Πισωγυρίσματα και ξεκαθαρίσματα

Η ήττα της ΑΕΚ από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι «έκατσε» ανάμεσα σ’ ένα μακρύ νικηφόρο σερί και στον θρίαμβο στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Επομένως πέρασε σχεδόν στο «ντούκου». Η ισοπαλία στο Καυταντζόγλειο ήρθε λίγες μέρες μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού και σ’ ένα γήπεδο που ήταν μόνο για πόλο, όχι για μπάλα.

Γι αυτό και επίσης πέρασε κανονικά στο ντούκου. Όσο για την ισοπαλία με τον Αστέρα στην Τρίπολη, ήρθε σ’ ένα ματς σβηστό, μετά από νίκη επίσης σε ντέρμπι, αυτή την φορά με τον Παναθηναϊκό. Επομένως πέρασε και αυτό το στραβοπάτημα, χωρίς να αγγίξει ευαίσθητες χορδές. Μέχρι που ήρθε η ήττα στο Αγρίνιο.

«Κτύπημα» την χαρακτήρισε ο Πογέτ. Όχι διότι έφερε την συντέλεια του (κιτρινόμαυρου) κόσμου, αλλά κυρίως διότι είναι ένα πισωγύρισμα και μάλιστα πολυεπίπεδο. Η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ στο Αγρίνιο, τέλη Μάρτη, θύμισε πολύ αυτήν του περασμένου Νοέμβρη. Τότε που ο Πογέτ έψαχνε να βρει και να δώσει μια συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα. Και αυτό το ψάξιμο έφερνε αστάθεια στην απόδοση και κυρίως στα αποτελέσματα. Γι αυτό και ήρθαν ήττες όπως αυτή με τον Αστέρα ή τον Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ.

Φαντάσματα από το παρελθόν

Η ΑΕΚ του Αγρινίου, «ζωντάνεψε» το φάντασμα της ομάδας που εκτός έδρας σ’ ολόκληρο τον πρώτο γύρο, είχε κάνει μόλις δυο νίκες. Και που τον Γενάρη φαινόταν να το έχει ξορκίσει ο Πογέτ, με δυο νίκες μόλις στα δυο πρώτα εκτός έδρας παιχνίδια του δευτέρου γύρου. Επίσης ο τρόπος που δέχεται η ΑΕΚ το γκολ στο Αγρίνιο, θύμισε την ομάδα του πρώτου γύρου, που είχε αμυντική λειτουργία «περάστε, καθίστε, τι να σας τρατάρουμε» και που μόνο μια φορά κράτησε το μηδέν σε δυο συνεχόμενα ματς. Ενώ στον δεύτερο γύρο είχε «δέσει» τόσο αμυντικά, ώστε να μετρά μόλις τρια γκολ παθητικό σε έντεκα παιχνίδια.

Με λίγα λόγια, για την ΑΕΚ του Αγρινίου, ίσως το μικρότερο κακό είναι πως έχασε το ματς. Το πιο σημαντικό (ζήτημα) είναι πως δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα το αγωνιστικό μοντέλο που είχε οικοδομήσει ο Πογέτ. Ίσως μάλιστα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο Ουρουγουανός τεχνικός χαρακτήρισε (και μάλιστα το επανέλαβε πολλές φορές) αυτή την ήττα ως «κτύπημα».

Χάλασε η μανέστρα

Προφανώς και ισχύει αυτό που έγραψε ο Βαγγέλης (Αρναούτογλου), πως όταν ισορροπείς στην κόψη του ξυραφιού, κινδυνεύεις κάποια στιγμή και να κοπείς. Ότι έπαθε η ΑΕΚ στο Αγρίνιο, θα μπορούσε να το είχε πάθει σ’ οποιοδήποτε άλλο από τα ματς που κέρδισε με οριακό σκορ. Ή ανάποδα, αν είχε μπει το γκολ του Λαμπρόπουλου ή αν ο Μπουονανότε είχε σκοράρει από σημείο που το να πετύχεις τέρμα είναι σα να σημαδεύεις ελέφαντα σε διάδρομο, τότε η ΑΕΚ θα είχε κερδίσει και τον Παναιτωλικό, όπως κέρδισε και πολλά άλλα ανάλογα ματς.

Από την άλλη μεριά, είναι ξεκάθαρο πως η μανέστρα του Πογέτ, που έφερνε τις νίκες, έχει χαλάσει. Η πετυχημένη συνταγή έχει χαλάσει. Ο Μπαρμπόζα που έδινε γκολ αλλά και ποιότητα και δημιουργικότητα, λείπει εδώ και δυο ματς. Οι δυο ακραίοι μπακ και ειδικά ο Γκάλο, που έχουν ρόλο κλειδί σε αμυντική και επιθετική λειτουργία, είναι εδώ και καιρό σε κακό φεγγάρι.

Ο Γιόχανσον, βασικό γρανάζι για να λειτουργήσει η μηχανή, έχει ξεμείνει από καύσιμα. Λογικό, αν αναλογιστεί κανείς πως μέχρι και το ματς με τον Πανθρακικό που απουσίασε, ήταν ο μοναδικός που δεν είχε λείψει από την ενδεκάδα της ΑΕΚ σε κανένα παιχνίδι πρωταθλήματος. Και μέσα σ’ όλα αυτά, δείχνει να «γυρνάει» και η ρέντα του Βάργκας.

Με τόσα βασικά υλικά χαμένα, δεν μπορούσε πλέον να είναι πετυχημένη η συνταγή του 4-3-3. Και όσο ο Πογέτ προσπαθεί να την πετύχει, με διαφορετικά υλικά, όπως για παράδειγμα η χρησιμοποίηση του Τζεμπούρ στα άκρα της επίθεσης, τόσο το αποτέλεσμα γίνεται χειρότερο.

Ισορροπία ξανά και ξεκαθάρισμα

Φυσικά και στην ΑΕΚ δεν έχει έρθει το τέλος του κόσμου. Ο Μπαρμπόζα θα επιστρέψει και μάλιστα ξεκούραστος, ο Γιόχανσον θα ξαναβρεί την φόρμα του και το σύστημα θα ισορροπήσει και πάλι και η συνταγή θα αρχίσει να ξαναδουλεύει. Ενώ υπάρχει και μια ακόμα θετική πλευρά. Όταν το πράγμα στραβώνει, φαίνεται πραγματικά ποιοι παίκτες έχουν την ποιότητα να μην τους πάρει η… μπάλα και ποιοί μπορούν να βγάλουν το κάρο από την λάσπη. Διότι όταν όλα δουλεύουν ρόλοι, όλοι φαίνονται εξαιρετικοί. Στα δύσκολα έρχεται το ξεκαθάρισμα. Κάτι που έτσι κι αλλιώς είναι απαραίτητο, ενόψει του σχεδιασμού για τη νέα σεζόν.