Όταν ο Πέτρος δεν είναι εδώ
Ο Κώστας Τσίλης γράφει για τον βασικό λόγο που η ΑΕΚ έχασε την ευκαιρία να μείνει μόνη της στην κορυφή.
Το ματς στο ΟΑΚΑ μύριζε γκέλα από χιλιόμετρα μακριά. Η ΑΕΚ τα τελευταία 20 χρόνια, δεν έχει κερδίσει ούτε ένα ματς, στο οποίο να υπήρχε διακύβευμα ανάλογο μ’ αυτό που είχαν διαμορφώσει και τώρα οι γκέλες των άλλων μεγάλων. Το λες και ψιλοκατάρα.
Θυμηθείτε εκείνο το ματς στο ΟΑΚΑ με τον Πανιώνιο τη σεζόν 2007-08, που η ΑΕΚ είχε την ευκαιρία να κάνει άλμα για κατάκτηση του τίτλου, αλλά τελικά γκρεμοτσακίστηκε με ήττα 3-2. Και δυο πέναλτι μαρς βέβαια που δεν δόθηκαν τότε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Θυμηθείτε και εκείνο το ματς με τον Ιωνικό με το γκολ - μαχαιριά του αθλητή Νατσούρα. Και έχω και άλλα τέτοια να θυμηθούμε, αλλά δεν έχει νόημα.
Η ουσία είναι πως αυτό το ματς με τον Ηρακλή, ήταν από εκείνα που η ΑΕΚ παραδοσιακά δεν καταφέρνει να κερδίσει. Από την άλλη μεριά, ήταν απ’ αυτά που η ΑΕΚ είναι υποχρεωμένη να κερδίσει, για να διεκδικήσει και πολύ περισσότερο για να πάρει το πρωτάθλημα. Όμως ορισμένα πράγματα στο ποδόσφαιρο, είναι δεδομένα. Ουδείς ποδοσφαιριστής αναντικατάστατος, εκτός από τους ηγέτες. Και ειδικά τέτοια ματς, όπως αυτό απέναντι σε έντεκα παίκτες πίσω από την σέντρα, δεν κερδίζονται χωρίς τους ηγέτες. Το παραδέχθηκε άλλωστε και ο ίδιος ο Κετσπάγια.
Έτσι κι αλλιώς η ΑΕΚ χωρίς τον Μάνταλο, είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Είναι μια ομάδα με πολύ λιγότερη φαντασία, με πολύ λιγότερες εμπνεύσεις και σχεδόν χωρίς καθόλου ρυθμό. Όσα και αν έχουν κατά καιρούς ακουστεί για τον Μάνταλο, όσα ματς με μέτρια απόδοση και αν έχει κάνει, είναι ο ηγέτης αυτής της ΑΕΚ. Αφενός είναι από τους πιο χαρισματικούς της παίκτες και αφετέρου και κυρίως, είναι αυτός που κάνει πράγματα στο γήπεδο, που κανείς άλλος απ’ όσους βρίσκονται στο φετινό ρόστερ, δεν μπορεί να κάνει.
Τι έλειψε από την ΑΕΚ στο ματς με τον Ηρακλή; Μήπως η κατοχή της μπάλας; Όχι βέβαια. Έλειψε μια σωστή τελική πάσα. Μια πρωτοβουλία. Μια κίνηση που θα πάρει πάνω της όλη την ομάδα. Ο Κετσπάγια τα είπε όλα αυτά, μετά το παιχνίδι. Και είναι αλήθεια. Από την ΑΕΚ έλειψε στο ματς με τον Ηρακλή, όλα όσα δίνει ο Μάνταλος στο παιχνίδι της ομάδας. Και κανένας άλλος δεν μπορεί να τα δώσει. Ούτε ο Πατίτο που ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο έπαιρνε την μπάλα και έπαιζε περίπου ποδόσφαιρο αλάνας. Ούτε ο Μπακασέτας που για πρώτη φορά έπαιξε στην θέση που έπαιζε πέρυσι και για πρώτη φορά χάθηκε εντελώς από το γήπεδο.
Για να ξέρουμε και τι λέμε. Καμία ομάδα και πουθενά δεν διαθέτει πέντε ηγέτες. Μπορεί να έχει πολλούς παικταράδες στο ρόστερ. Αλλά ηγέτες, λίγους ή και έναν. Και όταν δεν τους έχει στην σύνθεση της, δεν μπορεί να πάρει ματς, ειδικά με τα χαρακτηριστικά αυτού απέναντι στον Ηρακλή.
Προφανώς και η ΑΕΚ δεν μπορεί να κρέμεται πάντα από τα πόδια και τις πάσες του Μάνταλου. Αλλά μην ξεχνάτε πως σ’ αυτό το ματς απουσίαζε και ο Αλμέιδα, που μεταξύ μας, δεν θα είχε επουδενί τις ασύλληπτα αργές αντιδράσεις που είχε ο Πέκχαρτ, στις λίγες φορές που πήρε την μπάλα εντός περιοχής. Μην ξεχνάτε επίσης πως κλήθηκε να πάρει την ομάδα πάνω του ο Λάζαρος, στο πρώτο του επίσημο ματς με την ΑΕΚ και με μόνο 45 λεπτά φιλικού στα πόδια του.
Η ουσία του πράγματος είναι πως η ΑΕΚ έχασε μια καλή ευκαιρία να μπει οδηγός στην κούρσα. Κυρίως έχασε μια καλή ευκαιρία να φουσκώσει από αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια. Είναι όμως δεδομένο πως θα έχει και άλλες τέτοιες ευκαιρίες στην πορεία του πρωταθλήματος και θα πρέπει να μάθει απ’ αυτή την χαμένη, τον τρόπο να μην πετάξει και τις επόμενες. Επίσης είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ έχει την ευκαιρία μόλις σε λίγες μέρες από τώρα, να ρεφάρει και μάλιστα για τα καλά. Το είπε άλλωστε πρώτος ο Κετσπάγια και είναι θετικό που υπάρχει τέτοιος τρόπος σκέψης μέσα στα αποδυτήρια. Και αν έχει και τον ηγέτη της έστω και με μάσκα….
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: