Μαθηματάκι... βαρβάτο
Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα έδειξε και όσα υπενθύμισε σε Μανόλο Χιμένεθ και ποδοσφαιριστές το παιχνίδι της ΑΕΚ στο Καυτανζόγλειο με τον Ηρακλή.
Ο ιστορικός (ποδοσφαίρου) του μέλλοντος, θα κληθεί σε 50 χρόνια από τώρα να αναλύσει και να επιχειρήσει να εξηγήσει πώς μια ομάδα μέσα σε μόλις μια σεζόν, έχει δεχθεί τόσο πολλά ακραία αστεία γκολ μαζεμένα. Διότι ας είμαστε ειλικρινείς. Γκολ σαν αυτά που δέχθηκε στο Καυταντζόγλειο και σαν και αυτό που γενικώς έχει δεχθεί φέτος η ΑΕΚ, μπαίνουν σπανίως και για αυτό και κάθε Χριστούγεννα παίζουν ως αφιέρωμα στα αθλητικά των δελτίων ειδήσεων. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο λάθος που κάνει ο Μπάρκας, αλλά ακόμα και στο γκολ του Περόνε, που μια ολόκληρη άμυνα ούτε κουνιέται, ούτε αναπνέει καν, μέχρι ο αντίπαλος να σκοράρει με το πάσο του.
Για να ξέρουμε και τι λέμε, η ΑΕΚ του Καυτανζογλείου που δεν κέρδισε ένα ματς που θα έπρεπε να κερδίσει, αλλά και που λίγο έλλειψε να φάει και ένα ξεγυρισμένο χαστούκι, δεν είχε σχέση με την ομάδα που προ μηνός είχε μια θλιβερή αγωνιστική εικόνα. Εκείνη την ΑΕΚ δηλαδή, που κατέρρευσε και σε Τρίπολη και σε Αγρίνιο, παρόλο που προηγήθηκε. Η ΑΕΚ του Καυτανζογλείου ήταν μια διαφορετική ομάδα. Αλλά πήρε ένα πολύ βαρβάτο μαθηματάκι απ’ αυτό το παιχνίδι με τον Ηρακλή. Μαθηματάκι και για τους ποδοσφαιριστές και για τον Χιμένεθ.
Καταρχήν οι παίκτες κατάλαβαν πως για να μπορέσουν να ξαναβάλουν την ΑΕΚ σε ράγες κανονικότητας, δεν αρκούν οι όμορφες ποδοσφαιριστές παραστάσεις εντός του ΟΑΚΑ. Χρειάζεται τσαγανό, χρειάζεται τσαμπουκά, χρειάζονται πόδια στην φωτιά και χρειάζεται και απόλυτη προσήλωση στην δουλειά που πρέπει να γίνει μέσα στο (οποιοδήποτε) γήπεδο. Ο Ηρακλής δεδομένα δεν είναι καλύτερη ομάδα ούτε από την Βέροια που έφαγε έξι, ούτε από τον Λεβαδειακό που επίσης έφαγε έξι, ούτε πολύ περισσότερο από τον Αστέρα Τρίπολης που έφαγε δυο αλλά θα μπορούσε βάση εικόνας εκείνου του ματς να φάει επίσης έξι. Όμως οι παίκτες της ΑΕΚ του επέτρεψαν του Ηρακλή, να πιστέψει πως με το πάθος και με το μαχαίρι στο στόμα, θα μπορούσε να πάρει πράγματα από το παιχνίδι. Και έτσι έγινε.
Είναι δεδομένο πως αν η ΑΕΚ στο πρώτο 20άλεπτο, που είχε 75% κατοχή της μπάλας, που είχε ήδη προβάδισμα στο σκορ και που είχε τον Ηρακλή στο μισό γήπεδο, πήγαινε να βάλει και δεύτερο και τρίτο γκολ, θα είχε πάρει μια από τις πιο άνετες νίκες της σεζόν. Αλλά για κάποιο παράξενο λόγο, ότι καλό έκαναν οι παίκτες του Χιμένεθ σ’ αυτό το πρώτο 20άλεπτο, πήγε ως δια μαγείας περίπατο και μάλιστα εντελώς χωρίς λόγο. Χάθηκαν τα τριγωνάκια, χάθηκε η καλή ανάπτυξη, χάθηκαν όλα. Η ΑΕΚ άρχισε να βυθίζεται σε μια χαλαρότητα, σαν να είχαν κάνει ήδη το ματς 3-0. Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους παίκτες της ΑΕΚ, πως μετά το 1-0 πίστεψαν πως η δουλειά στην Θεσσαλονίκη τελείωσε και καλό θα είναι να κρατήσουν και λίγο δυνάμεις, διότι έρχεται και ντέρμπι. Αλλά δεν μπορεί και κανείς να το αποκλείσει κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο. Όπως και να έχει, οι παίκτες της ΑΕΚ πήραν το μάθημα πως σε κανένα ματς δεν αρκούν 20 καλά λεπτά και ένα προβάδισμα. Κανένα ματς επίσης δεν κερδίζεται, χωρίς δύναμη και πάθος στις μονομαχίες.
Μάθημα καλό πήρε από το ματς στο Καυτανζόγλειο και ο Χιμένεθ. Κυρίως ως προς την αγωνιστική λειτουργία της ομάδας. Και για τους γρίφους που καλείται να λύσει στη συνέχεια. Διότι η ΑΕΚ λειτούργησε πολύ καλά όσο ήταν στο γήπεδο ο Μάνταλος (έκανε όλο το παιχνίδι) σε ρόλο ελεύθερο και ο Βάργκας με τον Χριστοδουλόπουλο στα δυο άκρα της επίθεσης. Αλλά ήταν παραφωνία ο Πέκχαρτ. Όταν όμως μπήκε στο γήπεδο ο Αραούχο, που όπως αποδείχθηκε δεν μπορεί να μένει στον πάγκο, ο Τσέχος ανέβηκε και βοήθησε πολύ. Αλλά χάθηκε ο Μάνταλος στα άκρα και «θυσιάστηκε» και ο Βάργκας που είχε σκοράρει.
Αυτό δηλαδή που φάνηκε ξεκάθαρα στο παιχνίδι με τον Ηρακλή, είναι πως ο Χιμένεθ θα πρέπει να βρει μια ισορροπία στην μεσοεπιθετική και επιθετική σύνθεση της ΑΕΚ. Ισορροπία που δεν είχε ούτε στο ξεκίνημα του ματς, ούτε και στο τελειώματα. Έχει εξισώσεις που πρέπει να λύσει ο Μανόλο. Και σκεφτείτε πως στις εξισώσεις αυτές, τούδε και στο εξής, μπαίνουν και ο Πατίτο και ο Αλμέιδα. Παίκτες μπορούν να παίξουν ρόλο στην καλή λειτουργία της ομάδας, από την μεσαία γραμμή και μπροστά.
Και κάτι τελευταίο. Είναι επιεικώς παράδοξο, να παίρνει κάρτα και αυτός που με μαρκάρισμα πάει να κόψει το πόδι αντιπάλου αλλά και αυτός που πηγαίνει στον διαιτητή και λέει πως είναι μαρκάρισμα από πίσω. Και μάλιστα κάρτα του ιδίου χρώματος. Ο Μπακάκης πήρε την πρώτη κίτρινη κάρτα, κάνοντας κάτι που μέχρι εκείνο το λεπτό είχαν κάνει σχεδόν όλοι οι παίκτες του Ηρακλή που βρισκόντουσαν στο γήπεδο και οι μισοί από τον πάγκο. Διαμαρτυρήθηκε στον διαιτητή. Και διαμαρτυρήθηκε για ένα μαρκάρισμα που από τύχη δεν έβγαλε νοκ άουτ τον Αραούχο. Τώρα θα μου πείτε πως κολλάω σε μια κίτρινη. Μα αυτή η κίτρινη στέρησε επί της ουσίας στην ΑΕΚ την δυνατότητα να κυνηγήσει με ίδιους παίκτες την ανατροπή και στερεί και το μοναδικό διαθέσιμο δεξί μπακ από το ντέρμπι.