Δεν είναι καθόλου περίεργο που με διαφορά μόλις λίγων ημερών, η ΑΕΚ με το ίδιο σύστημα, είχε εντελώς διαφορετική εικόνα (και αποτέλεσμα). Και δεν έχει να κάνει καθόλου με προσεγγίσεις τύπου "άλλο η Μπριζ, άλλο ο ΠΑΣ". Η εξήγηση είναι καθαρά ποδοσφαιρική. Για να λειτουργήσει σωστά ένας σχηματισμός σαν το 3-5-2, χρειάζεται πολλά, αλλά κυρίως να βγάζουν πολλή δουλειά τα δυο ακραία μπακ και να υπάρχουν εμπνεύσεις και δημιουργικότητα από (τουλάχιστον ένα) χαφ στη μεσαία γραμμή.

Με την Μπριζ ο Λόπες και ο κυρίως ο Μπακάκης ήταν τούρμπο από τις πτέρυγες και ο Μάνταλος μαέστρος από το κέντρο του γηπέδου. Και το σύστημα δούλεψε σχεδόν ρολόι. Με τα Γιάννενα ο Γκάλο ήταν κακός, ο Βινίσιους κάκιστος από τα άκρα και ο Αϊντάρεβιτς άφαντος στη μεσαία γραμμή. Και το σύστημα ήταν βραχυκυκλωμένο. Βάλτε και την απουσία από το ματς με τον ΠΑΣ, του πιο φορμαρισμένου Έλληνα παίκτη αυτή την εποχή (μαζί με τον Μπακάκη) που είναι ο Λάζαρος και θα έχετε την πλήρη εικόνα για το τι πήγε στραβά για την ΑΕΚ. Απλά και ποδοσφαιρικά.

Μπορεί βεβαίως να ανοίξει μια κουβέντα, για το αν έπρεπε ο Χιμένεθ να αφήσει στην Αθήνα τον Λόπες και στον πάγκο τον Μπακάκη. Ή ακόμα, ακόμα και αν έπρεπε να ξεκινήσει τον Μάνταλο από την αρχή του ματς, παρότι ψηνόταν στον πυρετό. Για τον Λάζαρο δεν μπορούσε να κάνει κάτι, ήταν έτσι κι αλλιώς τιμωρημένος. Όμως αυτού του είδους η κουβέντα ούτε έχει νόημα, ούτε θα κάνει καλό στην ΑΕΚ. Από την περασμένη Πέμπτη και τη σπουδαία πρόκριση επί της Μπριζ, υπάρχει μια νέα πραγματικότητα. Η ΑΕΚ πλέον δεν θα έχει στη χάση και στη φέξη μεσοβδόμαδα παιχνίδια. Αυτή θα είναι η ζωή της, τουλάχιστον μέχρι και τον Δεκέμβρη. Και σ’ αυτή τη ζωή πρέπει να προσαρμοστεί.

Η ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

Η ΑΕΚ είχε ματς με τη Μπριζ, δηλαδή υψηλών απαιτήσεων, την περασμένη Πέμπτη και τρεις μέρες μετά, εκτός έδρας παιχνίδι πρωταθλήματος στα Γιάννενα. Υποχρεωτικά έπρεπε ο Χιμένεθ να κάνει ροτέισον. Έστω σε κάποιες θέσεις. Και η ΑΕΚ θα έπρεπε να παρουσιαστεί, μετά απ’ αυτό το ροτέισον, εξίσου καλή και κυρίως αποτελεσματική. Αυτό δεν ήταν απλώς ένα ζητούμενο αυτής της εβδομάδας για την ΑΕΚ. Αυτή είναι η νέα της ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Ρίξτε μια ματιά στο πρόγραμμα του Σεπτέμβρη. Από τις 10 του μηνός που ξεκινά και πάλι τις υποχρεώσεις της μετά την διακοπή για τα ματς της εθνικής, η ΑΕΚ έχει να δώσει τρία ματς πρωταθλήματος, δυο Ευρώπης και ένα κυπέλλου. Και συνολικά μέχρι και τον Δεκέμβρη, έχει μπροστά της έναν ολόκληρο γύρο για το πρωτάθλημα, έξι ευρωπαϊκά παιχνίδια για τον όμιλο του Europa League και άλλα τρία γι αυτόν του κυπέλλου.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα, δεν βγαίνει έτσι κι αλλιώς χωρίς ροτέισον. Ξεκάθαρα πράγματα. Και αν το ροτέισον είναι αποτυχημένο, το πρόγραμμα θα βγει, αλλά με απώλειες. Σαν αυτή την απώλεια, στο ματς με τον ΠΑΣ. Όμως με τέτοιες απώλειες, όπως στο ματς με τον ΠΑΣ, η ΑΕΚ κινδυνεύει από τον Δεκέμβρη, να μείνει και πάλι μακριά από την διεκδίκηση του τίτλου. Ενώ θα είναι έγκλημα να επιλέξει να αδιαφορήσει για την Ευρώπη, διότι το έκανε κατά το παρελθόν και το πλήρωσε ακριβά με καλοκαιρινές κληρώσεις βουνό.

Είναι πρωτόγνωρη αυτή η κατάσταση για την ΑΕΚ, καθώς ούτε πέρυσι, ούτε πρόπερσι είχε την Ευρώπη. Ούτε είναι μια εύκολη στην διαχείριση κατάσταση. Αλλά αυτή είναι η νέα πραγματικότητα της ΑΕΚ, που δεν μπορεί ούτε να την αγνοήσει, ούτε να μην προσαρμοστεί σ’ αυτήν. Η ΑΕΚ πρέπει να μάθει να ζει στην πρέσα των συνεχόμενων παιχνιδιών.

ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Είναι ηλίου φαεινότερο πως η ΑΕΚ χρειάζεται ενίσχυση γι αυτή την προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα. Ο Λιβάγια για περισσότερους από έναν λόγους, δεν μπορεί προς το παρόν να τραβήξει μόνος του το κάρο. Χρειάζεται να έρθει ο (κάποιος) Αραούχο και να επιστρέψει και ο Γιακουμάκης από τον τραυματισμό, προκειμένου να υπάρχουν οι αποτελεσματικές επιλογές στην επίθεση. Προφανώς και χρειάζεται ένας ακόμα παίκτης στα στόπερ, ειδικά αν το 3-5-2 ήρθε για να μείνει ως βασική επιλογή σχήματος στο τεφτέρι του Χιμένεθ.

Εκτός όμως απ’ αυτές τις δυο δεδομένες κινήσεις, στην ΑΕΚ θα πρέπει να πάρουν και ορισμένες άλλες αποφάσεις. Όπως για παράδειγμα, τι θα κάνουν με την εναλλακτική λύση στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ο Βινίσιους δεν είναι παίκτης που μπορεί να εμπιστευτεί η ΑΕΚ και ο Χιμένεθ. Επομένως τα πράγματα είναι απλά. Ή θα πάρει αριστερό μπακ ή θα ποντάρει και θα ρισκάρει στο ταλέντο του Γιαννούτσου. Τρίτο δρόμο δεν βλέπω.

Επίσης η ΑΕΚ θα πρέπει να αποφασίσει και τι θέλει να κάνει με τον Πατίτο. Και εδώ δεν είναι θέμα μεταγραφής. Στα Γιάννενα η ΑΕΚ χρειαζόταν έναν ποδοσφαιριστή με τεχνική που να μπορεί να δώσει κουβάλημα της μπάλας και εμπνεύσεις. Αντί να μπει ο Πατίτο, επιστρατεύτηκε ο Μάνταλος που ήταν άσπρος σαν πανί από τον πυρετό. Βεβαίως με την εικόνα που είχε ο Αργεντινός στις αποστολές σε Μόσχα και Βρυξέλλες, δεν ξέρω πόσο θα μπορούσε να βοηθήσει. Όμως είναι παίκτης της ΑΕΚ και έχει συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Αφού παραμένει στα Σπάτα, πρέπει να βοηθήσει. Γιατί ο Μάνταλος δεν μπορεί να παίζει πάντα με πυρετό, ο Αϊντάρεβιτς δεν μπορεί χωρίς τον Μάνταλο και Μπακασέτας είναι γρίφος.

ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΤΥΧΗ

Η ΑΕΚ οφείλει να ανταποκριθεί με εντελώς ποδοσφαιρική προσέγγιση και αποφάσεις για το ρόστερ της, σ’ αυτή την πραγματικότητα των συνεχόμενων παιχνιδιών. Και αλίμονο να το ρίξει στο μεταφυσικό. Όμως από την άλλη μεριά, παγίως και διαχρονικά, στο ποδόσφαιρο χρειάζεται και τύχη. Όντως η ΑΕΚ δεν έπαιξε καλά στα Γιάννενα και όντως δεν λειτούργησε το σύστημα. Είχε ωστόσο και δυο δοκάρια. Όχι ένα, δυο. Και μάλιστα σε κομβικά σημεία του παιχνιδιού, που αν η μπάλα είχε πάει λίγα χιλιοστά πιο αριστερά και πιο κάτω, θα ήταν γκολ νίκης για την ΑΕΚ.

Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός το Σάββατο στο Περιστέρι απέναντι στη Λαμία, βρέθηκε επίσης σε μέτρια ως κακή βραδιά. Όπως η ΑΕΚ στα Γιάννενα. Και καθαρές ευκαιρίες, έκανε ίσως λιγότερες απ’ ότι η ΑΕΚ απέναντι στον ΠΑΣ. Τους τρεις βαθμούς όμως τους πήρε. Αντίθετα η ΑΕΚ έχασε δυο βαθμούς και έμεινε με τα δυο δοκάρια.