Ούτε έναν, ούτε δυο, αλλά πέντε ολόκληρους μήνες είχε να κερδίσει η ΑΕΚ μακριά από το ΟΑΚΑ. Και αν κάποιος ξαναδεί και ξαναθυμηθεί αυτά τα οκτώ ματς στα οποία είτε έχασε, είτε κόλλησε στην ισοπαλία, διαπιστώνει εύκολα πως το μεγάλο πρόβλημα δεν ήταν (μόνο) οι απώλειες των τριών βαθμών. Με εξαίρεση το παιχνίδι της Νέας Σμύρνης με τον Πανιώνιο, σ’ όλα τα υπόλοιπα εκτός έδρας, η ΑΕΚ είχε ζητήματα νοοτροπίας. Με μια κουβέντα, δεν είχε παίξει ως ΑΕΚ. Ούτε στην Κέρκυρα, ούτε στο Αγρίνιο, ούτε πολύ περισσότερο σε Καραϊσκάκη και Τούμπα.

Ακόμα και επί των ημερών του Χιμένεθ, η ΑΕΚ είχε ζήτημα νοοτροπίας στο εκτός έδρας ματς με τον Ηρακλή. Εξ ου και όχι μόνο δεν το κέρδισε, αλλά έφαγε και δυο γκολ. Όμως εκείνο το ματς στο Καυτανζόγλειο, ήταν και το τελευταίο μακριά από το ΟΑΚΑ, που η ΑΕΚ δεν είχε παίξει ως ΑΕΚ. Ούτε στη Νέα Σμύρνη κέρδισε. Αλλά, το είχα γράψει και τότε, εκείνη η ισοπαλία δεν είχε καμία σχέση, με κανένα άλλο φετινό στραβοπάτημα. Προφανώς ήταν ένα κακό αποτέλεσμα, αλλά η εικόνα έδειχνε πως η ΑΕΚ αρχίζει και εκτός έδρας, να ξαναγίνεται ΑΕΚ. Και αυτό βγήκε και στο Περιστέρι. Στο γήπεδο και στο αποτέλεσμα.

ΠΛΑΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ

Μπορεί η ΑΕΚ να μην έκανε πάρτι ανάλογο μ’ αυτό του παιχνιδιού με τον ΠΑΟΚ, ούτε τόσες πολλές κλασικές ευκαιρίες. Αλλά από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, ήξερε και τι ήθελε και πως θα μπορούσε να το πάρει. Είχε συγκεκριμένο πλάνο και μ’ αυτό πορεύτηκε σ’ όλο το ματς, σχεδόν απαρέγκλιτα. Ήθελε να πνίξει τον αντίπαλο και το έκανε, ήθελε να τον κάνει ακίνδυνο και τον έκανε.

Σκεφτείτε πως με εξαίρεση την περιβόητη φάση του 79ου λεπτού, ο Ατρόμητος δεν έχει κάνει ούτε μισή ευκαιρία για γκολ. Ενώ την πρώτη τελική του, ένα άψυχο σουτ στην αγκαλιά του Μπάρκα, την έκανε στο 41’. Και δεν είναι το πρώτο ματς, επί Χιμένεθ, που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όπερ σημαίνει, δεν είναι τυχαίο. Άλλωστε η ΑΕΚ του Μανόλο, έχει δεχθεί μόνο τρία γκολ σε 13 ματς. Μακράν δηλαδή η καλύτερη αμυντική λειτουργία ομάδας, τον τελευταίο 1,5 μήνα.

Η ΑΕΚ γενικώς πατάει πάνω σ’ ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο. Το δουλεύει στις προπονήσεις, το βγάζει πλέον στο γήπεδο. Βασίζεται πάνω σε συγκεκριμένους πυλώνες και πλέον τίποτα μέσα στο γήπεδο, δεν γίνεται στα κουτουρού. Κάποια πράγματα θα βγουν, κάποια όχι. Αλλά σημασία έχει πως υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο. Γι αυτό άλλωστε και μια προς μια, οι παθογένειες της ΑΕΚ, διορθώνονται και η ομάδα ισιώνει τόσο στην εικόνα της, όσο και στα αποτελέσματα της.

ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΗΣ

Στο ματς με τον Ατρόμητο η ΑΕΚ δεν έκανε τόσες πολλές κλασικές ευκαιρίες, όσες απέναντι στον ΠΑΟΚ. Αλλά το γκολ που θέλει, ξέρει να το βρίσκει. Σκεφτείτε πως θα μπορούσε και πάλι να έχει προηγηθεί με το καλησπέρα σας. Όχι στο πρώτο λεπτό όπως με τον ΠΑΟΚ, αλλά στο 10’. Αυτή την φορά όμως, το σουτ του Αραούχο αντί για γκολ, πήγε στο δοκάρι. Θα μπορούσε δηλαδή πολύ εύκολα η ΑΕΚ να ήταν στο 1-0 από το 10ο λεπτό και τότε μπορεί να γινόταν ένα παιχνίδι ανάλογο μ’ εκείνο της προηγούμενης Κυριακής. Ίσως και με το ίδιο σκορ.

Η ουσία του πράγματος, είναι πως η ΑΕΚ πλέον τη δουλίτσα της, έχει τον τρόπο να την κάνει. Ακόμα και σε παιχνίδια που θα είναι περίπλοκα, όπως αυτό του Περιστερίου. Ή ακόμα και σ’ αυτά που δεν θα μπορεί να βγάλει τόσο εύκολα και τόσο πολλές ευκαιρίες για να σκοράρει. Άλλωστε το γκολ που πέτυχε απέναντι στον Ατρόμητο και πήρε τη νίκη, ήταν αποτέλεσμα μια επίθεσης που κτίστηκε από τη μεσαία γραμμή και δουλεμένα. Από την ώρα που έφυγε μπάλα από τα πόδια του Σιμόες στο κέντρο, μέχρι να φτάσει σ’ αυτά του Μάνταλου για να την σπρώξει στα δίχτυα.

ΟΣΟ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ, ΤΟΣΟ ΗΡΕΜΕΙ

Η αλήθεια είναι πως οι παίκτες της ΑΕΚ, την είχαν ως βάρος στα πόδια τους, αυτή την "κατάρα" στα εκτός έδρας παιχνίδια. Ακόμα και για τον Χιμένεθ ήταν μεγάλο άγχος. Παρόλο που ο Μανόλο είχε το κουμάντο μόλις σε τρία από τα οκτώ εκτός έδρας ματς που η ΑΕΚ είχε κερδίσει. Όμως ήξερε καλύτερα από τον καθένα, πόσο σημαντικό είναι να λύνει και αυτό το πρόβλημα.

Όσο η ΑΕΚ θα διορθώνει παθογένειες που είχε από την αρχή της σεζόν και τις είχε πληρώσει ακριβά, τόσο θα κερδίζει ηρεμία. Και όσο θα κερδίζει ηρεμία, τόσο θα μπορεί να δουλεύει καλύτερα, για να φτιάχνει ακόμα περισσότερα πράγματα στο παιχνίδι της. Κάτι που προφανώς είναι πολύ σημαντικό, τώρα που η σεζόν μπαίνει στην τελική της ευθεία και η ΑΕΚ θα κληθεί επί της ουσίας σε κάθε ματς, να παίζει την ζωή της. Ενώ προφανώς όλο αυτό, το πιστώνεται ο Χιμένεθ και η δουλειά του.

ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ, ΠΟΣΑ ΣΤΑΘΜΑ;

Τελευταία άφησα τη διαιτησία. Άκουσα τον Σα Πίντο να λέει πως ακυρώθηκε καθαρό γκολ του Ατρομήτου. Σωστά. Τον άκουσα όμως να λέει πως δεν είδε τη φάση που σταμάτησε ο βοηθός τον Μάνταλο, σε μια φάση που κατέληξε σε γκολ της ΑΕΚ (στο 0-1). Φαντάζομαι πως αν τη δει, θα παραδεχθεί πως αν γινόταν εκεί το 0-2, θα τελείωνε και το παιχνίδι. Άλλωστε μόνο κάποιος που δεν έχει δει την φάση που σκοράρει ο Αραούχο, μπορεί να υποστηρίξει πως ο Μάνταλος ήταν οφσάιντ και καλώς τον σταμάτησε ο επόπτης. Προφανώς κακώς ακυρώθηκε το γκολ του Ατρομήτου. Και αν είχε μετρήσει η ΑΕΚ θα μπορούσε να μην είχε κερδίσει.

Η ουσία είναι πως οι επόπτες τα έκαναν "θάλασσα". Δεν πάει τίποτα συμψηφιστικά και δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο. Όμως για να ξέρουμε και τι λέμε, η ΑΕΚ την έχει πληρώσει πολλές φορές φέτος από τους επόπτες που τα έκαναν "θάλασσα".

Στην Τούμπα και στο ματς με τον ΠΑΣ, τα πιο κλασικά παραδείγματα. Και το περιβόητο πέναλτι που πήρε με τον Πλατανιά και δήθεν δεν ήταν, τελικά προέκυψε πως ήταν ανατροπή μαρς. Προφανώς στο Περιστέρι έγιναν λάθη από τους επόπτες. Και για τους δυο λάθη, σ’ ένα ματς που η ΑΕΚ το κέρδισε όχι επειδή ευνοήθηκε, αλλά επειδή αγωνιστικά ήταν ανώτερη.

Photo Credits: Eurokinissi