Γι’ αυτή την ρεβάνς με τον Πλατανιά, ο Μανόλο Χιμένεθ είχε πει στους ποδοσφαιριστές του πως είναι ένα ματς σημαντικότερο ακόμα και από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Ενώ σχεδόν καθημερινά έκρουε κώδωνα κινδύνου. Επίσης οι αρχηγοί της ΑΕΚ έκαναν παρέμβαση για να επισημάνουν στους συμπαίκτες τους, πόσο σημαντική είναι αυτή η ρεβάνς, σε μια κουβέντα που έκαναν όλοι οι κιτρινόμαυροι κλεισμένοι στα αποδυτήρια. Γενικώς το κλίμα που έβγαινε, ήταν πως ο οργανισμός ΑΕΚ αντιμετώπιζε το παιχνίδι με τον Πλατανιά, σαν να επρόκειτο να έρθει η Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ. Κάτι παράξενο, εως ενοχλητικό για το μέγεθος της ΑΕΚ.

Ωστόσο στην πραγματικότητα η ΑΕΚ είχε μπροστά της μια πολύ μεγαλύτερη πρόκληση, απ’ ότι ένα παιχνίδι με αντίπαλο τον Πλατανιά. Έπρεπε να νικήσει τους (φετινούς) της δαίμονες. Εκείνους που εμφανιζόντουσαν στην αρχή της σεζόν, κάθε φορά που η ΑΕΚ χρειαζόταν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός πραγματικά κρίσιμου παιχνιδιού. Βάλτε τα κάτω. Στο ματς με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ τον περασμένο Σεπτέμβρη, έπαιζε για να πιάσει κορυφή. Έμεινε στο 0-0. Πήγε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, για να αποδείξει πως μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Έχασε με 3-0. Στο ματς με τον Πανιώνιο, έψαχνε νίκη για αλλαγή κλίματος στο ντεμπούτο του Μοράις. Έμεινε ξανά στο 0-0. Με το ξεκίνημα του 2017, έψαχνε μια νέα αρχή με τον Παναιτωλικό στο ΟΑΚΑ. Ξανά κολλημένη στο 0-0.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ

Σε κανένα ραντεβού με σημαντικό διακύβευμα της φετινής σεζόν, η ΑΕΚ δεν ήταν συνεπής. Ακόμα και αν έπαιζε εντός έδρας, ακόμα και αν είχε απέναντι της έναν θεωρητικά υποδεέστερο αντίπαλο. Πάντα έβγαιναν οι (αγωνιστικοί) δαίμονες που την κυνηγούν από την αρχή της σεζόν και της έκοβαν την φόρα. Σχεδόν πάντα, εκείνο που εμπόδιζε την ΑΕΚ να πάρει το αποτέλεσμα που (τόσο) ήθελε, ήταν ο δικός της κακός εαυτός και πολύ λιγότερο όσα έκανε ο αντίπαλος μέσα στο γήπεδο. Αυτόν τον κακό εαυτό, αυτούς τους δαίμονες, πλέον τους νίκα. Η ΑΕΚ έπαιζε απέναντι στον Πλατανιά την πρόκριση στους ημιτελικούς του κυπέλλου.

Το διακύβευμα ήταν να μείνει ζωντανή στην διεκδίκηση του μοναδικού τίτλου που έχει απομείνει. Και χρονιά χωρίς τίτλο, είναι μια χαμένη χρονιά για τον οργανισμό που λέγεται ΑΕΚ. Ο αντίπαλος προφανώς δεν ήταν η Μπαρτσελόνα, ούτε καν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός. Όμως στην προ Χιμένεθ εποχή, η ΑΕΚ είχε αποδειχθεί ασυνεπής σε κρίσιμα ραντεβού, με ομάδες πολύ πιο αδύναμες και λιγότερο επικίνδυνες από τον Πλατανιά. Αντίθετα αυτός ο χαρακτήρας που έδειξε και στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που ήταν το πρώτο κρίσιμο ματς επί των ημερών του Ισπανού, αλλά και στην ρεβάνς με τους Κρητικούς, ίσως την βοηθήσει να σώσει ότι σώζεται από μια σεζόν που φαινόταν τραγική.

ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Βεβαίως η αλήθεια είναι πως, έστω και αν όλοι οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ στάθηκαν στο ύψος των απαιτήσεων της ρεβάνς με τον Πλατανιά, εκείνοι που έκαναν την περισσότερη δουλειά, ήταν οι δυο παίκτες που ήρθαν τον Γενάρη. Πρώτον ο Αραούχο και μετά ο Αϊντάρεβιτς. Ο Αργεντινός φορ έβαλε το τρίτο του γκολ με την ΑΕΚ. Γκολ σεντερφορίσιο, όπως αυτά που είχε βάλει και απέναντι στον Λεβαδειακό, συμπτωματικά πάλι για το κύπελλο. Όμως αυτό το γκολ είναι ίσως το λιγότερο απ’ όσα έκανε ο Αραούχο στο ματς. Διάβολος πραγματικός και με την μπάλα και χωρίς την μπάλα. Ποιοτικά αγγίγματα σε κάθε επαφή. Και αν μάλιστα ήταν και λιγότερο αλτρουϊστής και δεν έψαχνε πρώτα την συμπαίκτη και μετά την εκτέλεση, θα μπορούσε να είχε πετύχει και περισσότερα γκολ.

Όσο για τον Αϊντάρεβιτς, παιχνίδι με το παιχνίδι, αποδεικνύεται πως δικαίως ο Χιμένεθ επιμένει να τον έχει στο μυαλό του ως βασικό. Ο Σουηδός έβγαλε τον Μάνταλο μόνο με φάτσα το αντίπαλο τέρμα στην φάση του πέναλτι, έδωσε ασίστ «πάρε – βάλε» στον Γιόχανσον στο τρίτο γκολ και περίπου στο 80’ έκανε έβαλε τάκλιν για να σταματήσει σουτ αντιπάλου στην περιοχή της ΑΕΚ. Δεν έχει γίνει ξαφνικά γρήγορος και αέρινος ο Αϊντάρεβιτς. Αλλά ειδικά σε παιχνίδια στο ΟΑΚΑ, έχει περισσότερους από έναν τρόπους, να έχει καταλυτική συμμετοχή στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Εξάλλου αν ήταν και γρήγορος, δεν θα είχε περάσει ούτε απ’ έξω όχι μόνο από τα αποδυτήρια της ΑΕΚ, αλλά από τα σύνορα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ

Και κάτι τελευταίο για την φάση του πέναλτι και της αποβολής, που προφανώς και είχε την σημασία της για το παιχνίδι. Χρειάζεται να βάλουμε έξι με επτά ριπλέϊ για να καταλάβουμε αν και που βρίσκει ο Μπανανά τον Μάνταλο. Και πάλι σίγουροι δεν πρόκειται να είμαστε, για το αν και κυρίως για το πόσο δυνατά τον βρίσκει. Αλλά μια ματιά στην φάση αρκεί, για να καταλάβει ακόμα και κάποιος που δεν είναι βέβαιος αν χρειάζεται ρακέτα για να παιχθεί ποδόσφαιρο, πως ο Μάνταλος δεν είχε απολύτως κανέναν λόγο να βουτήξει για να πάρει πέναλτι. Είχε την μπάλα στα πόδια, το τέρμα πιάτο και τον τερματοφύλακα στο έλεος του. Θα είχε χριστεί και σκόρερ, ενώ τώρα του πήρε το γκολ ο Λάζαρος.

Δεν είχε κανέναν λόγο να κάνει βουτιά. Όπως δεν είχε λόγο να κάνει βουτιά και γι αυτό και έκανε ότι μπορούσε για να μείνει όρθιος, ο Αραούχο, όταν έφαγε μια δυνατή κλωτσιά μέσα στην περιοχή στην ίδια φάση που κατέληξε στο πέναλτι. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί κανείς να καταλογίσει στον Σιδηρόπουλο, είναι πως θα μπορούσε να μην αποβάλει τον Μπανανά, καθώς με βάση τους νέους κανονισμούς, δεν υπάρχει διπλή τιμωρία με εσχάτη ποινών. Όμως πρόκειται για τον ίδιο διαιτητή που πέρυσι δεν έδωσε πεντακάθαρο πέναλτι του Σιμόες στην Τούμπα, που ο βοηθός του φέτος στην Τούμπα μετέτρεψε το άουτ σε κόρνερ και έγινε γκολ για τον ΠΑΟΚ και που επίσης ο βοηθός του στο φετινό ντέρμπι της Λεωφόρο έκοψε τετ α τετ του Βάργκας με ανύπαρκτο οφσάιντ.