Η πραγματικότητα είναι πως η ΑΕΚ αυτό το πρωτάθλημα δεν το χάνει. Πρώτον, διότι παρότι τα ματάκια μας έχουν δει πολλά, τα μεταμεσονύχτια μαγειρέματα σε αποφάσεις δεν είναι και για χόρταση. Και δεύτερον διότι "Νατσούρες" εμφανίζονται μια φορά στα 100 χρόνια. Αφήστε που αυτή την φορά, με βάση τη βαθμολογία, θα χρειάζονταν παραπάνω του ενός "Νατσούρες". Αυτή τη φορά, αυτό το πρωτάθλημα, δεν χάνεται.

Είναι κάτι που το έχουν συνειδητοποιήσει πλέον και οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ. Ειδικά μετά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Αυτό ήταν για όλους το κομβικό παιχνίδι. Όποια και αν ήταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα περί της κατάστασης του αντιπάλου, ολόκληρος ο οργανισμός της ΑΕΚ αντιμετώπισε και διαχειρίστηκε εκείνο το ματς ως ντέρμπι και ως το τελευταίο ψηλά εμπόδιο, σ’ αυτό το περιβόητο "τελευταίο χιλιόμετρο στον μαραθώνιο για το πρωτάθλημα", που λέει και ο Χιμένεθ.

Μετά τη νίκη (και) επί του Παναθηναϊκού, δεν υπάρχει ούτε ένας στην ΑΕΚ που να μην πιστεύει πως αυτό το πρωτάθλημα μπορεί να χαθεί. Όπως όμως και δεν υπάρχει ούτε ένας στα Σπάτα, που να έχει χαλαρώσει ή που να έχει μπει σε γιορτινή και "γιούχου" φάση ή που να μην βρίσκεται σε αγωνιστική τσίτα. Και αυτό δεν έχει σχέση με τους τέσσερις βαθμούς που χρειάζεται η ΑΕΚ για να κλειδώσει και μαθηματικά το πρωτάθλημα. Που έχει και αυτό τη σημασία του. Ούτε με το γεγονός πως η ΑΕΚ, επειδή είναι η ΑΕΚ, οφείλει να πάρει όχι τους τέσσερις που χρειάζεται, αλλά και τους 12 βαθμούς στα τέσσερα ματς που απομένουν. Που επίσης και αυτό έχει τη σημασία του.

ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ (ΚΑΙ) ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ

Στην ΑΕΚ είναι όλοι στην τσίτα διότι υπάρχει και το κύπελλο. Επειδή έρχεται το πρωτάθλημα, μην νομίζετε πως υπάρχει κάποιος στην ΑΕΚ που να βλέπει το κύπελλο ως "έλα μωρέ κυπελλάκι". Το θέλουν όλοι πολύ. Ίσως περισσότερο απ’ ότι πέρυσι. Ενδεχομένως περισσότερο και από το 2016, παρόλο που τότε η ΑΕΚ διψούσε να σφραγίσει την επιστροφή της από την μεγάλη καταστροφή με μια κούπα.

Τώρα υπάρχουν άλλα κίνητρα, που πιθανόν να είναι ακόμα πιο ισχυρά. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα, για παράδειγμα, η προοπτική να αποδείξει η ΑΕΚ και στο κύπελλο, πως φέτος είναι η καλύτερη ομάδα. Όχι φυσικά πως αυτή η ΑΕΚ, έχει την ανάγκη να αποδείξει τίποτα. Το αν ήταν η πιο σταθερή, η πιο ποδοσφαιρικά ορθολογική και κυρίως η πιο ομάδα απ’ όλους, το έχει κάνει ήδη και με το παραπάνω.

Όμως είναι τέτοια η νοοτροπία νικητή που έχουν αποκτήσει οι παίκτες της ΑΕΚ, που γουστάρουν και τσιτώνουν πολύ με την προοπτική, αφού πρώτα απέκλεισαν τον Ολυμπιακό, να κερδίσουν και τον ΠΑΟΚ (αφού πρώτα προκριθούν επί της Λάρισας) και να πάρουν την κούπα. Άλλωστε με ξεχνάτε πως πολλοί από τους παίκτες του φετινού ρόστερ, ήταν και στον περσινό τελικό του κυπέλλου. Και τον τρόπο που έχασαν την κούπα, ακόμα τον κουβαλάνε μέσα τους ως βάρος.

40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΝΤΑΜΠΛ

Έπειτα είναι και το άλλο. Μπορεί να είναι τεράστια υπόθεση για την ΑΕΚ να κερδίζει το πρωτάθλημα μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Όμως το τελευταίο της νταμπλ, το είχε κερδίσει πριν από 40 ολόκληρα χρόνια. Ούτε η τεράστια ομάδα της ΑΕΚ στις αρχές της δεκαετίας του ’90, με την μπαλάρα και τα σερί πρωταθλήματα, το κατάφερε. Είτε λόγω εκείνου του ροκ τελικού με τις ανατροπές και τα χαμένα πέναλτι, είτε λόγω Μπάκα, εκείνη η σπουδαία ομάδα της ΑΕΚ, από τις καλύτερες που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν μπόρεσε να πάρει νταμπλ. Και θυμάμαι μάλιστα, πόσο πολύ το ήθελαν όλοι σ’ εκείνη την ομάδα. Κάτι που δίνει τεράστια αξία και τρομερό κίνητρο, σ’ όλους μέσα στην φετινή ΑΕΚ.

Προφανώς και δεν θα μπω σε καμία διαδικασία σύγκρισης, διότι δεν θα ήταν ούτε δίκαιο, ούτε ποδοσφαιρικά ορθό και λογικό. Αλλά είναι τεράστια υπόθεση για τους ποδοσφαιριστές και για τον Χιμένεθ, να έχουν μπροστά τους την ευκαιρία και την πρόκληση, να πετύχουν αυτό που για τελευταία φορά είχε καταφέρει εκείνη η μυθική ΑΕΚ του 1978. Φυσικά η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ήδη μια τρομερή επιτυχία και μια ολόχρυση σελίδα στο μεγάλο βιβλίο της κιτρινόμαυρης ιστορίας. Φανταστείτε όμως, τι θα είναι ένα νταμπλ. Και αυτό το έχουν στο μυαλό τους όλοι στην ΑΕΚ. Παίκτες και προπονητής.

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ 1978 ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Μεταξύ μας μάλιστα, ομοιότητες μ’ εκείνο το νταμπλ, υπάρχουν και φέτος. Επαναλαμβάνω για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Δεν μπαίνω σε καμία σύγκριση ανάμεσα στις δυο ΑΕΚ. Αλλά τις ιστοριούλες που επαναλαμβάνονται θα τις επισημάνω. Από την εντυπωσιακή διαχείριση και τις νίκες που είχε κάνει και τότε και που έκανε και φέτος στα ντέρμπι.

Μάλιστα αυτή η φετινή ΑΕΚ, δεν έχασε ούτε ένα ντέρμπι, ενώ εκείνη του ’78 είχε μια ήττα από τον Ολυμπιακό. Μέχρι και τον τρόπο που και ο Τσαϊκόφκσι τότε και ο Χιμένεθ τώρα, είχαν διαχειριστεί το υλικό της ομάδας. Ο "Τσικ" ήταν ίσως ο πρώτος προπονητής, που έκανε τόσο… επαναστατικές αλλαγές στις θέσεις που αγωνίζονται οι ποδοσφαιριστές μέσα στο γήπεδο. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μουσούρης, που από την επίθεση, βρέθηκε να παίζει ακραίο μπακ. Και με επιτυχία. Κάτι που παραπέμπει στις αλλαγές θέσεων που έκανε φέτος και ο Χιμένεθ.

Το ξαναματαγράφω. Δεν τίθεται διαδικασία σύγκρισης του "Τσικ" με τον Μανόλο. Αλλά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αν ο Χιμένεθ πάρει νταμπλ, θα είναι ο πρώτος προπονητής της ΑΕΚ που θα το έχει καταφέρει μετά τον Τσαϊκόφσκι. Και αν οι ποδοσφαιριστές της φετινής ομάδα πάρουν νταμπλ, θα είναι οι πρώτοι που θα το έχουν καταφέρει μετά τον Αρδίζογλου, τον Τάσο, τον Μπάγεβιτς, τον Παπαϊωάννου και τον Μαύρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Photo Credits: Eurokinissi