Νικάει και τον… εαυτό της

Για ένα ματς όπως αυτό με τον Αστέρα Τρίπολης, δυο ήταν οι μεγαλύτεροι φόβοι που είχε η ΑΕΚ. Ο πρώτος ήταν να βρεθεί σε κακή μέρα αγωνιστικά. Είτε λόγω της κούρασης από τα δυο συνεχόμενα ντέρμπι που προηγήθηκαν, είτε γιατί δεν θα έβγαινε τίποτα μέσα στο γήπεδο, είτε για… συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο.

Όπως για παράδειγμα συνέβη στο αντίστοιχο ματς του πρώτου γύρου στην Τρίπολη, όταν η ΑΕΚ έκανε μακράν το χειρότερο φετινό παιχνίδι της. Ωστόσο αυτός ο φόβος πήγε νωρίς περίπατο, διότι η ΑΕΚ έδειχνε από την αρχή του ματς στο ΟΑΚΑ, πως είχε και την κυριαρχία, είχε και τον ρυθμό και είχε και το μομέντουμ για να παίξει καλή μπάλα.

Ο δεύτερος φόβος, ήταν να αρχίσει να κυλάει ο χρόνος στο ρολόι, χωρίς να έρχεται το γκολ. Αυτός ήταν ίσως και ο μεγαλύτερος. «Να αισθάνεσαι πως ο χρόνος φεύγει γρηγορότερα και εσύ δεν μπορεί να σκοράρεις» που έλεγε και ο Χιμένεθ. Το έζησε η ΑΕΚ στο ματς με τον Απόλλωνα και έμεινε στο 0-0. Το έζησε πολύ περισσότερο στο ματς με τον Ατρόμητο και έχασε. Και άρχισε να το ζει και πάλι. Ο Αραούχο χάνει εξ επαφής κεφαλιά στα 45 δευτερόλεπτα. Φάση που υπό κανονικές συνθήκες ο Αραούχο την έχει γκολ, με τα μάτια δεμένα και το ένα χέρι πίσω από την πλάτη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πριν συμπληρωθεί τέταρτο, πάλι ο Αραούχο, χάνει ευκαιρία που πιθανότατα θα παίξει ως highlight σε αθλητικές εκπομπές, μέχρι και το Ισλαμαμπάντ.

Μετά απ’ αυτή την ευκαιρία, όπως είναι λογικό αρχίζουν να ζώνουν τα φίδια, αρχίζει το άγχος, αρχίζει η πίεση, αρχίζει να παίζει σαν ταινία στο μυαλό όλων, εκείνο το ματς του πρώτου γύρου με τον Ατρόμητο. Όταν ο Μάνταλος από το ένα μέτρο από το τέρμα και με τερματοφύλακα ξαπλωμένο στο χορτάρι, πλασάρει στο δοκάρι. Και στην αμέσως επόμενη φάση ο Ατρόμητος σκοράρει και αντίο ζωή. Η ΑΕΚ μ’ αυτό το άγχος και μ’ αυτές τις θύμισες πήγε στα αποδυτήρια στην ανάπαυλα του ημιχρόνου με τον Αστέρα. Και ας είχε παίξει καλή μπάλα. Αυτό μικρή σημασία είχε. Αυτό που μετρούσε περισσότερο, ήταν πως είχε απέναντι της ως αντίπαλο, όχι τον Αστέρα, αλλά τον δικό της άστοχο εαυτό. Αυτόν τον εαυτό, που σπαταλούσε ευκαιρίες για γκολ και που πήγαινε φουλ για… χαρακίρι.

ΌΤΑΝ ΦΕΡΝΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Αυτή την φορά όμως, σ’ ένα παιχνίδι που όλοι στην ΑΕΚ ήξεραν πως ήταν τελικός (ο πρώτος από τους δέκα που έχει μέχρι και το τέλος του πρωταθλήματος), βρέθηκε τρόπος να νικηθεί αυτός ο κακός εαυτός. Και βρέθηκε κυρίως λόγω των λύσεων που έχει να φέρει στο ματς από τον πάγκο ο Χιμένεθ. Δείτε λίγο τις αλλαγές που έκανε ο Ισπανός τεχνικός. Έριξε στο γήπεδο με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου πρώτα τον Λιβάγια και τον Κονέ και μετά τον Λάζαρο. Τρεις ποδοσφαιριστές τεράστιας κλάσης, που υπό κανονικές συνθήκες είναι σούπερ βασικοί. Όμως ο Χιμένεθ είχε την πολυτέλεια, να τους φέρει από τον πάγκο.

Ρίξτε μια ματιά στο αντίστοιχο παιχνίδι με τον Ατρόμητο στον πρώτο γύρο, το οποίο στράβωσε, ποιες είναι οι λύσεις που ήρθαν από τον πάγκο. Ο Γκάλο που δεν είναι ούτε καν μεσοεπιθετικός, ο Μπακασέτας αλλά και ο Πατίτο ο οποίος μέχρι και την παραμονή εκείνου του αγώνα, έλεγε πόσο πολύ μετάνιωσε που έμεινε στο ρόστερ της ΑΕΚ. Και βεβαίως τότε, σ’ εκείνο το ματς, η ΑΕΚ δεν είχε κάνει ούτε ίχνος ευκαιρίας, παρότι έχανε. Τώρα όχι μόνο έβαλε γκολ χάρη στον Λάζαρο (δική του η φάση του κερδισμένου πέναλτι, δική του και η εκτέλεση), αλλά με τον Λιβάγια πήρε ακόμα περισσότερες ευκαιρίες στην επίθεση απ’ ότι στο πρώτο ημίχρονο. Και ας τις έχασε και αυτές. Η ουσία όμως είναι, πως η ΑΕΚ είχε όχι μόνο τρόπο να πάρει τη νίκη σ’ ένα ματς που είχε όλες τις προϋποθέσεις για να στραβώσει, αλλά είχε και τα εργαλεία για να το καταφέρει. Ποιοτικές λύσεις από τον πάγκο. Κάτι που, εκτός των άλλων, δίνει και απαντήσεις στα ερωτήματα που εξακολουθούν να έχουν κάποιοι περί του βάθους του ρόστερ της φετινής ΑΕΚ.

ΤΟ ΠΛΗΓΜΑ ΚΑΙ ΟΙ… ΕΝΝΕΑ ΤΕΛΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ

Η ΑΕΚ έπαιξε καλή μπάλα και ας μην σκόραρε, στο πρώτο ημίχρονο με τον Αστέρα Τρίπολης, με τον Χιμένεθ να κάνει πέντε αλλαγές στην ενδεκάδα, σε σχέση με το ντέρμπι της περασμένης Τετάρτης με τον Ολυμπιακό. Και να έχει την δυνατότητα να φέρει από τον πάγκο παίκτες όπως ο Λιβάγια, όπως ο Λάζαρος και όπως ο Κονέ. Παίκτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά σε κάθε ματς. Και μεταξύ μας, η απώλεια του Κονέ συνιστά τεράστιο πλήγμα για την ΑΕΚ. Τόσο για όσα έγιναν σ’ αυτό το ματς με τον Αστέρα, διότι από την στιγμή που μπήκε ο Κονέ, η ομάδα βρήκε ρυθμό, όσο και για τη συνέχεια. Διότι είναι παίκτης που κάνει πράγματα στη μεσαία γραμμή, τα οποία οι υπόλοιποι χαφ δεν μπορούν να κάνουν. Τουλάχιστον όχι τόσο καλά, όσο ο Κονέ.

Βεβαίως η ΑΕΚ έχει αποδείξει πως έχει και τρόπους και λύσεις. Μέσα σε μια εβδομάδα, το έδειξε τρεις φορές, σε τρια διαφορετικά παιχνίδια, που όμως ήταν όλα τελικοί. Και αυτό έχει την σημασία του, καθώς η ΑΕΚ έχει ακόμα άλλους εννέα τελικούς για το πρωτάθλημα. Εννέα ματς, τα οποία αν τα κερδίσει, παίρνει και το πρωτάθλημα. Τόσο απλά.