Μέχρι να φτάσει η ΑΕΚ στο ματς με τον Πανιώνιο, αν υπήρχε κάτι που της είχε κοστίσει στην πραγματικότητα, δεν ήταν η ήττα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Ασχέτως αν εκεί τα έκανε θάλασσα ο Κετσπάγια και αν είχε ενοχλήσει η εικόνα. Εκείνο που πραγματικά ήταν πλήγμα, ήταν η ισοπαλία στο ΟΑΚΑ με τον Ηρακλή και η αδυναμία της ΑΕΚ να δείξει χαρακτήρα και να διαχειριστεί ένα ματς, που μια ομάδα που θέλει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, οφείλει να κερδίσει. Ακριβώς το ίδιο πλήγμα, δέχθηκε και με τον Πανιώνιο, σ’ ένα ματς που ουσιαστικά ήταν σαν βγαλμένο με καρμπόν.

Όπως και με τον Ηρακλή πριν από περίπου 20 μέρες, έτσι και τώρα με τον Πανιώνιο, η εικόνα που έβγαζε η ΑΕΚ, ήταν μιας ομάδας που ήξερε τι θέλει, αλλά δεν είχε ιδέα για το πώς να το πάρει. Μετρήστε τις κλασικές ευκαιρίες με Ηρακλή. Μετρήστε τις κλασικές ευκαιρίες με Πανιώνιο. Και στα δυο ματς μαζί, μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Αποτέλεσμα που προέκυψε με δύο διαφορετικές ενδεκάδες, δύο διαφορετικά σχήματα, ακόμα και δύο διαφορετικούς προπονητές στον πάγκο. Ποιο ήταν το κοινό στοιχείο; Η αδυναμία να παίξει ένα στοιχειωδώς οργανωμένο ποδόσφαιρο και να δείξει πως ξέρει τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο. Αυτό ήταν που γιούχαρε και ο κόσμος μετά την λήξη του ματς και όχι το αποτέλεσμα.

Αντίδραση απολύτως δικαιολογημένη και ποδοσφαιρικά υγιής. Η ΑΕΚ που δείχνει ανήμπορη επιθετικά εντός έδρας (και μάλιστα σε δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι), φυσικά και δεν είναι ΑΕΚ. Ή για να είμαστε ακριβείς, δεν είναι ΑΕΚ που να μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Εκείνοι που τα άκουσαν, ήταν κυρίως οι ποδοσφαιριστές.

Έχουν και αυτοί τις ευθύνες τους, άλλοι περισσότερες και άλλοι λιγότερες. Για παράδειγμα, ήταν εξαιρετικά κακή η εμφάνιση του Μπακασέτα. Αλλά μην ξεχνάτε πως από την αρχή της προετοιμασίας, όπου υπάρχει τρύπα στην επίθεση, κλείνει με τον Μπακασέτα. Μόνο τερματοφύλακας που δεν έχει παίξει ακόμα. Και ο Μπακασέτας είναι μόνο ένα παράδειγμα. Υπάρχουν πολλά.

Η ουσία πάντως, είναι μία. Πως η ΑΕΚ αυτό που πληρώνει, είναι την έλλειψη πλάνου. Καταρχήν αγωνιστικού. Αδούλευτη είναι η ομάδα. Δεν έχει ούτε μισό αυτοματισμό. Γι' αυτό και όσες αλλαγές παικτών ή σχημάτων να γίνουν, η ΑΕΚ δεν πρόκειται να παίξει ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον όχι, αν συνεχίσει να είναι αδούλευτη.

Διότι το ποδόσφαιρο παίζεται με τακτική. Αν δεν έχει τακτική, είναι μπάλα. Και παίζοντας μπάλα δεν παίρνεις πρωτάθλημα. Απλά είναι τα πράγματα. Οι παίκτες της ΑΕΚ, όπως και στο ματς με τον Ηρακλή, έτσι και σ’ αυτό με τον Πανιώνιο, όταν λίγο πιέστηκαν, δεν ήξεραν τι να κάνουν την μπάλα. Όταν κέρδιζαν κόρνερ ή φάουλ, πάλι δεν ήξεραν τι να κάνουν την μπάλα. Και αν με την Ξάνθη δεν είχαν βάλει δυο γκολ στο 10’ και με την Λάρισα ένα γκολ στο 4’, μπορεί και σ’ αυτά τα ματς να είχαν κολλήσει στο 0-0.

Ο Μοράις έχει μπροστά του να ανέβει ένα βουνό. Είναι ζόρικο τέλη Οκτώβρη και με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας να τρέχουν, να φτιάξει μια ομάδα από την αρχή. Να βγάλει πλάνο, αλλά και να μπορέσει να το εφαρμόσει. Αφήστε που ακόμα κανείς δεν ξέρει, αν αυτό το πλάνο που θα εφαρμόσει, θα είναι και το σωστό και θα ταιριάζει στην ομάδα.

Αν δεν το είχε συνειδητοποιήσει τις πρώτες μέρες στα Σπάτα, υποθέτω το κατάλαβε στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο, πως έχει ζόρικη δουλειά. Όπως ζόρικη δουλειά έχουν και οι παίκτες. Ειδικά αυτοί που εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται σε ποια ομάδα παίζουν και πόσο πρέπει να μασάνε σίδερα όταν μπαίνουν στο γήπεδο.

Και κάτι τελευταίο. Η έλλειψη αγωνιστικού πλάνου είναι αυτό που η ΑΕΚ πληρώνει μέσα στο γήπεδο. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο σημαντικό. Χρειάζεται ένα στρατηγικό πλάνο, για να μπορέσει η ομάδα να αποκτήσει αγωνιστικό πλάνο.

Και όσο φαίνεται να λείπει το δεύτερο, άλλο τόσο λείπει και το πρώτο. Αν τώρα, το ερώτημα είναι τι από τα δύο προλαβαίνει να αποκτήσει η ΑΕΚ για να σώσει την εφετινή σεζόν, η απάντηση θα φανεί μέσα από τις κινήσεις στα Σπάτα αλλά και στα γραφεία απέναντι από το ΟΑΚΑ.

Photo credits: Action Images