Μοντέλο Αραούχο

Είναι απολύτως ξεκάθαρο πως η ΑΕΚ δεν ψαχνόταν στην μεταγραφική αγορά ούτε (απλώς) για έναν πολύ ικανό επιθετικό, ούτε (απλώς) για έναν ποδοσφαιριστή με καλό όνομα που θα έκανε γκελ στον κόσμο.

Από την πρώτη μέρα της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου, μέχρι και την τελευταία, εκείνο που ήθελε η ΑΕΚ, ήταν να πάρει πίσω τον Αραούχο. Ουσιαστικά δεν ψάχτηκε ποτέ για κάτι άλλο. Εξάλλου με 1,5 εκατομμύριο στο τραπέζι, διότι τόσα θα της κοστίσει ο Αραούχο για έναν χρόνο, η ΑΕΚ μπορούσε να βρει στην αγορά και μάλιστα ελεύθερο, ένα φορ με βαρύ βιογραφικό. Και με όνομα που θα έκανε γκελ στον κόσμο και θα τον πήγαινε στο αεροδρόμιο. Όπως συνέβη με την υποδοχή του Μπουονανότε προ διετίας και που θα μπορούσε να συμβεί και πέρυσι με τον Αλμέιδα, αν ο Πορτογάλος δεν είχε αφιχθεί ινκόγκνιτο.Και μιλάμε για ονόματα που κόστισαν πολύ λιγότερο από 1,5 εκατομμύριο.

Η ΑΕΚ αυτή την φορά δεν ψάχτηκε για τίποτα τέτοιο. Από την πρώτη στιγμή ήθελε να φέρει πίσω τον Αραούχο και ήταν αποφασισμένη όχι απλώς να εξαντλήσει μέχρι και το τελευταίο λεπτό της τελευταίας μέρας της μεταγραφικής περιόδου, αλλά και να ρισκάρει να χρειαστεί να ψάξει για επιθετικό στο δεκαήμερο των ελεύθερων, αν κάτι πήγαινε στραβά. Φυσικά δεν χρειάζονται και μεγάλη ανάλυση, οι λόγοι αυτής της επιλογής και της επιμονής.

Η καψούρα του κόσμου της ΑΕΚ για έναν παίκτη και δη ξένο, θυμίζει άλλες εποχές, τεράστιων ποδοσφαιριστών. Και η καψούρα για την ΑΕΚ, ενός ποιοτικού ξένου παίκτη με δυνατότητες για καλά συμβόλαια σε Πριμέρα ή Καμπιονάτο, ίσως είναι και άνευ προηγούμενου. Και βεβαίως υπάρχει και το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι. Το γεγονός πως η ΑΕΚ δεν έχει προσθέσει στην επίθεση της έναν οποιοδήποτε φορ, αλλά τον συγκεκριμένο φορ, έχει την σημασία του, για την εικόνα που θα παρουσιάσει η ομάδα, ενδεχομένως ήδη από το ματς της Κυριακής με τη Λάρισα.

ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ, ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ

Για τον Αραούχο δεν τίθεται ούτε ζήτημα ετοιμότητας, ούτε ζήτημα προσαρμογής. Ακολούθησε πρόγραμμα καλοκαιρινής προετοιμασίας ομάδας που θα έπρεπε να ανταποκριθεί σε απαιτήσεις της Πριμέρα Ντιβιζιόν. Ενώ στα Σπάτα βρήκε τον ίδιο προπονητή με τον οποίο συνεργαζόταν πέρυσι και περίπου 18 συμπαίκτες από το περσινό ρόστερ.

Ακόμα και από τους οκτώ παίκτες που πήρε η ΑΕΚ το φετινό καλοκαίρι, ο Αραούχο γνωρίζει τους δυο από την Λας Πάλμας. Τον Λιβάγια και τον Λόπες. Επομένως θέμα προσαρμογής του Αργεντινού στην ΑΕΚ, δεν τίθεται καν. Ενώ από την πρώτη κιόλας προπόνηση στα Σπάτα, ξεκίνησε η προσαρμογή (του παιχνιδιού) της ΑΕΚ, στην επιστροφή του Αραούχο.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε μέχρι τώρα ο Χιμένεθ, ήταν την έλλειψη ενός ξεκάθαρου προσανατολισμού στην επιθετική λειτουργία. Κάτι που δεν είχε να κάνει (μόνο) με τις αλλαγές στο σύστημα. Αυτό που έλειπε από την ΑΕΚ, ήταν το σημείο αναφοράς στην επίθεση και κατ’ επέκταση στο σκοράρισμα.

Μια σταθερά, που πάνω της, θα προσανατολιζόταν όλο το επιθετικό παιχνίδι της ΑΕΚ. Ο Λιβάγια δεν μπορούσε να παίξει αυτόν τον ρόλο, ο Αλμέιδα επίσης, ενώ ο Γιακουμάκης βγήκε νωρίς στα πιτς. Ο Αραούχο πέρυσι, έκανε ακριβώς αυτό το πράγμα. Και έτσι είχε μάθει να παίζει ολόκληρη η ΑΕΚ και έτσι είχε μάθει να προσαρμόζεται ο αντίπαλος. Ως εκ τούτου ακόμα και όταν ο Αραούχο δεν μπορούσε να μπει στο ματς, αυτή η προσαρμογή του αντιπάλου πάνω στον Αργεντινό, έδινε ελευθερίες στους υπόλοιπους.

Έχει τεράστια σημασία το γεγονός πως η ΑΕΚ πλέον μπορεί ήδη από το επόμενο ματς, να αλλάξει τον επιθετικό προσανατολισμό της και να ξαναπαίξει με το ίδιο, περσινό, αγωνιστικό μοντέλο. Και όλο αυτό μόλις με μια προπόνηση. Ο Αραούχο μπορεί να δώσει ξανά στην ΑΕΚ, την επιθετική ταυτότητα που της έλλειψε στα πρώτα επίσημα ματς που έχει δώσει.

Και όχι απαραίτητα μόνο με τα γκολ του. Άλλωστε για όσους θυμούνται τα περσινά πεπραγμένα, δεν έπαιζε η ΑΕΚ για τον Αραούχο, αλλά ο Αραούχο για την ΑΕΚ. Δεν έψαχναν δηλαδή όλοι τα πόδια (ή το κεφάλι) του Αργεντινού, αλλά από τα πόδια του Αργεντινού περνούσε (σχεδόν όλο) το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας.

ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΝ

Βεβαίως η αλήθεια είναι πως με τον Αραούχο παρόντα ξανά και ετοιμοπόλεμο άμεσα, ο Χιμένεθ θα πρέπει να απαντήσει σε μια σειρά από αγωνιστικά ερωτήματα. Και ας πούμε ότι στο πρώτο, στο που θα παίζει ο Αργεντινός, η απάντηση είναι σχετικά εύκολη. Όταν σ’ όλα τα φετινά ματς είναι τόσο φανερή η έλλειψη ενός φορ περιοχής, δύσκολα ο Αραούχο θα πάει σε οποιαδήποτε άλλη θέση, πλην της κορυφής. Βεβαίως ο Χιμένεθ δούλεψε και πέρυσι με τον Αργεντινό. Και υπήρχαν ματς που τον είχε στείλει και στα άκρα. Πιθανότατα θα το επαναλάβει και φέτος σε κάποια παιχνίδια. Όμως, θεωρητικά, ο Αραούχο θα καλύψει την θέση του φορ.

Το δύσκολο και περίπλοκο ερώτημα, είναι με ποιους θα παίζει ο Αργεντινός. Προφανώς αυτό εν πολλοίς εξαρτάται από το σύστημα που θα επιλέγει ο Χιμένεθ. Έχει όμως μεγάλη σημασία, για τον τρόπο που θα λειτουργεί επιθετικά η ΑΕΚ, οι συνεργασίες που θα έχει ο Αραούχο στην γραμμή κρούσης.

Για παράδειγμα, στο περσινό αγωνιστικό μοντέλο, ο Αργεντινός βρισκόταν με κλειστά μάτια με τον Μάνταλο. Ορισμένες από τις συνεργασίες τους μάλιστα, θύμισαν έντονα βγαλμένες από το ρεπερτόριο Ντέμη και Τσιάρτα. Και ακόμα και εν τη παρουσία του Αραούχο, ίσχυε τοnoMantalos,noparty.

Βραχυκύκλωνε το σύστημα χωρίς τον Μάνταλο. Το ίδιο ισχύει και τώρα, έτσι κι αλλιώς. Υπάρχει ωστόσο και ο Λιβάγια. Εκείνο που έχει δείξει μέχρι τώρα ο Κροάτης επιθετικός, είναι πως έχει την ποιότητα και την τεχνική, να βγάλει πράγματα στο γήπεδο, παίζοντας κοντά σ’ ένα καθαρόαιμο φορ. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτός είναι ο Αραούχο, με τον οποίο ο Λιβάγια γνωρίζεται. Ενώ στην εξίσωση, δεδομένα θα μπει και σύντομα και ο Γιακουμάκης, που μπορεί μαζί με τον Αργεντινό, να κάνει θαύματα.

Όπως και να έχει, ο Χιμένεθ έχει εξισώσεις να λύσει. Τώρα που μπορεί να (ξανά) εφαρμόσει το μοντέλο Αραούχο, πρέπει να βρει και την συνθήκη κάτω από την οποία θα δουλέψει καλύτερα. Διότι δεν αρκεί μόνο η παρουσία του Αργεντινού. Το που και κυρίως με ποιόν θα παίζει ο Αραούχο, έχει την σημασία του. Όπως και την σημασία του έχει το γεγονός πως πλέον, για τις συνεργασίες στην επίθεση, υπάρχουν πολύ περισσότερες ποιοτικές λύσεις στα χέρια του Χιμένεθ, σε σχέση με πέρυσι.