Ο Πέτρος, ο Κώστας και το… χάος
Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα είδε στο ΟΑΚΑ στην πρώτη νίκη της ΑΕΚ από τον Σεπτέμβρη και στο πρώτο ματς που μπήκε στο μικροσκόπιο δείγμα της δουλειάς του Μοράις
Η ΑΕΚ δεν περίμενε αυτό το ματς για να διαπιστώσει πως ο Πέτρος Μάνταλος είναι σίγουρα ό,τι πολυτιμότερο και πιθανότατα ότι ποιοτικότερο διαθέτει. Αντιθέτως περιμένει από τον αρχηγό της, σε ματς σαν και αυτό με τον Πλατανιά που δείχνει ποικιλοτρόπως κολλημένη στον βούρκο, να την τραβάει και να την βγάζει.
Όπως κάνουν οι παίκτες της κλάσης και της ποιότητας του Μάνταλου. Όπως και έκανε ο Μάνταλος. Επί της ουσίας τη δουλειά του έκανε. Μόνο που τα δυο γκολ και το ένα δοκάρι μέσα σε διάστημα δέκα λεπτών και σε χρονικό σημείο που η (νέα) γκέλα για την ΑΕΚ έμοιαζε να έρχεται με… χίλια, είναι δουλειά ενός ηγέτη. Και τέτοια περίπτωση είναι ο Μάνταλος.
Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Πέραν του τρόπου που ο αρχηγός της καθάρισε τη μπουγάδα και βέβαια τους τρεις βαθμούς που πήρε για πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ από τον Σεπτέμβρη, η ΑΕΚ μπορεί να κρατήσει και όσα έκανε στο γήπεδο ο Γαλανόπουλος. Ο Μοράις έριξε τον πιτσιρικά σ’ ένα σημείο που η ΑΕΚ χρειαζόταν βοήθεια από τον πάγκο και μάλιστα επειγόντως. Και μπορεί στην στατιστική του αγώνα ο Γαλανόπουλος να μην πρόσθεσε πράγματα, είτε με ασίστ, είτε με γκολ. Όμως έβαλε στο γήπεδο ένα πάθος που μέχρι τότε έλλειπε.
Έβγαλε ένα τσαγανό που μέχρι να μπει αυτός, δεν είχαν δείξει ούτε ο Γιόχανσον, ούτε ο Σιμόες. Και έβγαλε σε κάθε του επαφή με μπάλα και αντίπαλο, τον τσαμπουκά του "είμαστε ΑΕΚ, παίζουμε στο ΟΑΚΑ και θα σας κερδίσουμε". Κάτι που επίσης έλλειπε μέχρι τότε. Και η αλήθεια είναι πως ο Γαλανόπουλος, όπως και στο φιλικό με τον Ατρόμητο, έτσι και τώρα, έδειξε πως αρχίζει όλο και περισσότερο να αποδεικνύει πως η ΑΕΚ οφείλει να επενδύσει πάνω του. Αλλά κάπου εδώ τα… καλά και τα όμορφα εξαντλούνται.
ΤΑ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ
Πέραν του Γαλανόπουλου και του Μάνταλου, άντε και του Κολοβέτσιου που αμυντικά ήταν αψεγάδιαστος και έδωσε την ασίστ στο πρώτο γκολ αλλά και του Αραβίδη που "έτρωγε σίδερα" για να βοηθήσει και να σκοράρει, μετά ήταν το… χάος. Η ΑΕΚ δεν παρουσίασε καν την ίδια εικόνα, μ’ εκείνη του παιχνιδιού με τον Ατρόμητο που ήρθε 2-2. Τότε είχε δείξει και κάποια πρόοδο στην επίθεση. Απέναντι στον Πλατανιά και για σχεδόν 80 λεπτά, η ΑΕΚ θύμιζε σε μεγάλο βαθμό τα στείρα παιχνίδια της με αντιπάλους τον Ηρακλή και τον Πανιώνιο. Και αυτό ήταν και το πιο ανησυχητικό της υπόθεσης.
Διότι αυτό το παιχνίδι, ήταν το πρώτο που θεωρητικά αλλά και πρακτικά, θα κρίνονταν τα πρώτα δείγματα γραφής της δουλειάς του Μοράις. Άλλωστε ο ίδιος ο Πορτογάλος τεχνικός έβαλε εκεί τον πήχη. "Θα φανεί η δουλειά μας", είχε πει στην κάμερα της Nova παραμονή του ματς. Και αφού είχε κλείσει ένα διάστημα τριών γεμάτων εβδομάδων, που είχε το εξαιρετικό και μοναδικό προνόμιο για έναν προπονητή που αναλαμβάνει μεσούσης της περιόδου, να δουλέψει σαν να βρίσκεται σε καλοκαιρινή προετοιμασία.
Η ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗΣ
Η αλήθεια όμως είναι πως απ' τη δουλειά που έγινε αυτό το διάστημα, ελάχιστα πράγματα βγήκαν στο ματς με τον Πλατανιά. Έως κανένα. Καταλαβαίνω πως τα πόδια των παικτών όσο περνούσε η ώρα ήταν βαριά από το άγχος διότι δεν είναι και μικρό πράγμα να βλέπεις το φάντασμα τέταρτης σερί γκέλας στο ΟΑΚΑ να πλανάται και τον κόσμο (δικαίως) να βράζει στην εξέδρα. Καταλαβαίνω επίσης πως η ΑΕΚ έπαιζε με μισή ομάδα και με απουσίες βασικότατων ποδοσφαιριστών.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί μετά από τρεις εβδομάδες εντατικών στην τακτική, απουσίαζε και πάλι η τακτική από το παιχνίδι της ΑΕΚ. Απουσίαζαν και πάλι οι αυτοματισμοί, απουσίαζε και πάλι ο ρυθμός και η γρήγορη ανάπτυξη του παιχνιδιού. Θα μου πείτε πως αυτά δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη. Συμφωνώ. Μα δεν περίμενα από την ΑΕΚ να παίζει σαν την Μπαρτσελόνα ξαφνικά και να κρύβει την μπάλα. Δείγματα όλων όσων πρέπει να αποκτήσει περίμεναν όλοι και δεν τα είδαν. Μπορεί το συγκεκριμένο σύστημα να μην βοήθησε. Μπορεί η κούραση του Γιόχανσον να μην βοήθησε. Και μακάρι αυτή η νίκη και η αυτοπεποίθηση που έδωσε, να βοηθήσει. Είδομεν...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: