δεδομένα, η κοινή λογική έλεγε πως οριακά στο ΟΑΚΑ θα βρισκόντουσαν οι μπάλες του ματς και τα σημαιάκια του κόρνερ.

Ωστόσο οι οπαδοί της ΑΕΚ που άφησαν ζεστασιά σπιτιού, καλαμαράκια, βόλτες και εκδρομές, για να πάνε ΟΑΚΑ, ήταν 2647 επισήμως καταγεγραμμένοι. Κανονικά με εισιτήριο του αγώνα. Πρόκειται για κόσμο που δεν θυμάται τον δρόμο για το γήπεδο, μόνο όταν υπάρχει στο πρόγραμμα ντέρμπι ή κρίσιμο ματς. Και που είναι δεδομένο πως θα βρίσκεται δίπλα στην ομάδα, ανεξαρτήτως αντιπάλου, καιρού, ημέρας, δεδομένων ή διακυβεύματος. Είναι περίπου τρεις χιλιάδες, που θέλουν απλώς να βλέπουν μπάλα και να βλέπουν ΑΕΚ. Αριθμός σημαντικός και… πολύτιμος.

Τι είδαν αυτοί οι τρεις χιλιάδες στο ματς με τον Πανθρακικό; Καταρχήν είδαν τον ορισμό του πως πρέπει να γίνεται η διαχείριση ενός ματς που μπορεί να αποδειχθεί πονηρό και που μπορεί να κρύβει παγίδες. Η ΑΕΚ στα 16 λεπτά και κάτι δευτερόλεπτα, είχε κάνει ήδη το σκορ 3-0 και είχε «καθαρίσει» την μπουγάδα. Αν μάλιστα δεν αποσυντόνιζαν και πάγκο και ενδεκάδα οι δυο σύντομες αναγκαστικές αλλαγές λόγω τραυματισμού, τότε το σκορ θα είχε ανέβει πολύ ψηλότερα.

Ο Μπουονανότε ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ, ήταν αυτός που ψηφίστηκε ως πολυτιμότερος παίκτης, όμως στην πραγματικότητα ότι καλό έκανε η ΑΕΚ στο ματς από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, περνούσε από τα πόδια του Μάνταλου. Μετά από δυο ματς που έλλειψε λόγω τιμωρίας και η ΑΕΚ είχε προβλήματα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, ο αρχηγός επέστρεψε κεφάτος και έδινε ρυθμό. Όντως ήταν εντυπωσιακή η προσπάθεια του Μπουονανότε και η εκτέλεση στο πρώτο γκολ. Όμως από εκείνο το σημείο και μετά ο Αργεντινός ήταν εξαφανισμένος στο γήπεδο και εμφανίστηκε πάλι σε μια εντυπωσιακή ντρίμπλα στο δεύτερο μέρος.

Αντιθέτος ο Μάνταλος έδωσε το «πάρε – βάλε» δεύτερο γκολ στον Αραβίδη, ενώ περνούσε από τα πόδια του, ότι καλό έκανε η ΑΕΚ. Αφήστε που ήταν ο μοναδικός στο δεύτερο ημίχρονο που έβρισκε πάντα τρόπο να απειλήσει την αντίπαλη εστία. Και ακόμα και αν στο σύστημα με ρόμβο στη μεσαία γραμμή που δοκίμασε ο Πογέτ, το «δεκάρι» ήταν τυπικά ο Μπουονανότε, πρακτικά ο «μαέστρος» ήταν ο Μάνταλος.

Παρεμπιπτόντως αυτό το 4-4-2 με διάταξη ρόμβου στη μεσαία γραμμή, που δοκίμασε για πρώτη φορά ο τεχνικός της ΑΕΚ, θα μπορούσε, αν δουλευτεί, να λειτουργήσει καλά. Όμως αφενός θα πρέπει να αποκτήσουν καλύτερη χημεία ο Αραβίδης με τον Πέκχαρτ και αφετέρου ο Μάνταλος θα πρέπει να πάρει τον ρόλο του «δεκαριού». Όπερ σημαίνει πως απαιτείται η παρουσία του Γιόχανσον στη μεσαία γραμμή. Και φυσικά δεν μπορεί να είναι χρήσιμο, όταν είναι διαθέσιμοι ο Βάργκας και κυρίως ο Μπαρμπόζα.

Πάντως αυτό το σύστημα που δοκίμασε ο Πογέτ απέναντι στον Πανθρακικό, είναι το τέταρτο διαφορετικό. Έχει ήδη εφαρμόσει το 4-3-3, το 5-3-2, αλλά και το κλασικό 4-4-2. Όπερ σημαίνει πως στο μυαλό του Ουρουγουανού, δεν υπάρχουν «κλειδωμένες» συνταγές. Όσο πετυχημένες και αν είναι. Το ψάχνει ο Πογέτ, σε κάθε ευκαιρία, προκειμένου να έχει έτοιμες πολλές και διαφορετικές συνταγές. Και αυτό έχει την σημασία του, ακόμα για τους τρόπους που βρίσκεται ο Ουρουγουανός να παρεμβαίνει σε ματς και να διορθώνει, αν κάτι στραβώνει.

Photo credit: Action Images