Την προσεχή Κυριακή (24/9) η ΑΕΚ παίζει ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, το οποίο αν το κερδίσει, αφενός παραμένει στην κορυφή, αφετέρου αφήνει πέντε βαθμούς πίσω τον αντίπαλο της. Επίσης την επόμενη Πέμπτη (28/9), η ΑΕΚ υποδέχεται την Αούστρια Βιέννης και αν την κερδίσει, πλησιάζει ακόμα πιο κοντά στην πρόκριση στην επόμενη φάση των ομίλων του Europa League. Κάτι που ως στόχος, δεν συζητιόταν πριν από έναν μήνα, ούτε για αστείο.

Αν λοιπόν αναλογιστεί κανείς τι διακυβεύεται για την ΑΕΚ μέσα στις επόμενες επτά ημέρες, θα καταλάβει πως ήταν ανθρωπίνως και ποδοσφαιρικώς αδύνατον, να συγκεντρωθούν οι παίκτες σ’ ένα ματς κυπέλλου απέναντι στη Λαμία, σε μια άδεια Ριζούπολη. Μεταξύ μας, θα έμοιαζε απολύτως λογικό να έβλεπαν αυτό το παιχνίδι περισσότερο ως αγγαρεία. Είναι αλήθεια πως δεν το έκαναν. Βεβαίως σούπερ μπάλα η ΑΕΚ δεν έπαιξε. Αλλά αυτό περισσότερο είχε να κάνει με το γεγονός πως η επιθετική τετράδα με Λιβάγια, Μπακασέτα, Λάζαρο και Τρίστασον, που ξεκίνησε το ματς, δεν είχε ξαναπαίξει μαζί και λιγότερο με την έλλειψη συγκέντρωσης.

Όπως και να έχει, η ΑΕΚ την έκανε τη δουλειά της. Κέρδισε και συνέχισε να κρατά το μηδέν σ’ όλες τις εντός των συνόρων διοργανώσεις. Και αν υπάρχει κάτι που έκανε (ξανά) εντύπωση, ήταν αυτή η περίπτωση που λέγεται Μάρκο Λιβάγια. Ο Κροάτης ξεκίνησε βασικός, αλλά δίχτυα δεν βρήκε. Μετά τα φιλικά, τα ευρωπαϊκά και τα παιχνίδια πρωταθλήματος, ο Λιβάγια πρόσθεσε και ένα ματς κυπέλλου, στο σερί χωρίς γκολ. Για έναν σέντερ φορ, αυτό είναι πολύ βαριά υπόθεση. Διότι είτε έχουν δίκιο εκείνοι που επιμένουν πως ο Κροάτης είναι φορ περιοχής, είτε ξέρουν κάτι παραπάνω εκείνοι που υποστηρίζουν πως είναι περισσότερο περιφερειακός επιθετικός, η ουσία είναι μια. Ο Λιβάγια παραμένει ένας φορ. Και η ζωή και η τροφή του φορ, είναι το γκολ.

Από την άλλη μεριά, δεν φαντάζομαι πως υπάρχει κανείς εντός, εκτός και επί τα αυτά μέρη του οργανισμού που λέγεται ΑΕΚ, που να μην θεωρεί πως έγινε λάθος με την μεταγραφή του Κροάτη. Το ακριβώς αντίθετο. Ήδη από τώρα έχει ανοίξει μια κουβέντα ανάλογη με την περσινή με τον Αραούχο. Πως θα γίνει δηλαδή το προσεχές καλοκαίρι, να μετατρέψει η ΑΕΚ τον δανεισμό σε ελεύθερη μεταγραφή. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός, πως ένας φορ που δεν σκοράρει, όχι μόνο είναι υπερπολύτιμος για το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, αλλά έχει καταφέρει να κερδίσει και τον κόσμο. Αποθεώθηκε ο Λιβάγια την προηγούμενη Κυριακή στο Περιστέρι και όταν σηκώθηκε για προθέρμανση και όταν μπήκε στο γήπεδο ως αλλαγή. Και επαναλαμβάνω. Παραμένει χωρίς γκολ, από τον Ιούλη που άρχισε να παίζει στα φιλικά, μέχρι τώρα. Και μιλάμε για σέντερ φορ.

ΣΚΟΡΑΡΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΚΟΛ

Προφανώς και στην ΑΕΚ δεν τρελάθηκαν ξαφνικά και έχουν πάθει πλάκα μ’ έναν σέντερ φορ που δεν βάζει γκολ. Ο Λιβάγια πρέπει να είναι μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις επιθετικού στον κόσμο, που έχει τρόπο να σκοράρει, χωρίς να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Έχει έναν μαγικό τρόπο, να ετοιμάζει γκολ για τους συμπαίκτες του. Στον Κλωναρίδη στο ματς με την Λάρισα, έδωσε την μπάλα πάνω στη γραμμή του αντίπαλου τέρματος και με τερματοφύλακα εξουδετερωμένο. Το ίδιο περίπου έκανε και στη Ριέκα με τον Σιμόες, αλλά ο Πορτογάλος δεν είχε εκτελεστική δεινότητα σέντερ φορ. Στο Περιστέρι κέρδισε το πέναλτι, ενώ στη Ριζούπολη έκανε όλη την προσπάθεια για το γκολ του Μάνταλου.

Φυσικά και ο Λιβάγια θέλει να σκοράρει ο ίδιος. Το ψάχνει. Αλλά όχι σαν τρελός. Είναι φορ που παίζει με προσανατολισμό να φτιάξει έτοιμο γκολ για τους συμπαίκτες του. Είναι ο τρόπος παιχνιδιού του αυτός. Το πρώτο που έχει στο μυαλό του πάνω στην κίνηση που κάνει, είναι να ανοίξει χώρους και να βρει συμπαίκτη έτοιμο να σκοράρει. Χάρισμα σπάνιο για επιθετικό, καθώς οι περισσότεροι ψάχνουν την εκτέλεση και το γκολ. Και πολύτιμο για την ΑΕΚ, που και έχει και βρίσκει παίκτες που να κάνουν τη δουλειά του εκτελεστή και να την κάνουν και καλά. Βεβαίως κάποια στιγμή, θα το βρει και ο Λιβάγια το γκολ. Άλλωστε, για να ξέρουμε και τι λέμε, είναι και θέμα γκαντεμιάς, το γεγονός πως ακόμα δεν έχει σκοράρει. Και κάποια στιγμή, η γκαντεμιά σπάει. Εξάλλου ο Λιβάγια, δεν είναι… Κρισάντους.

Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ

Τώρα θα μου πείτε, που τον θυμήθηκα τον συμπαθή "Μάκη". Καταρχήν διότι η ΑΕΚ τον ξανασυνάντησε, στο ματς με την Λαμία. Και από τις αντιδράσεις όλων των ανθρώπων της ομάδας, όταν τον ξαναείδαν μπροστά τους, φάνηκε πόσο πολύ γούσταραν μέσα στα αποδυτήρια στα Σπάτα. Τέτοιο χαμόγελο άλλωστε, πώς να μην το γουστάρουν. Τον συμπαθούσαν πολύ και πραγματικά όλοι στα Σπάτα. Όχι μόνο διότι ήταν καλό παιδί, αλλά κυρίως διότι είχε άδικη συμπεριφορά από μερίδα του κόσμου. Δεν ήταν ο Ιμπραχίμοβιτς, αλλά δυστυχώς από το πρώτο άγγιγμα της μπάλας στο ΟΑΚΑ, κάποιοι ξέσπασαν πάνω του τα παράπονα για τις μεταγραφές και τον έκαναν κωμωδία. Και ήταν πραγματικά πολύ άδικο.

Όμως το γεγονός πως η ΑΕΚ συνάντησε ξανά τον Κρισάντους, έστω και ως αντίπαλο, ήταν μια καλή ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουν όλοι, πόσο μεγάλα άλματα προόδου έχει κάνει ως ποδοσφαιρικός οργανισμός, μέσα σε διάστημα μόλις έναν χρόνο. Ο καθ’ όλα συμπαθής, αλλά περιορισμένων αγωνιστικών δυνατοτήτων Κρισάντους, ήταν μια από τις επιλογές που υπήρχαν για την γραμμή κρούσης της ΑΕΚ, μέχρι και το καλοκαίρι του 2016.

Και τον Σεπτέμβριο του 2017, η Ένωση βγάζει αλλαγή τον Λιβάγια, για να βάλει τον Αραούχο και να έχει στα πιτς τραυματία τον Γιακουμάκη. Δηλαδή δυο παίκτες επιπέδου Primera Division και ένα next big thing του ελληνικού ποδοσφαίρου, στη θέση του φορ. Αυτός βεβαίως είναι και ο λόγος, που η ΑΕΚ κάνει ότι κάνει ήδη φέτος και είναι έτοιμη να διεκδικήσει όσα πάει για να διεκδικήσει.

Photo Credits: Eurokinissi