Για την ΑΕΚ ο στόχος της πρωτιάς σταplayoffs, είναι τεράστιος. Για την ακρίβεια είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ομάδας. Η ΑΕΚ για περισσότερους από έναν λόγους, έχει απόλυτη ανάγκη να ξαναγίνει Ευρωπαία. Όχι απλώς να συμμετάσχει στα προκριματικά, αλλά να μπει σ’ ομίλους.

Και ούσα στους αδύναμους έτσι κι αλλιώς και σ’ όλες τις κληρώσεις, τα προκριματικά του Champions League εκτός από δυο χρυσές ζαριές, αυξάνουν πολύ και τις πιθανότητες να βρεθεί η ΑΕΚ στους ομίλους του Europa. Της αρκεί επί της ουσίας μια πρόκριση.

Επομένως η ΑΕΚ πρέπει να κάνει ότι περνάει από το χέρι του προπονητή και τα πόδια των ποδοσφαιριστών, για να πάρει την πρωτιά σταplayoffs. Και επειδή η υπόθεση αυτή δεν είναι εύκολη, θα πρέπει να αποτελέσει και το μοναδικό πάνω στο οποίο θα επικεντρωθούν όλοι μέσα στην ομάδα.

Οτιδήποτε άλλο, μπορεί να περιμένει. Ακόμα και αν μιλάμε για μια διαχείριση παικτών, που ενδεχομένως (ή και σίγουρα) την επόμενη σεζόν δεν θα βρίσκονται στο ρόστερ της ΑΕΚ. Αυτή την στιγμή, δεν προέχει αυτή η διαδικασία, αλλά οι νίκες σ’ όλα τα ματς μέχρι και το φινάλε τωνplayoffs. Αλλιώς τα μαθηματικά για πρωτιά, δεν θα της βγουν.

Νίκησε αλλά…

Και επειδή η ΑΕΚ δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει μακροπρόθεσμους υπολογισμούς, διότι όσες φορές το κάνει δεν της βγαίνουν, πρέπει να βλέπει τα παιχνίδια μεμονωμένα και με τη σειρά. Εν αρχή έπρεπε να κερδίσει αυτό με τον Παναθηναϊκό. Και το κέρδισε. Το κέρδισε μ’ ένα γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Άλλωστε κυριάρχησε και δεν απειλήθηκε. Το ζήτημα είναι πως η ΑΕΚ την ρίσκαρε πολύ αυτή τη νίκη. Και όχι με τον τρόπο που έπαιξε, αλλά με τον τρόπο που πήγε σ’ αυτό το παιχνίδι.

Ο Χιμένεθ επέλεξε να αφήσει εκτός αποστολής τον Πατίτο, τον Βάργκας και τον Γκάλο. Επέλεξε επίσης να κρατήσει στον πάγκο και τον Αραούχο και τον Λάζαρο. Και έφτασε να ανταγωνίζεται τον Παναθηναϊκό των πολλών απουσιών, σε πειραματική ενδεκάδα. Κάτι που υποθέτω πως δεν έγινε για χάρη τήρησης ενός ιδιότυπουfairplayπρος τον αντίπαλο. Υπάρχουν άλλοι λόγοι.

Μπορώ να αντιληφθώ πως με τον Πατίτο αφενός η κατάσταση είναι μπερδεμένη, αφετέρου υπάρχει (απολύτως δικαιολογημένη) δυσαρέσκεια για την προσφορά του στην ομάδα και την αγωνιστική εικόνα. Καταλαβαίνω επίσης πως για έναν παίκτη που πιθανότατα δεν θα ανανεώσει το συμβόλαιο του, όπως είναι ο Βάργκας, το κίνητρο ίσως και να αγγίζει το… μηδέν. Αντιλαμβάνομαι ακόμα - ακόμα και την αίσθηση που ενδεχομένως να δίνει ο Αραούχο στις προπονήσεις, πως έχει αρχίσει να «τρέχει» αλλού το μυαλό του.

Λάθος εκτός αν…

Όμως η ΑΕΚ αυτή την στιγμή, τους χρειάζεται όλους αυτούς. Και βεβαίως από την άλλη μεριά και όλοι αυτοί, ασχέτως τι θα γίνει σε δέκα μέρες από τώρα, θα πρέπει να κάνουν άψογα την δουλειά τους. Έτσι πάει το πράγμα και από τις δυο πλευρές. Η ΑΕΚ δεν έχει τα περιθώρια και την πολυτέλεια να τους περνάει τώρα μηνύματα, ούτε και οι ίδιοι όμως, έχουν το δικαίωμα να σκέφτονται κάτι άλλο εκτός από τις τρέχουσες αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας που (θα) παίζουν (τουλάχιστον) μέχρι το τέλος του Μάη.

Δεν ξέρω τι έχει δει ο Χιμένεθ στις προπονήσεις στα Σπάτα. Προφανώς και δεν ξύπνησε ένα πρωί και άρχισε να «διαγράφει» ονόματα από το αγωνιστικό του πλάνο. Κάτι συμβαίνει. Και ειδικά για τον Πατίτο, αυτό το «nocomment» του Ισπανού στην σχετική ερώτηση, τα είπε σχεδόν όλα. Ωστόσο η ΑΕΚ έχει ανάγκη από πανστρατιά, για να μπορέσει να πάρει τις νίκες που χρειάζεται, μέχρι το τέλος τωνplayoffs. Και αν κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν, που έλεγε και μια ψυχή, ας βγουν στην σέντρα. Να μην υπάρχουν και απορίες.

Του… Λαζάρου

Τα βαριέμαι τα «αν» και τα «ίσως». Όντως μ’ αυτά δεν γράφεται ιστορία. Όμως έτσι όπως πήγε το ματς με τον Παναθηναϊκό υπάρχει το πάτημα να σκεφτεί κάποιος τι θα μπορούσε να γίνει και αν η ΑΕΚ θα καθάριζε πιο εύκολα το παιχνίδι, αν είχαν ξεκινήσει στην ενδεκάδα ο Αραούχο και ο Λάζαρος. Και αν ο ένας έχει να σκοράρει έναν μήνα, ο άλλος έχει δείξει σ’ όλα τα τελευταία παιχνίδια, πως είναι στα (πολύ) πάνω του. Ακόμα και στον τελικό του κυπέλλου, που η ΑΕΚ ήταν κακή, είχε βρει δίχτυα.

Βεβαίως ο Χιμένεθ επιμένει πως ο Λάζαρος είναι ο κατάλληλος παίκτης για να μπαίνει μέσα στο γήπεδο και να καθαρίζει την μπουγάδα. Όπως έγινε σ’ αυτό το ματς απέναντι στον Παναθηναϊκό. Και επί τούτου τον κράτησε στον πάγκο στην αρχή του παιχνιδιού, για να τον ρίξει την κατάλληλη στιγμή. Του βγήκε μεν. Αλλά μοιάζει άδικο δε. Ένας παίκτης που είναι σε τόσο μεγάλη φόρμα, δικαιούται να μπαίνει στην ενδεκάδα.

Ο Μπακάκης και οι πέντε Έλληνες

Μιας και μιλάμε περί δικαιοσύνης, αυτό αφορά και τον Μιχάλη Μπακάκη. Περίμενε εδώ και πολύ καιρό αυτή την ευκαιρία. Θυμίζω πως μόλις πριν από 20 μέρες, ανανέωσε το συμβόλαιο του με την ΑΕΚ. Θυμίζω επίσης πως με εξαίρεση την ρεβάνς με τον Ολυμπιακό, ο Γκάλο είναι σταθερά κακός σ’ όλα τα ματς.

Βεβαίως ο Μπακάκης πέρασε και από ατυχίες λόγω τραυματισμών. Αλλά αυτή την ευκαιρία που πήρε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, την περίμενε για καιρό. Κυρίως για να δείξει, πως η ΑΕΚ έχει τον καλύτερο Έλληνα δεξιό μπακ αυτή την στιγμή στο πρωτάθλημα. Προσηλωμένο αμυντικά και αποτελεσματικό επιθετικά. Τόσες σωστές σέντρες στην αντίπαλη περιοχή, η ΑΕΚ είχε να δει, ίσως από την καλοκαιρινή προετοιμασία. Και αν συνεχίσει έτσι, ο Μπακάκης θα ξεκινήσει με προβάδισμα για βασικός στη νέα σεζόν. Αλλά προς το παρόν εκείνο που ενδιαφέρει την ΑΕΚ, είναι να της δώσει λύσεις μέχρι και το τέλος τωνplayoffs. Το ίδιο και ο Μπακασέτας, το ίδιο και κυρίως οι Έλληνες παίκτες, που πραγματικά νιώθουντι σημαίνουν πράγματα για την ΑΕΚ. Άλλωστε από τους δέκα ξένους που έχασαν την Τετάρτη από τον Πανιώνιο, αυτή την φορά η ενδεκάδα είχε πέντε Έλληνες.

Και… Γαλανόπουλος

Κάτι τελευταίο για το κρυφό χαρτί του Μανόλο σ’ αυτά ταplayoffs. Το δίχως άλλο, είναι ο Κώστας Γαλανόπουλος. Καταλυτικός στην Τούμπα, καταλυτικός στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Δυο παρουσίες στην ενδεκάδα, με τον ίδιο ειδικό ρόλο στη μεσαία γραμμή, δυο νίκες για την ΑΕΚ. Καθόλου τυχαίο. Είναι ηλίου φαεινότερο πως όσο η ΑΕΚ θα πιστεύει (και δεν θα τρώει) τα παιδιά της, τόσο θα παίρνει πράγματα. Και θα έχει κέρδη. Απλούστατο.